Σε καμία περίπτωση το Ισραήλ δεν μπορεί να αγνοήσει ή να δικαιολογήσει τον γενοκτονικό χαρακτήρα των ενεργειών του στη Γάζα…
“Η ιστορία εμφανίζεται δύο φορές: την πρώτη ως τραγωδία τη δεύτερο, ως φάρσα”: Αυτή είναι μια πολύ γνωστή φράση: κάπως έτσι ξεκινά η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, έργο του Καρλ Μαρξ και με τον καιρό το έχουν επαναλάβει πολλοί συγγραφείς. Ωστόσο, συχνά, η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι μόνο ως φάρσα, αλλά ως μια νέα τραγωδία με εξίσου τρομερές συνέπειες.
Η Κούβα στηρίζει την προσφυγή της Ν. Αφρικής στο Διεθνές Δικαστήριο κατά του κράτους του Ισραήλ
Στον τομέα των παραδόξων, η ιστορία δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Στη δεκαετία του ’40 _του περασμένου αιώνα, οι Εβραίοι μετατράπηκαν σε παρίες. Εναντίον τους, οι Ναζί διέπραξαν μια φρικτή γενοκτονία: περισσότερα από έξι εκατομμύρια δολοφονήθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης. Τώρα, ωστόσο, είναι το κράτος του Ισραήλ που καθιστά τον εαυτό του παρία διαπράττοντας μια φρικτή γενοκτονία κατά του παλαιστινιακού λαού.
Ο κόσμος παρακολουθεί με τρόμο τον άμαχο πληθυσμό της Γάζας να βομβαρδίζεται αλύπητα, με αποτέλεσμα τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, το 70% από αυτούς γυναίκες και παιδιά. Νοσοκομεία, σχολεία, καταστήματα, ασθενοφόρα βομβαρδίζονται… Σύμφωνα με τον Μάρτιν Γκρίφιθς, αναπληρωτή γενικό γραμματέα του ΟΗΕ για ανθρωπιστικές υποθέσεις, «η Γάζα έχει γίνει τόπος θανάτου και απελπισίας. Ούτε νερό, ούτε μαθήματα, τίποτα άλλο παρά οι τρομακτικοί ήχοι του πολέμου, μέρα με τη μέρα».
Αντιμέτωπη με ένα τέτοιο σενάριο, η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής κίνησε νομικές διαδικασίες κατά του Ισραήλ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το κύριο δικαστικό όργανο των Ηνωμένων Εθνών, υποστηρίζοντας ότι αυτό το κράτος διαπράττει σοβαρή παραβίαση της Σύμβασης για την Πρόληψη το έγκλημα της γενοκτονίας.
Αποδεικνύοντας ότι οι ενέργειες του Ισραήλ αποσκοπούν ειδικά στην καταστροφή του πληθυσμού στη Λωρίδα της Γάζας, ως τμήμα της ευρύτερης παλαιστινιακής εθνικής και εθνικής ομάδας, και ότι τέτοιες φρικαλεότητες χρηματοδοτούνται και επιβάλλονται από το ίδιο το κράτος.
Αντιμέτωπη με την καταγγελία, η κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου αντέδρασε με αγανάκτηση, θυματοποιώντας τον εαυτό της: πως δήθεν η πρωτοβουλία της Νοτίου Αφρικής αντιπροσωπεύει μια «συκοφαντία αίματος»: ένας τρόπος αναφοράς στη συκοφαντία που διαπράχθηκε κατά των Εβραίων κατά τον Μεσαίωνα, όταν κατηγορήθηκαν ψευδώς ότι χρησιμοποιούσαν το αίμα χριστιανών παιδιών σε τελετουργίες μαύρης μαγείας.
