Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΚΕ, το ισχυρότερο Κομμουνιστικό Κόμμα στην Ευρώπη

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Πολλά και ενδιαφέροντα πολιτικά συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς από το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μάη και ιδιαίτερα από την σημαντική αύξηση που κατέγραψαν τα ποσοστά του ΚΚΕ.

Θα αρκεστούμε στα εξής δύο:

Συμπέρασμα 1ο: Σε συνθήκες ολοκληρωτικής κυριαρχίας του καπιταλιστικού συστήματος, όπου ο αντικομμουνισμός (είτε ωμός και ξεδιάντροπος, είτε ραφιναρισμένος) διαποτίζει κάθε πτυχή της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου, το όραμα του σοσιαλισμού παραμένει ζωντανό.

Η ελπίδα για μια άλλη, καλύτερη κοινωνία, χωρίς τα δεσμά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, παραμένει ζωντανή.

Και αυτό δεν το λέει μόνο το 7,23% της κάλπης, αλλά πρωτίστως οι εργατικοί-λαϊκοί αγώνες που αναπτύχθηκαν, κάτω από δυσμενείς συνθήκες, τα τελευταία χρόνια, οι απεργίες, οι κινητοποιήσεις στην Cosco, τη ΛΑΡΚΟ, την e-food, στη Μαλαματίνα και αλλού.

Συμπέρασμα 2ο: Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το ισχυρότερο, το πιο δραστήριο, το πιο ζωντανό και δυναμικό κομμουνιστικό κόμμα της Ευρώπης, με πρωτοπόρο ρόλο στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Τριάντα και πλέον χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και την Ανατολική Ευρώπη, έχοντας απωλέσει τα μαρξιστικά-λενινιστικά χαρακτηριστικά τους, τα άλλοτε κραταιά ΚΚ της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας αποτελούν πλέον «ουρά» του αστικού συστήματος των χωρών τους.

Την ίδια πορεία – δυστυχώς – ακολουθεί και το Πορτογαλικό ΚΚ με την πολιτική στήριξης «αριστερών/προοδευτικών κυβερνήσεων», που αναπόφευκτα οδηγεί στον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος, την απογοήτευση και την ενσωμάτωση.

Σε αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες, το ΚΚΕ, αποτελεί φάρο ελπίδας, για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Σε αυτή τη μικρή, αλλά ηρωϊκή γωνιά της γηραιάς και υπερσυντηρικής ηπείρου, η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο συνεχίζει να ανεμίζει περήφανα. Και θα συνεχίσει να ανεμίζει, σε πείσμα των καιρών και των ταξικών εχθρών…

«Τσε Γκεβάρα, πρεσβευτής της Επανάστασης», του Νίκου Μόττα

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι και το Τελ Αβίβ και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών ακαδημαϊκών τίτλων στις Διπλωματικές Σπουδές (Etudes Diplomatiques) και την Δημόσια Διοίκηση (Public Policy).
Είναι αρχισυντάκτης του ηλεκτρονικού περιοδικού «Ατέχνως» στο οποίο αρθρογραφεί από το 2015. Είναι ιδρυτής και διαχειριστής του αγγλόφωνου ενημερωτικού ιστότοπου «In Defense of Communism» ενώ άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα μέσα ενημέρωσης.
Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Ναι, αλλά ο Στάλιν» και «Τσε Γκεβάρα, πρεσβευτής της Επανάστασης», που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Ατέχνως.