Θα το ρίξω δαγκωτό: Το 1864 καθιερώθηκε η καθολική «δια σφαιριδίων» ψηφοφορία. Το σφαιρίδιο ήταν ένας μολυβένιος βόλος, τον οποίο ο ψηφοφόρος έριχνε σε μια κάλπη χωρισμένη σε δύο χώρους, έναν για το ΝΑΙ, που είχε χρώμα άσπρο, και έναν για το ΟΧΙ, που είχε χρώμα μαύρο, ανάλογα με το αν ήθελε να υπερψηφίσει ή να καταψηφίσει έναν υποψήφιο. Κάποιοι ψηφοφόροι, που είχαν ιδιαίτερο λόγο να φαίνεται η ψήφος τους, δάγκωναν το σφαιρίδιο και άφηναν ίχνη των δοντιών τους, για να δηλώσουν αφοσίωση στον υποψήφιο που επέλεγαν, μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμε και τη φράση «το έριξα δαγκωτό».
Άλλοι πάλι, έριχναν σφαιρίδια με το όνομά τους ή και επιχρυσωμένα και έτσι έβαζαν σε μπελάδες τις Εφορευτικές Επιτροπές που μάλωναν για το αν τα σφαιρίδια αυτού του τύπου ήταν έγκυρα ή άκυρα.
