Μην απορείς που ανάποδα
γίνονται γύρω σου όλα
δε φταίει η μοίρα η κακή
ούτε η ζωή η καριόλα.
Μην απορείς που οι λιγοστοί
στα πλούτη κολυμπούνε
και οι πολλοί μετά βιάς
μόλις φυτοζωούνε.
Τους άστεγους τα μάτια σου
μην απορούν που βλέπουν
είναι οι νόμοι οι στυγνοί
που τη ζωή διέπουν.
Μην απορείς καθημερνά
που αυξάνει η ανεργία
ούτε γιατί κατάργησαν
την Κυριακή αργία.
Αν απορείς που έρχονται
πρόσφυγες , μετανάστες
θ’ ανακαλύψεις αν σκεφτείς
γι’ αυτούς ποιοι είν’ οι δράστες.
Μην απορείς που γέμισαν
οι γειτονιές αφιόνια
νέοι και γέροι πλήθυναν
που ζουν στην καταφρόνια.
Μην απορείς που η μάννα του
το σπλάχνο της πουλάει
βγάζει ότι έχει στο σφυρί
να βρει κάτι να φάει.
Να απορείς που δέχεσαι
να σε διαφεντεύουν
κι ανέχεσαι ωσάν μαϊμού
διαρκώς να σε χορεύουν.
