Το 2020 μας βγάζει γλώσσα αγκομαχώντας, με 113 (τόσα μετρήσαμε –μπορεί να είναι και παραπάνω…) νέα αντιλαϊκά νομοσχέδια κάθε είδους, με τα οποία αποχαιρετά το κεφάλαιο τη χρονιά που φεύγει –μεταξύ αυτών και νόμοι – διατάξεις για την υγεία (που έβαλαν το χεράκι τους –κατά δύναμη, τα μεν περιστατικά Covid στη χώρα μας να αγγίζουν πλέον ~140.000 και οι νεκροί να κοντεύουν τις 5.000…)
Την ίδια στιγμή που εκατομμύρια εργαζόμενοι βρίσκονται σε αδιέξοδο, χιλιάδες βιοπαλαιστές ΕΒΕ, που δεν πρόλαβαν να συνέλθουν από την προηγούμενη κρίση, μετράνε μέρες μέχρι να βάλουν λουκέτο και εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι φυτοζωούν, περιμένοντας να εκκαθαριστούν οι συντάξεις τους από το κράτος, που κι αυτές είναι στα όρια της πείνας, οι έχοντες και κατέχοντες τα κλειδιά της οικονομίας –που λέει και ξαναλέει το ΚΚΕ τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση.
Με τέτοιες μαύρες σκέψεις στο μυαλό, σήμερα -τελευταία μέρα της χρονιάς του Αρουραίου κατά τους Κινέζους, βγήκαμε για κάποια τελευταία ψώνια.
Καταρχήν σε ένα μικρομάγαζο της Καισαριανής –από αυτά που προσπαθεί ο ιδιοκτήτης, δουλεύοντας 15-20 ώρες την ημέρα να το κρατήσει σε ζωή. Ουρά απέξω …7-8 άτομα, να προσπαθούν να «μπουκάρουν» και το «αφεντικό» να παρακαλάει … «όχι ρε παιδιά» προχτές μπήκατε δυο μαζί και έφαγα πρόστιμο» -«σε παρακαλώ ρε γιαγιά, όχι τη μύτη έξω από τη μάσκα»!
🤔 Τέλειωσα μετά από κανα μισάωρο, ευτυχής που μου δόθηκε η ευκαιρία να δω από κοντά κάποιους γνωστούς και να μιλήσουμε για τοτινά, τωρινά και μελλούμενα (αυτό το τελευταίο, με μορφή ευχολόγιου –εκτός από έναν πιτσιρικά ΚΝίτη, που έδειχνε περισσότερο αισιόδοξος).
Καθ’ οδόν προς το σπίτι «αισθάνθηκα» δύο απανωτά SMS «Κωδικός παραγγελίας 123456, μπορείτε να την παραλάβετε από το ταμείο του βιβλιοπωλείου μας, που βρίσκεται … η δέσμευση στο όνομά σας ισχύει για τις επόμενες 7 μέρες –κλπ).
Το είχα σχεδόν ξεχάσει –είχαν περάσει πάνω από 20 μέρες και με είχαν ενημερώσει «ευγενικά», πως λόγω χιλιάδων εκκρεμών η παραλαβή θα γινόταν με την καινούργια χρονιά –έτσι είναι με τις μεγάλες αλυσίδες.
Μην κοιτάτε που με το «Ατέχνως» είναι διαφορετικά –κάνεις κράτηση ή τηλέφωνο και σε χρόνο dt (1-2 μέρες) –ακόμα και στις γιορτές το έχεις στην πόρτα σου, χωρίς χρέωση.
Όπως και να χει χάρηκα, γιατί είχε να κάνει με δώρα που ήθελα να κάνω και κίνησα να πάω προς το κέντρο του κλεινού άστεως –ευκαιρία, είπα να πάρω και μια εικόνα –είχα μέρες να κατέβω.
🙈 Φτάνοντας έπεσα σε «διαδήλωση» -όχι του ΠΑΜΕ, αλλά βιβλιόφιλων κάθε είδους, με ουρά μήκους 80-100 μέτρων, στοιχισμένη σε ινδιάνικη διάταξη που έστριβε στη γωνία.
Ωχ… είπα, την πατήσαμε! Ξεκίνησα να παίρνω τηλέφωνο ένα φίλο που είχαμε πει να βρεθούμε, μήπως ξαναγύριζα αργότερα.
Προσπαθώντας να βρω το νούμερο (χωρίς τα γυαλιά μου –λάθος αυτό), άκουσα πίσω μου μια νεανική κοριτσίστικη φωνή «κύριε, προχωρήστε –να μη χάσετε τη σειρά σας»! –κύριε ελέησον είπα (για την ακρίβεια κάτι άλλο αναφώνησα που δεν γράφεται).
