_ Αυλαία…
Τέτοιες μέρες Δεκέμβρη του 1996 κοντά στη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου –σίγουρα όχι σαν “λιποτάκτης”, όπως ο ίδιος πιθανά πίστευε, ο αδερφός του Μίκη Γιάννης Θεοδωράκης.
Ο Γιάννης ήταν «παλιός»: έβγαλε στον αέρα πτυχές της δράσης του παρακράτους – όντας ένας από τους δημοσιογράφους που αποκάλυψε τους δολοφόνους του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Έκανε τα πρώτα δημοσιογραφικά του βήματα στους «Δρόμους της Ειρήνης», στη συνέχεια στην (προδικτατορική) «Αυγή» και αργότερα στον «Ριζοσπάστη» μετά την επανέκδοσή του, το Σεπτέμβρη του 1974.
Ποιητικά του έργα: Λιποτάκτες – τέσσερα τραγούδια: Όμορφη Πόλη, Αυγή Αφράτη, Δακρυσμένα Μάτια, Χάθηκα – που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος μελοποίησε επίσης τα ποιήματα Λειτουργία – στην ενότητα Αρχιπέλαγος – Βγάλε τα μαύρα πανιά, Μελαχρινό αγόρι – Οκτώβρης ’98 – Μενεξεδένια τα βουνά -Ταξίδι μέσα στη Νύχτα – Νύχτα μαγικιά, Κάνε κουράγιο, Η αγάπη ζει με τ’ όνειρο, Μη με προδώσεις, Χωρίσαμε – Χαιρετισμοί – κ.ά.
Έχουν επίσης εκδοθεί σε βιβλία τα ποιητικά του έργα Πλημμύρα, Ένα τραγούδι του καιρού, καθώς και τα πεζά Υπέρ Βωμών και Αστειών, όπου διακωμωδεί το παρακράτος.
Γεννήθηκε το 1932 στα Γιάννενα και έκανε τα πρώτα του βήματα στη δημοσιογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά της Αριστεράς στη δύσκολη περίοδο της φασιστικής βίας και τρομοκρατίας, αψηφώντας διώξεις και κινδύνους.
Στις 10 Νοέμβρη 1996 έστειλε από το κρεβάτι του πόνου (δημοσιεύθηκε στο “Ριζοσπάστη”), ένα τελευταίο κείμενό του με αφορμή το βιβλίο του Β. Αποστολόπουλου για τον ΔΣΕ στη Ρούμελη. Τέλειωνε με τη φράση “Ναι… Μπορούμε και πάλι να ελπίζουμε” !
Στα ποιήματά του έγραφε “θάμαι πάντα μόνος“, αλλά έφυγε –όπως του έπρεπε, περιτριγυρισμένος με αγάπη, δίνοντας τη μάχη μέχρι το τέλος γενναία, με πολύ κουράγιο και καλή διάθεση.
«Όμορφη πόλη» (+θα γίνεις δικιά μου) σε στίχους του –κατά Δάντη «καταραμένου», Γιάννη (κύκλος «Λιποτάκτες» –βγήκε και σε 45άρι και, αργότερα, το 1966 ενσωματώθηκε και στο άλμπουμ «Μικρές Κυκλάδες»)
Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου
Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν
Οι “Λιποτάκτες” περιλαμβάνουν τέσσερα μελοποιημένα ποιήματα (πιθανά μεταξύ 1952-1954) και όπως εξομολογείται ο ίδιος ο Μίκης, τα ποιήματα αυτά «τα μάζευε από πεταμένα χαρτάκια που έβρισκε στον κήπο τους στα Χανιά», όπου τα σκορπούσε ο αδερφός του…
Την Τρίτη 19 Δεκέμβρη στις 7 μ.μ., στην αίθουσα «Γιάννης Μαρίνος» (πρώην Πολυχώρος) του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, θα πραγματοποιηθεί μια τιμητική εκδήλωση για τον δημοσιογράφο και ποιητή Γιάννη Θεοδωράκη.
Θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Αθήνα το ντοκιμαντέρ των Αντώνη και Στέλιου Διαμαντή, «Γιάννης Θεοδωράκης – Ναι… μπορούμε και πάλι να ελπίζουμε», που σκιαγραφεί την πολύπλευρη προσωπικότητα και το δημοσιογραφικό και ποιητικό του έργο, μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που τον γνώριζαν. Παράλληλα θα γίνει παρουσίαση των ποιητικών του συλλογών «Λιποτάχτες» και «Πλημμύρα», που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Μετρονόμος».
Για το έργο του θα μιλήσουν οι Στάθης Σταυρόπουλος και Σπύρος Αραβανής, ενώ μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ ο Βασίλης Λέκκας και η Νατάσα Μωϋσόγλου θα ερμηνεύσουν τραγούδια σε στίχους του Γιάννη Θεοδωράκη, συνοδευόμενοι από τον Θεόδωρο Μπρουτζάκη στο πιάνο και τον Οθωνα Μπικάκη στην κρητική λύρα.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.
