Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η καπηλεία του Στάλινγκραντ από τον αντικομμουνιστή Πούτιν

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Ογδόντα χρόνια συμπληρώθηκαν στις 2 Φλεβάρη από τον ηρωϊκό θρίαμβο του Κόκκινου Στρατού επί των Ναζί στο Στάλινγκραντ, μια νίκη αποφασιστικής σημασίας για την έκβαση του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου που ανάγκασε ακόμη και τον τότε Αμερικάνο πρόεδρο Ρούσβελτ να την χαρακτηρίσει «ως ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια του πολέμου των λαών που ηνώθησαν εναντίον του ναζισμού και των μιμητών του».

Ογδόντα χρόνια μετά το έπος του 1943, η πόλη του Βόλγκογκραντ (πρώην Στάλινγκραντ) στολίστηκε προκειμένου να γιορτάσει τη νίκη εκείνη που ενέπνευσε και έδωσε ελπίδα στους καταπιεσμένους από το ζυγό του ναζισμού και του φασισμού λαούς όλου του κόσμου.

Διαχρονικά, σε τέτοιες επετείους, οι αστικές κυβερνήσεις της Ρωσίας φροντίζουν να παραμερίζουν για λίγο τον ωμό αντικομμουνισμό-αντισοβιετισμό που τις χαρακτηρίζει προκειμένου να καπηλευτούν πολιτικά τον ηρωϊσμό του Κόκκινου Στρατού και του σοβιετικού λαού. Άλλωστε, η σύγχρονη καπιταλιστική Ρωσία που προέκυψε από τις αντεπαναστατικές ανατροπές των αρχών της δεκαετίας του 1990 δεν έχει να επιδείξει τίποτε περισσότερο από τα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κράτη της Δύσης: Εκμετάλλευση, φτώχεια, ανεργία, κοινωνικές ανισότητες, εγκληματικότητα, τσουνάμι αντιλαϊκών πολιτικών, διάλυση εργασιακών κατακτήσεων, αντικομμουνιστική παραχάραξη της ιστορίας, κλπ.

Φέτος, η επέτειος του θριάμβου του Στάλινγκραντ συμπίπτει με τον εν εξελίξει ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Στο πλαίσιο της προώθησης του αφηγήματος περί «αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας και προστασίας των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς, η κυβέρνηση του Βλαντίμιρ Πούτιν έχει επιχειρήσει, με τρόπο ξεδιάντροπο και προκλητικό, να καπηλευτεί την ένδοξη ιστορία του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού.

Η ίδια κυβέρνηση που κήρυξε την εισβολή τον Φλεβάρη του 2022 εν μέσω συκοφαντικών αντικομμουνιστικών αναφορών του προέδρου Πούτιν για τον Λένιν και τους μπολσεβίκους επιχειρεί να αξιοποιήσει την θετική άποψη της πλειοψηφίας του ρωσικού λαού για την ΕΣΣΔ προκειμένου να στηρίξει το αφήγημα περί δίκαιου πολέμου. Έτσι, μέχρι και προτομές του Ι.Β. Στάλιν και του στρατάρχη Γκ. Ζούκοφ είδαμε να εγκαινιάζονται στο Βόλγκογκραντ ανήμερα της 80ης επετείου της νίκης στο Στάλινγκραντ…

Εκεί όμως που ο πρόεδρος Πούτιν έδωσε ρεσιτάλ καπηλείας ήταν στην ομιλία του στην κεντρική εκδήλωση για την 80η επέτειο του Στάλινγκραντ. Σε μια απόπειρα να οικειοποιηθεί τον ηρωισμό του Κόκκινου Στρατού και του σοβιετικού λαού, ο Πούτιν έφτασε στο σημείο να συγκρίνει τον θρίαμβο της ΕΣΣΔ επί της ναζιστικής Γερμανίας στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία!

Άραγε, τι σχέση μπορεί να έχει ο ηρωϊκός Κόκκινος Στρατός που πολεμούσε τα ναζιστικά στρατεύματα του Χίτλερ με τον σημερινό στρατό της καπιταλιστικής Ρωσίας και των μισθοφόρων της Wagner;

Πόση ξεδιαντροπιά και πόσος καιροσκοπισμός χρειάζεται για να εξισώνει κάποιος τα υψηλά ιδανικά για τα οποία πολέμησαν οι σοβιετικοί στρατιώτες με τις σημερινές επιδιώξεις των ρωσικών μονοπωλίων;

Το Στάλινγκραντ, η εποποιία του Κόκκινου Στρατού, οι ήρωες που γέννησε ο λαός της Σοβιετικής Ένωσης και που πολέμησαν κάτω από την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο δεν είχαν, δεν έχουν και δεν πρόκειται να έχουν ποτέ καμία σχέση με την καπιταλιστική Ρωσία των αντεπαναστατών που εκπροσωπεί ο Βλ. Πούτιν και οι πάσης φύσης υποστηρικτές του.

«Ναι, αλλά ο Στάλιν…», του Νίκου Μόττα