Ηλίας Κολλιόπουλος: Θηλή του κόσμου

Όλο τον κόσμο γέννησες γυναίκα κοσμομήτωρ
θηλή του χορτασμού, τροφός και θεομήτωρ.
Μούσα το νανούρισμα σου η πρώτη μελωδία
όλα τα βρέφη που ακούν κοιμούνται μ’ ηρεμία .
Πληγή που τα φεγγάρια μέτραγες κάθε μήνα
σχισμή που μάτωνες ζωή από τα χρόνια εκείνα
που στο κυνήγι πήγαιναν με πέτρες, με ακόντια
και στο χωράφι έκοβες το λώρο με τα δόντια .
Λιμάνι απάγκιο ασφαλές για την κακοκαιρία
Μάνα, στολίδι, σύντροφος,του οίκου σου κυρία.
Κυματοθραύστης αντοχής της πάσης αμαρτίας
γόνιμος κόλπος της χαράς και δίχτυ προστασίας.
Δεύτερο ρω του έρωτα , μήλο αλληγορικό
ψάχνουν οι ανορθόγραφοι στο προπατορικό.
Το ένστικτο της φύσης σχέδιο αφροδισιακό
η διαιώνιση του είδους προϊόν παραδοσιακό.
Συμβατικά τέκνα της ζωικής εξαπάτησης
σ’ αρένα ταξικής ανισότητας κι εξάρτησης.
Τροφή στ’ αδηφάγο στόμα της εκμετάλλευσης
γι’ ανταλλακτικά παραγωγής και κατανάλωσης.
Γυναίκα και άντρας σε κοινό υποζύγιο
πίνακας σχέσεων μ’ ελλειμματικό ισοζύγιο.
Μεταξύ των φύλων την διαπάλη μετέφεραν
κοροϊδέψαν την αγάπη και μας την έφεραν.
Δυο γένη η ανθρωπότητα, στόχος ισότιμος
δημιουργοί των πάντων ,ο σκοπός ανισότιμος.
Η λύση του γρίφου στο χέρι ημών των ιδίων
κακοτράχαλος δρόμος ,αγώνας μετ’ εμποδίων.