Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης //
Ο συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου αποκαθηλώθηκε μέσα σε μια μέρα από το βάθρο του σπουδαίου λογοτέχνη όταν του ασκήθηκε δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας και προφυλακίστηκε στην Τρίπολη. Αντίθετα ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου, εμπνευστής και υπεύθυνος της ιδιωτικής, κοινωνικής δομής «Η Κιβωτός του Κόσμου» από κάποιες δημόσιες τοποθετήσεις παραμένει στο απυρόβλητο μετά από τις πρόσφατες μαρτυρίες για τους χώρους φιλοξενίας του Βόλου και των Ιωαννίνων που σκιαγραφούν βασανιστικές στιγμές για τους φιλοξενούμενους.
Το παρελθόν του συγγραφέα στοχοποιείται ως εγκληματικό και τα έργα του εξαφανίζονται από το προσκήνιο ενώ το παρελθόν του ιερέα αξιοποιείται προς την υπεράσπιση του από τις καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας. «Είναι άγιος άνθρωπος» λένε διάφοροι από δεξιά και αριστερά και ενάντια στην γενικευμένη οργή και τον θυμό. Ορισμένοι από αυτούς κάνουν ότι δεν άκουσαν τις δηλώσεις του υπεύθυνου ιερέα στην ΕΡΤ και στον Alpha ότι κάποια παιδιά εκδικούνται λόγω του ότι δεν τους επετράπη η παραβατική συμπεριφορά στην «Κιβωτό». Από αυτή την αισχρή, αντιπαιδαγωγική και σκοταδιστική δήλωση που δείχνει έλλειψη ενδιαφέροντος για τα παιδιά θα έπρεπε να είμαστε υποψιασμένοι. Χρειάζεται ακόμα να προσέχουμε ιδιαίτερα όταν εφαρμόζουμε δύο διαφορετικά κριτήρια σε παρεμφερείς υποθέσεις… Ιδιαίτερα όταν νέες μαρτυρίες έρχονται στο φως, όπως ότι ένας 19χρονος κατήγγειλε πως έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης από τον πατέρα Αντώνιο. Με λίγα λόγια είναι εντελώς διαφορετικό το τεκμήριο της αθωότητας από την αγιογραφία.
Ακόμα πρέπει να επισημάνουμε ότι μεταξύ των δύο προσώπων υπάρχει μία διαφορά. Ο πρώτος έχει προφυλακιστεί, ο δεύτερος όχι. Η δήλωση όμως δεν παύει να είναι ιδιαίτερα προβληματική. Δεν γίνεται να μένουμε απαθείς με την στοχοποίηση των θυμάτων. Αυτό είναι το μάθημα που μας πρόσφερε το ελληνικό #metoo κι ο αγώνας κατά του σεξισμού και των γυναικοκτονιών. Αποτελεί τραγικό λάθος εάν ξεχάσουμε το συγκεκριμένο μάθημα στις περιπτώσεις που αφορούν εγκλήματα κατά των παιδιών.
«Κιβωτός του Κόσμου» αλλά… όχι για τους πρόσφυγες
Στη συνέχεια, με ξεκάθαρη θέση για πλήρη αποκάλυψη του εγκλήματος στην πρώην «Κιβωτό» και νυν «Κόλαση του Κόσμου», για προστασία των θυμάτων και με πλήρη επίγνωση ότι καταγράφονται διάφοροι προβληματισμοί κι όχι αποφάσεις που υποκαθιστούν τη δικαιοσύνη, αξίζει να θυμηθούμε ένα περιστατικό σχετικά με τον πατέρα Αντώνιο που πέρασε στα ψιλά και έχει ξεχαστεί πλέον.
Τρία χρόνια έχουν περάσει από τη μήνυση που κατέθεσε το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι στο πλαίσιο του προγράμματος του Παρατηρητήριο Ρατσιστικών Εγκλημάτων και η οποία ήταν κατά της ΜΚΟ «Κιβωτός του Κόσμου» και του επικεφαλής της. Με αφορμή την αντίδραση της ΜΚΟ στην προωθούμενη κατασκευή κλειστής δομής προσφύγων και μεταναστών στην ευρύτερη περιοχή του Αίπους. Παραθέτω ολόκληρη την επιστολή και τα συμπεράσματα δικά σας.
ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ/Τ.Κ.Ζ.Α.Ρ.
24 Νοεμβρίου 2019
Κυρίες/Κύριοι,
Σας υποβάλλουμε άλλη μια μηνυτήρια αναφορά, στα πλαίσια του προγράμματος του Παρατηρητηρίου Ρατσιστικών Εγκλημάτων, κατά της ΜΚΟ “Κιβωτός του Κόσμου” και του επικεφαλής της παπά-Αντώνη Παπανικολάου αναφορικά με δύο ξενοφοβικές και ισλαμοφοβικές επιστολές τους, το 2017 και το 2019, προς το Δημοτικό Συμβούλιο Χίου (και άλλους φορείς), καθώς και κατά της δημοτικής σύμβουλου Χίου Αγγελικής Παμπάλου, η οποία εκπροσωπώντας την παράταξη της “Χίος Μπροστά” διάβασε την εν λόγω επιστολή στη συνεδρίαση της 22ης Νοεμβρίου 2019 του ΔΣ.
