Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Η συζήτηση για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες και σήμερα βρίσκεται στο απόγειο της με αφορμή την πρόταση της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου από τον πρωθυπουργό. Ποιός θα είναι ο νέος ένοικος του προεδρικού μεγάρου; Θα στηρίξει άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ την πρόταση της ΝΔ; Κι’ αν δεν εκλεγεί, τι σενάρια υπάρχουν στο τραπέζι; Θα πάμε σε πρόωρες εκλογές;
Αυτά τα ζητήματα θέτουν τα αστικά ΜΜΕ από το πρωϊ μέχρι το βράδυ, λες και το ψωμί των εργαζόμενων, του λαού, κρίνεται από το ποιος ή ποια θα είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας…
Γνωρίζουμε καλά ότι ο θεσμός του Προέδρου αποτελεί, έστω και συμβολικά, τον θεματοφύλακα της αστικής εξουσίας. Όποιος αποδέχεται την θέση αυτή είναι, αναμφίβολα, συνειδητός εκφραστής της εξουσίας του κεφαλαίου. Αυτήν υπηρετεί και αυτήν καλείται να εκπροσωπήσει και να διαφυλάξει ως ανώτατος πολιτειακός παράγοντας. Το αναφέρουμε αυτό για να ξεκαθαριστεί ότι δεν πρέπει να υπάρχουν οποιεσδήποτε αυταπάτες αναφορικά με το ρόλο του ΠτΔ ανεξαρτήτως του προσώπου θα κληθεί να τον αναλάβει.
Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι που στοχεύει η προεδρολογία στην οποία συμμετέχουν όλες – πλην του ΚΚΕ – οι πολιτικές δυνάμεις. Και εδώ είναι που εμφανίζονται δύο λέξεις-κλειδιά, εξόχως οικείες στο αστικό πολιτικό σκηνικό: Αποπροσανατολισμός και συναίνεση.
Το έργο το ‘χουμε ξαναδεί στο παρελθόν. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας τα χνάρια της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ετοιμάζει ολομέτωπη επίθεση στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, η προεδρολογία έρχεται να «πετάξει τη μπάλα» της πολιτικής αντιπαράθεσης στην εξέδρα.
Πρόεδροι της Ελληνικής Δημοκρατίας υποδεχόμενοι τους μακελλάρηδες των λαών – και συμμάχους της ελληνικής αστικής τάξης – προέδρους των ΗΠΑ. Από αριστερά προς τα δεξιά, Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, Μπιλ Κλίντον και Μπαράκ Ομπάμα.
Η συζήτηση για την εκλογή του ΠτΔ στοχεύει στον αποπροσανατολισμό του λαού, των εργαζόμενων, της νεολαίας, από μια σειρά ζητήματα που τους αφορούν άμεσα: Αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, προσπάθεια περιορισμού διαδηλώσεων, αντιαγροτική πολιτική, ένταση κρατικής καταστολής και, ασφαλώς, η επικίνδυνη και κατάπτυστη συμφωνία «αμυντικής συνεργασίας» Ελλάδας-ΗΠΑ που μετατρέπει τη χώρα σε προκεχωρημένο φυλάκιο των αμερικανονατοϊκών πολεμικών σχεδιασμών.
Επιπλέον, η όλη παραφιλολογία που αναπτύσσεται περί της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας αξιοποιείται από τα αστικά επιτελεία για την προώθηση ενός ιδεολογήματος που τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται κατά κόρον στο δημόσιο πολιτικό διάλογο. Πρόκειται για το ιδεολόγημα της «συναίνεσης» που κατά καιρούς εμφανίζεται με διάφορες ονομασίες όπως «κοινωνική συνοχή», «εργασιακή ειρήνη», «κοινωνικοί εταίροι», «διακομματική συνεννόηση», κλπ. Πίσω απ’ αυτήν την «συναίνεση» κρύβεται η πρόθεση της αστικής τάξης να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου στο εργατικό-λαϊκό κίνημα για να προωθήσει την αντιλαϊκή πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου.
Προς αυτήν την κατεύθυνση, άλλωστε, υπερτονίζουν ότι ο θεσμός του ΠτΔ συμβολίζει την «ενότητα του Έθνους» και, ως εκ τούτου, δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο πολιτικών, κομματικών ή άλλων αντιπαραθέσεων! Μόνο που η περιβόητη αυτή «ενότητα του Έθνους» δεν είναι τίποτα περισσότερο από το δούρειο ίππο της πολυπόθητης για το κεφάλαιο «ταξικής συνεργασίας»…
Το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα της άρχουσας αστικής τάξης. Ο λαός, οι εργαζόμενοι, δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την εκλογή του ενός ή του άλλου προσώπου στη θέση του Προέδρου. Τα λαϊκά συμφέροντα εξυπηρετούνται μόνο μέσα από την πάλη για την ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού πλαισίου, το γκρέμισμα της εξουσίας των μονοπωλίων και την προοπτική της εργατικής-λαϊκής εξουσίας.
____________________________________________________________________________
Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
