Θάλασσα
Αν σ’ ενοχλεί το γυμνό μου σώμα
καθώς ρουφάει αλμυρό νερό και ηλιαχτίδες,
πάρε μια χούφτα θάλασσα,
ρίξ’ τη στο πρόσωπό σου.
Λένε πως το νερό της εξαγνίζει.
Αν σε σοκάρει το αιδοίο μου, θυμήσου
την πύλη που σε γέννησε. Γυμνής θεάς βασίλειο
η θάλασσα. Την λέγαν Πελαγία,
εύπλοια, αιδοία, γενέτειρα, Κυθέρεια
καλών θεών αγάλματα λούζονταν στα νερά της.
Αν πάλι το μπουρκίνι μου θυμό σου βγάζει, σκέψου
δεν είν’ το σώμα μου βορά
για βλέμματα αδηφάγα.
Είν’ άγαλμα της Ίσιδας με πέπλο καλυμμένο
μονάχα οι μύστες είδανε τη θεϊκή θωριά του.
Αν δεις την Ίσιδα στα κύματα να στέκει,
προσκυνητές να λούζονται
στον δρόμο για το ελευσίνιο ιερό,
ρίξε πάνω σου θάλασσα, ανθρωπάκο,
μήπως κι εσύ μυηθείς στα μυστικά της.
………………….
Η μάσκα
Φοράμε τη μάσκα μας
για προστασία.
Είν’ επικίνδυνα εκεί έξω
μια ύπουλη αρρώστια
προσβάλλει τα άτομα
που κυκλοφορούν
χωρίς προσωπείο.
Η παρουσία τους ενοχλεί.
Διασπείρουν τον ιό της αλήθειας.
Μεταδίδεται με την επαφή
την ανθρώπινη
η αλληλεγγύη ευνοεί τη διασπορά
το να κρατιέσαι χέρι χέρι
το να βαδίζεις στις πορείες
το να κοιτάζεσαι στα μάτια
το να μοιράζεσαι το ψωμί
και τα μυστικά σου.
Ο ιός της αλήθειας
ξυπνάει συνειδήσεις
τρυπώνει μέσα μας
απαιτεί να ‘μαστε εμείς
δίχως μάσκες
εμποδίζουν τον αέρα
της ελευθερίας.
______________________________________________________________________________
