Όσους «θρήνους» κι αν επιστρατεύσουν τα αστικά επιτελεία για την «χαμένη τιμή» της «αμερικανικής δημοκρατίας», όσα «ξόρκια» και «προσευχές» για τους αστικούς «θεσμούς» που «αντέχουν», οι εικόνες από το Καπιτώλιο των ΗΠΑ αποτελούν την εικόνα στον καθρέφτη της καπιταλιστικής κοινωνίας που σαπίζει, που βουλιάζει στις αντιθέσεις, στους ανταγωνισμούς και τις αντιφάσεις της, φορτώνοντας όλο και μεγαλύτερα βάσανα στους λαούς, έως ότου εκείνοι αποφασίσουν οριστικά να απαλλαγούν από αυτή.
Δεν είναι «κακέκτυπο», αλλά αυθεντική εικόνα της αστικής δημοκρατίας, της δικτατορίας δηλαδή του κεφαλαίου, και μάλιστα στην πρώτη καπιταλιστική δύναμη παγκόσμια.
Η «δημοκρατία» που εκθειάζουν είναι η «δημοκρατία» των αμέτρητων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, των πραξικοπημάτων και των ανατροπών κυβερνήσεων, των αμέτρητων θυμάτων και των ξεριζωμένων, είτε με Δημοκρατικούς είτε με Ρεπουμπλικάνους στο τιμόνι, από το Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη έως την «Αραβική Ανοιξη» και την «πλατεία Μεϊντάν» στην Ουκρανία – για να μην πάει κανείς παραπίσω.
Είναι η «δημοκρατία» που εντός και εκτός συνόρων δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα όπου διακυβεύονται τα κέρδη των καπιταλιστών, πόσο μάλλον όταν διακυβεύεται η πρωτοκαθεδρία της ισχυρότερης καπιταλιστικής δύναμης απέναντι στους ανταγωνιστές της, γεννώντας «σεισμούς» και «ρήγματα» και στο εσωτερικό της ίδιας της αστικής τάξης.
Δίνοντας για μια ακόμα φορά στην Ιστορία έστω μια «γεύση» για το πώς οι «αιώνιοι», «απαραβίαστοι» και «υπεράνω όλων» θεσμοί τους δίνουν μέσα σε μια νύχτα τη θέση τους σε «άλλα μέσα», προκειμένου να εξυπηρετηθούν συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου.
Οι θεσμοί τους, αυτοί που περιφρουρούν τον «θαυμαστό» κόσμο της εκμετάλλευσης, εκεί που «μέσα στην αφθονία κανείς πεθαίνει», με το 5% να κατέχει το 80% του απίστευτου πλούτου που παράγουν εκατομμύρια εργαζόμενοι.
Εκεί όπου τα τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα γίνονται από ευλογία κατάρα για τα εκατομμύρια που αφήνουν τα κόκαλά τους στους κάθε είδους πολέμους των κολοσσών της Ενέργειας, του εμπορίου, των βιομηχανιών που απλώνουν τα πλοκάμια τους σε όλο τον πλανήτη, των γιγάντων της τεχνολογίας, την ώρα που εκατομμύρια άλλοι αργοπεθαίνουν στις ουρές της ανεργίας.
Είναι η «δημοκρατία» των 370 χιλιάδων νεκρών από την πανδημία και των ομαδικών τάφων στην καρδιά της Νέας Υόρκης, εν έτει 2020.
Η «δημοκρατία» των εκμεταλλευτών, όχι η «ασπίδα» αλλά το θερμοκήπιο της άγριας εκμετάλλευσης και των κοινωνικών ανισοτήτων, του ρατσισμού και του σκοταδισμού, της φτώχειας και της καταστολής, των εκατομμυρίων που «δεν μπορούν να αναπνεύσουν», για να ζουν μέσα στη χλιδή κυριολεκτικά μια χούφτα μέτοχοι και δισεκατομμυριούχοι.
Αυτήν τη «δημοκρατία», που την ξέρουν καλά οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά τους εδώ, από τους δεσμούς αίματος που τους ενώνουν, κι ας καμώνονται ότι είναι «αγνώριστη», κι ας κάνουν πως δεν ξέρουν ότι και η αμερικανική, όπως και η δική τους «δημοκρατία», είναι δημοκρατία για μια χούφτα καπιταλιστές και στυγνή δικτατορία για εκατομμύρια εργαζόμενους.
