Με αφορμή το θάνατο του Νίκου Γιούτσου αντιγράφουμε από το λογαριασμό facebook του πιονέρου του ΠΣΑΠ και πολυσχιδή Νίκου Μάλλιαρη την αναφορά του σε ένα ποδοσφαιρικό γεγονός στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με πολιτικές προεκτάσεις.
Όπως αφηγείται ο Νίκος Μάλλιαρης, «τον Απρίλιο του 1983, ως δημοτικός σύμβουλος Καισαριανής (με δήμαρχο τον αείμνηστο Παναγιώτη Μακρή) και συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών Π.Σ.Α.Π, συναντήθηκα με τον αξιαγάπητο Νίκο Γιούτσο.
Με μεγάλη προθυμία και ευχαρίστηση δέχθηκε να έρθει στην Καισαριανή να παίξει ποδόσφαιρο, μαζί με άλλα παιδιά πολιτικών προσφύγων, προς τιμήν των 200 εκτελεσθέντων πατριωτών κομμουνιστών, από τους Γερμανούς κατακτητές, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής».
Παιδιά πολιτικών προσφύγων συγκρότησαν ομάδα και αγωνίστηκαν με τη μεικτή Καισαριανής. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν -άσχέτως αν τελικά δεν κατάφεραν να αγωνιστούν λόγω τραυματισμού ή υποχρεώσεων με την Εθνική ομάδα- οι: Βασ. Χατζηπαναγής, Γ. Ζήνδρος, Θωμάς Λαφτσής, Νίκος Γιούτσος, Γιώργος Κωστίκος, Γ. Καραΐσκος, Κώστας Ισαακίδης, Γ. Ανανιάδης, Γ. Πανταζής, Χρ. Καλτσάς, Παν. Κερμανίδης, Γιαν. Βονόρτας, Ηλίας Μάιπας, Χατζόπουλος, Ξένος.
Αυτά τα ίδια παιδιά, αυτοί οι ποδοσφαιριστές που τις Κυριακές διέπρεπαν στα γήπεδα, πρωτοστατούσαν στα τέλη της δεκαετίας του ’70 στον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων. Οι ίδιοι άλλωστε ήταν αναγκασμένοι να ζουν στην Ελλάδα χωρίς τους δικούς τους ανθρώπους γιατί οι νόμοι του μεμφυλιακού κράτους -που τότε ήταν σε ισχύ- δε το επέτρεπαν.
Ενδεικτικά είναι τα δημοσιεύματα από το αρχείο του Νίκου Μάλλιαρη τα οποία αναφέρονται σε δράσεις του νεοσύστατου ΠΣΑΠ και εμπεριέχουν και μαρτυρίες ποδοσφαιριστών που γεννήθηκαν στις σοσιαλιστικές χώρες και εκείνη την εποχή διέπρεπαν στα ελληνικά γήπεδα.