Με τις ρατσιστικές αυτές επιστολές “αντιτίθενται απόλυτα” στην κατασκευή δύο προαναχωρησιακών κέντρων κράτησης αλλοδαπών (ΠΡΟΚΕΚΑ) κοντά σε δομή της ΜΚΟ θεωρώντας τους μετανάστες δημόσιο κίνδυνο για τους ανήλικους που φιλοξενούνται στη δομή καθώς “η πλειοψηφία των μεταναστών είναι ενήλικοι και άγαμοι άνδρες, που προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες με σημαντικές πολιτισμικές διαφορές (οπού π.χ. τα κορίτσια θεωρούνται γυναίκες σε αρκετά μικρότερη ηλικία) και ότι μεταξύ των κρατουμένων θα περιλαμβάνονται παράνομοι, εγκληματίες, πιθανώς, ακόμη και τρομοκράτες.
Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι, δυστυχώς, αρκετά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού των προσφύγων και μεταναστών, ίσως και λόγω των δυσμενών συνθηκών διαβίωσης τους, αλλά και άλλων λόγων, δεν είναι σε θέση να σεβαστεί τις ιδιοκτησίες που γειτνιάζουν με τους χώρους διαμονής τους και έχουν προξενήσει μεγάλες φθορές και κλοπές”.
Όλα τα παραπάνω συνιστούν δημόσια υποκίνηση μίσους μέσω και του διαδικτύου.
Επίσης η παρούσα αναφορά στρέφεται και κατά της Εισαγγελέα για Ρατσιστικά Εγκλήματα Σπυριδούλας Σταυράτη για κατάχρηση εξουσίας και παράβαση καθήκοντος επειδή όταν της υποβλήθηκε η επιστολή της Κιβωτού του Κόσμου τον Ιούνιο 2017 με το ίδιο ακραία ξενόφοβο και ισλαμόφοβο περιεχόμενο δεν προχώρησε σε άσκηση ποινικής δίωξης, όπως δεν φαίνεται να έκανε το ίδιο και με το πρόσφατο ακραία ξενόφοβο και ισλαμόφοβο κείμενο της ΜΚΟ του 2017.
Παράλληλα φέρεται, όπως λέει η ΜΚΟ, να έχει αναθέσει στην ισλαμόφοβη οργάνωση τη φιλοξενία περίπου 200 ασυνόδευτων ανηλίκων που στην πλειοψηφία τους προέρχονται από μουσουλμανικές οικογένειες.
Ακολουθούν τα δημοσιεύματα του “Αστραπάρη” της 22 Νοεμβρίου 2019 και 1 Ιουνίου 2017.
Παρακαλούμε για τις ενέργειές σας καθώς και να μας ενημερώσετε για τον αριθμό πρωτοκόλλου που θα δώσετε στη μήνυση αυτή.
Με τιμή,
Παναγιώτης Δημητράς
Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι
Και τώρα, τι κάνουμε;
Ο ρόλος του κράτους στην διάλυση και στην υποβάθμιση των δημόσιων δομών και υπηρεσιών υγείας, πρόνοιας, φροντίδας των παιδιών, των ηλικιωμένων και της οικογένειας όπως και της δημόσιας υγείας και παιδείας δεν είναι άγνωστος. Η προσπάθεια οικονομικής ενίσχυσης ιδιωτικών δομών που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αποδεικνύονται ακατάλληλες για το έργο που έχουν αναλάβει δεν μπορεί παρά να μας προβληματίσει. Παράλληλα το κράτος, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αλλά και οι προηγούμενες έχουν απεμπολήσει το δικαίωμα και την ευθύνη τους για έλεγχο της ορθής λειτουργίας των συγκεκριμένων μονάδων. Από το σκάνδαλο του ιδιωτικού γηροκομείου «Αγία Σκέπη» στα Χανιά έως την «Κιβωτό» μια ευθεία γραμμή συνδέει τα εγκλήματα σε βάρος των ηλικιωμένων και των παιδιών με την πολιτική, ηθική και κοινωνική στήριξη τέτοιων δομών. Πάντα σε βάρος των αναγκών της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Η μαχητική διεκδίκηση δημοσίων δομών ανάπτυξης και προστασίας των παιδιών (από οικογένειες, κακοποιημένων και εγκαταλελειμμένων) από την εργατική τάξη είναι μονόδρομος. Παράλληλα με την προστασία και την ψυχολογική στήριξη των θυμάτων, την ενίσχυση των αντίστοιχων υπηρεσιών μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά το πρόβλημα που υπήρχε και αρκετοί γνώριζαν αλλά που τώρα ξεκίνησε να γίνεται θέμα συζήτησης και προβληματισμού. Μέχρι την οριστική του αντιμετώπιση είναι πολλά που πρέπει να γίνουν. Στο χέρι μας είναι να μην κάνουμε πίσω. Για το καλό όλων μας.
