«Οι ζευγάδες φεύγουν, η σπορά μένει»: 14 χρόνια από το θάνατο του Χαρίλαου Φλωράκη

Ήταν σαν σήμερα πριν 14 χρόνια, στις 22 Μάη 2005, όταν έπαψε να χτυπά η καρδιά ενός σπουδαίου λαϊκού ηγέτη, ενός πραγματικού κομμουνιστή, του Χαρίλαου Φλωράκη.

Γεννημένος στις 20 Ιούλη 1914 στο Παλιοζογλώπι των θεσσαλικών Αγράφων, ο Χαρίλαος Φλωράκης έζησε μια ζωή που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του ΚΚΕ. Αντάρτης, αγωνιστής του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και αργότερα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), ο Χαρίλαος παρέμεινε προσηλωμένος στο δίκιο της εργατικής τάξης και του λαού, το οποίο υπερασπίστηκε με κάθε μέσο απ’ όποια θέση κι’ αν βρέθηκε.

Η πολιτική και κομματική δράση του Χαρίλαου δε γνώρισε διαλείμματα. Εξορίες, φυλακίσεις, διωγμοί, πολιτική προσφυγιά περιλαμβάνονται στο βιογραφικό του κομμουνιστή ηγέτη. Την άνοιξη του 1949 αναδείχθηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και στη συνέχεια τακτικό. Τον Ιούνη του 1972, η 16η Ολομέλεια τον εξέλεξε μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ το Δεκέμβρη του ’72, στη 17η Ολομέλεια της ΚΕ, ο Χαρίλαος Φλωράκης εκλέγεται Α’ Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος.

Παρέμεινε στη θέση του γενικού γραμματέα μέχρι το 1989. Ο ρόλος του κατά την περίοδο των αντεπαναστατικών ανατροπών (1989-1991), όταν η ομάδα των φραξιονιστών οπορτουνιστών του «Συνασπισμού» επιχείρησε να διασπάσει το Κόμμα, ήταν καθοριστικός για την διάσωση και ανασυγκρότηση του ΚΚΕ. Υπερασπίστηκε με σθένος τον μαρξιστικό-λενινιστικό χαρακτήρα και ιδεολογία του ΚΚΕ.

Ο Χαρίλαος Φλωράκης αναγνώριζε και υπερασπίζονταν τις σπουδαίες κατακτήσεις του σοσιαλιστικού συστήματος, ιδιαίτερα της Σοβιετικής Ένωσης. Για τη διεθνιστική του δράση τιμήθηκε από πολλά Κομμουνιστικά Κόμματα ανά τον κόσμο, με αξιοσημείωτη τη βράβευση του με το βραβείο Λένιν τον Σεπτέμβρη του 1984 από την ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.

Έχοντας συμπληρώσει μια ζωή 91 χρόνων γεμάτη αγώνες και θυσίες για ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, έφυγε από τη ζωή στις 22 Μάη 2005 στην Αθήνα. Η πολιτική του κηδεία – στην οποία παραβρέθηκε πλήθος κόσμου απ’ όλη την Ελλάδα – έγινε στον Περισσό, ενώ τάφηκε, όπως επιθυμούσε, στην ιδιαίτερη του πατρίδα, το Παλιοζογλώπι Ραχούλας.