Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Με την πρόσφατη ξεδιάντροπη προσπάθεια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να περάσει, στα γρήγορα και με ύπουλο τρόπο, σχετική τροπολογία για το ξήλωμα του ιερού δικαιώματος στην απεργία επιβεβαίωσε μιαν αλήθεια: πως πρόκειται για την πλέον αδίστακτη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών, πρόθυμη να διεκπεραιώσει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Η «πρώτη φορά αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ πατάει σταθερά στα αντιλαϊκά-αντεργατικά βήματα των προκατόχων της, των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
«Θρησκεία» τους είναι η εξυπηρέτηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος των εργαζόμενων στην απεργία. Κρυπτόμενη πίσω από προσχήματα περί «απαιτήσεων των θεσμών», η συγκυβέρνηση αποκρύβει ότι το ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος αποτελεί πάγια απαίτηση του κεφαλαίου. Αυτήν την απαίτηση θέλει να εξυπηρετήσει.
«Νόμος» γι’ αυτούς είναι το δικαίωμα του καπιταλιστή στην άσκηση εργοδοτικής τρομοκρατίας, στις ομαδικές απολύσεις, στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, στη διευκόλυνση των απολύσεων. Πρόκειται για τον ίδιο “νόμο” που επιτάσσει τη βίαιη αστυνομική καταστολή ενάντια σε εργαζόμενους που διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Αυτόν το «νόμο» και αυτήν την «ελευθερία» υπηρετούν – μια ελευθερία που σταματά μπροστά στις πύλες των εργοστασίων και των επιχειρήσεων.
Το «Δίκαιο» τους είναι το «δίκαιο» μιας μειοψηφίας που καρπώνεται τη δουλειά των πολλών, το «δίκαιο» που στο πλαίσιο της ξέφρενης κούρσας για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία ισοπεδώνει κυριολεκτικά ζωές, εργασιακά δικαιώματα και ανάγκες της λαϊκής πλειοψηφίας. Αυτό το «δίκαιο»- της παρασιτικής τάξης των πλουτοκρατών, του ΣΕΒ, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών- υπηρετεί πιστά ο ΣΥΡΙΖΑ και τα λοιπά αστικά κόμματα.
Αυτή είναι η θρησκεία τους, ο νόμος και το δίκαιο τους. Κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Χρέος του λαού, των εργαζομένων, του ταξικού κινήματος, της νεολαίας είναι να περάσουν στην αντεπίθεση, υπερασπιζόμενοι με κάθε τρόπο και μέσο το απαραβίαστο δικαίωμα στην απεργία. Στη βαρβαρότητα τους, μια απάντηση αρμόζει: Μια θρησκεία, ένας νόμος, ένα δίκαιο: Η δουλειά του εργάτη! (Ναζίμ Χικμέτ).
________________________________________________________________________________________________________
Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
