Μια ακόμη σημαδιακή μέρα σήμερα στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων:
Μετά το διαλυτικό σχέδιο, για τη ΛΑΡΚΟ (εκποίηση ή κλείσιμο) συζητιούνται οι λεπτομέρειες για την ιστορική «Πίτσος» (μεταφέρεται στην Τουρκία) ενώ ολοκληρώθηκε η διαδικασία της «ΤΕΡΝΑ Λευκόλιθοι» στο Μαντούδι, ενός ομίλου που χαρακτηρίζεται «ναυαρχίδα» στους κλάδους υποδομών, Ενέργειας, και Κατασκευών.
Με προφανείς τις συνέπειες για τους εργαζόμενους και τη λαϊκή οικογένεια, οργάνωση της παραγωγής με κριτήρια την αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους και την ανταγωνιστικότητα, το κυνήγι «αναβαθμισμένης» θέσης στην αγορά.
Χτες 15 Οκτώβρη Παγκόσμια Ημέρα Αγρότισσας – “εορτασμού της «γυναίκας της υπαίθρου»”, κάποιες έβαλαν τα καλά τους… (πηγαίνοντας και για τσίπουρα;)
🎈 Κάποιες άλλες αντίθετα, έχοντας την τιμητική τους -και αφού ετοίμασαν παιδιά / εγγόνια για το σχολείο, φτιαξαν κάτι πρόχειρο για φαγητό και –με τις φόρμες τους προχώρησαν σε «κατάληψη» των χωραφιών παρέα με τα «αγροτικά» αυτοκίνητα της οικογένειας, ακολουθώντας την καθημερινή τους διαδρομή.
ℹ️ Σε παγκόσμια κλίμακα οι γυναίκες είναι αυτές που παράγουν πάνω από τα μισά τρόφιμα, 98% στην Αφρική, 60% στην Ασία, 30-40% στην Λατ. Αμερική και τις δυτικές χώρες.
🎈 Γυναίκα αγρότισσα είναι δύο λέξεις με πολλαπλούς ρόλους, σύνθετο περιεχόμενο, και πολύ βαθιά νοήματα.
Η προσφορά της είναι μοναδική, η αξία της διαχρονική, ο ρόλος της πολύπλευρος.
🎈 Είναι η αγωνίστρια της ζωής και ο στυλοβάτης της οικογένειας σε συνθήκες καπιταλισμού –με ό,τι σημαίνει για την ανισότητα και τις διακρίσεις απέναντί της –που παλεύει καθημερινά ενάντια στο άδικο και απάνθρωπο οικονομικό-πολιτικό-κοινωνικό σύστημα ώστε να μην είναι για πολύ ακόμη «η Μαίρη Παναγιωταρά»
Της αφιερώνουμε το παλιό (1950) ιταλικό τραγούδι, “Son la mondina, son la sfruttata“ βασισμένο σε παλιότερο λαϊκό μοτίβο
Είμαι η εργάτρια στα ρύζια,
Που μου πίνουνε το αίμα,
Είμαι η προλετάρια που ποτέ δεν τρέμει
Με αλυσόδεσαν, με βασάνισαν,
Φυλακή και βία, τίποτα δεν με σταμάτησε,
Με τα κορμιά μας στις ράγες,
Σταματήσαμε τους εκμεταλλευτές μας.
Υπάρχει πολλή λάσπη στους ορυζώνες,
Αλλά δεν πειράζει έχουν τη σφραγίδα της δικής μας δουλειάς,
Αυτή τη λαμπρή και όμορφη σημαία
Την πήραμε και την ανεβάζουμε όλο και πιο ψηλά
Από το Vercelli στη Molinella,
Επικεφαλής της νεολαίας μας
Και θα παλέψουμε για τη δουλειά,
Για ειρήνη, ψωμί και ελευθερία,
Και θα δημιουργήσουμε έναν νέο κόσμο
Της δικαιοσύνης και ενός νέου πολιτισμού
Και αν κάποιος θέλει να πάει στον πόλεμο,
Όλοι ενωμένοι θα το σταματήσουμε:
Θέλουμε ειρήνη στη γη
Και θα είμαστε κι από τα κανόνια δυνατότερες
ℹ️ Το Sciur padrun da li beli braghi bianchi (Αφεντικό με τις όμορφες λευκές τιράντες, Πέσε το χρήμα – Πέσε το χρήμα…) είναι ένα πασίγνωστο χιλιοτραγουδισμένο μοτίβο που προέρχεται από τη Βόρεια Ιταλία (Piemonte και Lombardia) προερχόμενο από δημοτικό (ανώνυμου συνθέτη) τέλη του 19ου αιώνα με θέμα τις «mondine» (εποχικές γυναίκες που δούλευαν στους ορυζώνες -40 μέρες συνήθως και μέχρι δυο μήνες).
Η πρώτη δισκογραφική έκδοση ήταν από την Giovanna Daffini πρώην «mondina»
Τραγουδιόταν από το δεύτερο μισό του μήνα εργασίας όταν πλησίαζε η περίοδος της πληρωμής –που ήταν εφάπαξ στο τέλος και στη «διακριτική ευχέρεια» των αφεντικών
>|Sciur padrun da li beli braghi bianchi | Fora li palanchi, fora li palanchi|>
Αφεντικό με τις όμορφες λευκές τιράντες,
Πέσε το χρήμα – Πέσε το χρήμα,
αφεντικό με όμορφα λευκά γλουτάκια,
Πέσε το χρήμα – Πέσε το χρήμα.
Μας συγχωρείς ρε αφεντικό
αν σε κάναμε να υποφέρεις,
ήταν οι πρώτες φορές,
ήταν οι πρώτες φορές,
συγνώμη, ρε αφεντικό,
αν σε στεναχωρήσαμε,
αρχή ήταν…
και δεν ξέραμε πώς να το κάνουμε.
Αφεντικό με τις όμορφες λευκές τιράντες,
Πέσε το χρήμα – Πέσε το χρήμα,
αφεντικό με όμορφα λευκά γλουτάκια,
Πέσε το χρήμα -άντε γυρνάμε στο σπίτι μας.
Ο κύριος αφεντικό μας
είναι άγιος όσο καλό ψωμί,
στέκεται πάνω από το ανάχωμα
και λέει,
«Αφήστε ελεύθερα τα χέρια ξεμασκαλιστείτε»!
Αφεντικό με τις όμορφες λευκές τιράντες,
Πέσε το χρήμα – Πέσε το χρήμα,
αφεντικό με όμορφα λευκά γλουτάκια,
Πέσε το χρήμα -άντε γυρνάμε στο σπίτι μας.
Αντε! … ούτε μήνες
κι ούτε εβδομάδες,
μερικές ώρες μένουν
και μετά πάμε σπίτια μας.
Και όταν το τρένο σφυρίζει
οι mondine στο σταθμό
με τους μπόγους στον ώμο τους
ανεβοκατεβαίνουν στα βαγόνια.
Αφεντικό με τις όμορφες λευκές τιράντες,
Πέσε το χρήμα – Πέσε το χρήμα,
αφεντικό με όμορφα λευκά γλουτάκια,
Πέσε το χρήμα -άντε γυρνάμε σπίτι μας.