Η ουρά είχε προχωρήσει κάπου 20 μέτρα και σε τρία λεπτά βρισκόμουν στην είσοδο, όπου υπήρχαν τα απαραίτητα κομφόρ (αντισηπτικά –ακόμη και κουτί με μάσκες μιας χρήσης) και μαζί ένας συμπαθής σεκιουριτάς που έκανε τον τροχονόμο.
Μπαίνοντας στο κατάστημα τα έχασα: τι μετρό και μέσα μαζικής μεταφοράς –εδώ κυριολεκτικά χαμός, σαν να μην τρέχει τίποτε.
Στοιχειώδεις αποστάσεις «ασφαλείας» (έστω και για τα μάτια του κόσμου) ούτε λόγος.
Μάσκες ναι! Κάθε είδους –μέχρι και (artist) Vincent Van Gogh (10 ευρώ το κομμάτι!) και Adidas μαύρη και παραλλαγής φαιοπράσινη… (άλλο ένα εμπόριο ψυχών)
Πατείς με πατώ σε, στις σκάλες «όλοι μαζί και ταυτοχρόνως» και δεκάδες υπάλληλοι ο ένας πάνω στον άλλον (μέχρι και 3+1 στα ταμεία…).
Τι κι αν το βιβλίο αποτελεί πολιτισμό και ευγενές είδος;
Αυτό δεν αφορά τον εργαζόμενο στις «βιβλιοπωλεία ΑΕ» (με ή χωρίς .gr), εκεί παρά το φαίνεσθαι οι συνθήκες γαλέρας δεν διαφέρουν και πολύ από το εργοστάσιο -ούτε οι απολαβές και ούτε ο τύπος της σύμβασης.
Για τους απασχολούμενους –απασχολήσιμους στα βιβλιοπωλεία και τους εκδοτικούς οίκους, η «επόμενη μέρα» είναι εδώ από καιρό, αφού ήδη μετά το πρώτο lockdown, κυβέρνηση, διακινητές, μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι και βιβλιοπώλες σαρώνουν τα πάντα για να βγουν αλώβητοι από την κρίση.
Ό,τι κατακτήθηκε –όχι και πολλά πράγματα, με αγώνες βρίσκεται πάλι στο στόχαστρο.
Οι αναστολές συμβάσεων, «εκ περιτροπής» εργασία, έλλειψη μέτρων υγιεινής κι εντατικοποίηση για να βγουν οι παραγγελίες των e-shop, «προτροπή» να ληφθεί ένα μεγάλο μέρος της άδειας κατά βούληση του εργοδότη κλπ.
Με τους αντεργατικούς νόμους που περιέχονται σε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και αντεργατικούς νόμους που ψήφισαν οι κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια, οι μεγάλοι εργοδότες στο βιβλίο θα βγουν πιο ενισχυμένοι, αφού έχουν πιο φτηνούς εργαζόμενους και ταυτόχρονα πετάνε έξω από την αγορά μικρούς εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία.
Μικροί εκδοτικοί και βιβλιοπωλεία κλείνουν, αυξάνοντας την ανεργία, ενώ επιχειρήσεις, όπως τα Public, πανηγυρίζουν για «620.000 προϊόντα που διακινήθηκαν» στο 2μηνο Απρίλη Μάη.
Οι επιχειρήσεις αυτές τις μέρες γίνονται και «τσάμπα μάγκες», αφού έχουν τους εργαζόμενους με μισθούς 600 ευρώ και κάτω, με τη συνενοχή της κυβέρνηση, που προχώρησε στο –χωρίς όρους άνοιγμα των καταστημάτων, ενώ δεν λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της υγείας. Όλα ανάγονται στην ατομική ευθύνη.
Η εκμετάλλευση αυξάνεται, αφού η ένταση της εργασίας στις αποθήκες των e-shop, των διανομέων και της τηλε-υποστήριξης αυξήθηκε κατακόρυφα, με τους εργαζόμενους –και όχι όλους να παίρνουν δίκην δώρου ψίχουλα των 50-100 ευρώ.
Το επόμενο διάστημα, η ενίσχυση των e-shop των μεγάλων βιβλιοπωλείων κι εκδοτικών καθώς και η τηλεργασία θα φέρουν νέες απολύσεις σε πωλητές και άλλες ειδικότητες.
Η Συντακτική επιτροπή του «Ατέχνως» εύχεται καλή και αγωνιστική χρονιά, με υγεία και δύναμη!
Καλό κουράγιο!
Υποδεχόμαστε το 2021 με ψηλά το κεφάλι, με αισιοδοξία, με πίστη στη δύναμή μας
Σε όσους δεν παραιτούμαστε…
Στους μαχητές της ζωής όπου γης!
Σε σε όλους εσάς!!