Είναι “παράδοξο” το Ισραήλ να κατηγορεί άλλους για αντισημιτισμό, όταν και οι Παλαιστίνιοι είναι σημιτικός λαός και σφαγιάζονται από αυτούς. Επίσης “παράδοξες” είναι οι προσπάθειες επανεγκατάστασης του πληθυσμού της Γάζας στο Κονγκό, “η οποία εκδηλώνει ξεκάθαρη επιθυμία για εθνοκάθαρση” όταν, μόλις στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το σιωνιστικό κίνημα απέρριψε την πρόταση για τη δημιουργία ενός ισραηλινού κράτους σε αφρικανικά εδάφη.
Υπάρχουν όμως περισσότερα “παράδοξα”. Το 1948, το νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ ήταν ένας από τους αρχικούς χορηγούς της Σύμβασης για τη Γενοκτονία και ένας από τους πρώτους που την υπέγραψαν το 1949 και στη συνέχεια την επικύρωσαν το 1950. Ήταν επίσης Πολωνός νομικός, εβραϊκής καταγωγής, ο πρώτος που χρησιμοποίησε και όρισε τον όρο “γενοκτονία”: ο Raphael Lemkin.
Έτσι, σε καμία περίπτωση το Ισραήλ δεν μπορεί να αγνοήσει ή να δικαιολογήσει τη γενοκτονική φύση των ενεργειών του στη Γάζα, το πεδίο εφαρμογής της οποίας –σύμφωνα με τη Σύμβαση– περιλαμβάνει τη δολοφονία ή την πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών και την εσκεμμένη επιβολή υπολογισμένων συνθηκών διαβίωσης στους εκεί λαούς προκαλώντας τη σωματική τους καταστροφή.
Η Σύμβαση διευκρινίζει ότι δεν είναι απαραίτητο να εξαλειφθεί πλήρως μια εθνοτική ομάδα _ένας λαός, για να θεωρηθεί γενοκτονία Και η πρόθεση να το κάνεις αρκεί.
Είναι σημαντικό ότι ανώτεροι εκπρόσωποι της ισραηλινής κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, έχουν επανειλημμένα αναφερθεί στους Παλαιστίνιους ως «ανθρώπινα ζώα» και εξέφρασαν την επιθυμία να ισοπεδώσουν τη Γάζα.
Τον περασμένο Νοέμβριο, ο Ισραηλινός υπουργός Amichai Eliyahu παραδέχτηκε ότι η ρίψη ατομικής βόμβας στη Λωρίδα της Γάζας ήταν «μία από τις δυνατότητες» που εξέταζε η κυβέρνησή του.
Τα εγκλήματα κατά του παλαιστινιακού λαού δεν είναι καινούργια. Έχουν μακρά ιστορία. Το 1979, ο εξέχων Κουβανός ποιητής Λουίς Ρογέλιο Νογκέρας επισκέφτηκε το φρικτό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς – όπου εξοντώθηκαν ένα εκατομμύριο Εβραίοι – και αυτή η εμπειρία τον παρακίνησε να γράψει ένα ποίημα που είναι τώρα πολύ επίκαιρο:
«Σας σκέφτομαι, Εβραίοι της Ιερουσαλήμ και της Ιεριχούς, / σας σκέφτομαι, άνδρες της γης της Σιών, / που τρεκλίζοντας, γυμνοί, παγωμένοι / τραγουδούσατε τη Χατικβά στους θαλάμους αερίων. / Σκέφτομαι εσένα και το μακρύ και επίπονο μονοπάτι σου / από τους λόφους της Ιουδαίας / στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Τρίτου Ράιχ. / Σε σκέφτομαι / και δεν μπορώ να καταλάβω / πώς ξέχασες τόσο γρήγορα τον ατμό της κόλασης.
σσ. Χατικβά είναι το όνομα του εθνικού ύμνου του Ισραήλ. Το κείμενο έγραψε ο Ναφτάλι Χερτζ Ίμπερ. Η μελωδία βασίζεται σε ένα λαϊκό μουσικό μοτίβο της Βοημίας που χρησιμοποίησε ο Σμέτανα το 1874 στο συμφωνικό του ποίημα Μολδάβας
πηγή granma όργανο του ΚΚ Κούβας
