Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ηλίας Κολλιόπουλος: Διακόσιοι που ξεχώριζαν

Συνήθιζαν το Μάιο να πλέκουνε στεφάνια
άνθιζε έρωτας, ζωή, αρώματα, φιντάνια.
Τιμή στο μήνα του Ερμή του αγγελιοφόρου
αιώνιο μήνυμα της γης, αγώνα καρποφόρου.

Πρώτη του Μάη οι ναζί άλλαξαν τη συνήθεια
αντίποινα υποταγής διέταξαν για βοήθεια
ενάντια των αδούλωτων που τους περιφρονούσαν
τυχαία όποιον αντάμωναν στο δρόμο εκτελούσαν.

Διακόσιους που ξεχώριζαν, κουμουνιστές διαλέξαν
και με το χάρο σύμμαχο πίστευαν πως ξεμπλέξαν.
Κάλεσαν προσκλητήριο τους το ανακοινώσαν
κανείς δεν απαρνήθηκε, όλοι παρών δηλώσαν.

Τα καλά τους έβαλαν, λευκό φόρεσαν κολάρο
της Δόξας το χέρι ζήτησαν, το θάνατο κουμπάρο.
Ωδή καλούς απογόνους, σπόρο ηρωικό
Με τα καμιόνια εκκίνησαν για γάμο τραγικό.

Σφαίρες καυτές τους έραιναν στα καλορίζικα τους
με χαραγμένα πάνω τους τα δύο αρχικά τους.
Έμελλε γραφίδες να γενούν σαν βρήκαν τη καρδιά τους
Σελίδες να γράψουν επικές για την αστροφεγγιά τους.

Ακόμη μια πρωτομαγιά αίμα λάσπωσε το χώμα
Μούσκεψαν τ’ αγριοχαμόμηλα κόκκινο χρώμα.
Τα άνθη υποκλίθηκαν, χάρισαν τη γιορτή τους
Εργατιάς φωτοστέφανο, σύμβολο η εποχή τους.

Ηλίας Κολλιόπουλος

Ακολουθήστε το Ατέχνως στο Google News, στο Facebook και στο Twitter

Ν. Μπελογιάννης Ν. Πλουμπίδης – Στο σπίτι των ηρώων