Κι ας «μακιγιάρουν» όπως – όπως το σάπιο σύστημά τους, καλώντας τους εργαζόμενους και το λαό να πέσουν ξανά σε μάχες ξένες για τα συμφέροντά τους, για να στεριώσουν καλύτερα τη «δημοκρατία» για τους λίγους, τη δικτατορία του κεφαλαίου, που τους βυθίζει όλο και πιο βαθιά στη φτώχεια, στην εκμετάλλευση, στους πολέμους «για τ’ αφέντη το φαΐ».
ℹ️ Από τη στήλη “Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ” του σημερινού Ριζοσπάστη
🇬🇷 ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Ύμνοι στην αμερικανική «δημοκρατία» με το βλέμμα στη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος
Την αποδοκιμασία τους για τους «εχθρούς της δημοκρατίας» στις ΗΠΑ εξέφρασαν ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των άλλων αστικών κομμάτων στην Ελλάδα, με εμφανές το «άγχος» για το τι σηματοδοτεί ο βαθύς διχασμός στην αστική τάξη των ΗΠΑ για το ευρωατλαντικό στρατόπεδο κι ακόμα περισσότερο για την ανάγκη «θωράκισης» του αστικού πολιτικού συστήματος και των αστικών «θεσμών» από τους «κραδασμούς» που γεννάνε οι μεγάλες αντιθέσεις.
Στο πλαίσιο αυτό, άλλωστε, προσπερνώντας και με «ευκολία» ότι από κοινού καμάρωναν για τις στενές σχέσεις που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και επί κυβέρνησης Τραμπ, τα γεγονότα στις ΗΠΑ έγιναν αφορμή για ένα νέο «καβγαδάκι» ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, για το ποιος με τη στάση του «υπονομεύει» την αστική δημοκρατία και την απαραίτητη – για την προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής – «συναίνεση», με κοινή συνισταμένη το κάλεσμα στον λαό να υπερασπιστεί το αστικό σύστημα είτε ενάντια στον «λαϊκισμό», είτε ενάντια στην «ακροδεξιά απειλή».
«Εξαιρετικά ταραγμένος από τη βία και τα φρικτά γεγονότα που συμβαίνουν στην Ουάσιγκτον» (sic!!), δήλωσε με ανάρτησή του ο Κυρ. Μητσοτάκης, ενώ δεν παρέλειψε να λιβανίσει την «αμερικανική δημοκρατία», των πολέμων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο εξωτερικό, της άγριας εκμετάλλευσης και της φτώχειας στο εσωτερικό, που «είναι ανθεκτική, έχει βαθιές ρίζες και θα ξεπεράσει αυτήν την κρίση»…
Δεν περνά απαρατήρητο ότι αυτή η τοποθέτηση Μητσοτάκη έτυχε της επιδοκιμασίας του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, ο οποίος σε δική του ανάρτηση έγραψε «σας ευχαριστώ πρωθυπουργέ».
Για «ντροπιαστικές εικόνες ακροδεξιάς βίας στο αμερικανικό Καπιτώλιο» μίλησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας (ξεχνώντας τα περί «διαβολικά καλού» Τραμπ) παρουσιάζοντας τις εξελίξεις ως «απόδειξη» για το «πόσο σημαντικό είναι να προστατεύουμε τη δημοκρατία κάθε μέρα παντού. Η εκλογή του Τζο Μπάιντεν πρέπει και θα γίνει σεβαστή. Οι εχθροί της δημοκρατίας θα ηττηθούν».
Για «δημοκρατία και κράτος δικαίου στις ΗΠΑ» (!) που «βρίσκεται υπό απειλή με πρωταγωνιστές των επεισοδίων ακροδεξιά στοιχεία που έχουν την ενθάρρυνση και ανοχή» του Ντ. Τραμπ έκανε λόγο και η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε ανάλογο ύφος, η επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ, Φ. Γεννηματά, μίλησε για «δυνάμεις του λαϊκισμού και του διχασμού», προσθέτοντας πως «η νίκη της δημοκρατίας στις ΗΠΑ είναι νίκη όλων όσοι πιστεύουν στις αξίες της σε όλο τον κόσμο».
