Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ντέμης Κωνσταντινίδης: «Ακροατήριο»

Pablo Picasso, «Nude, Green Leaves and Bust»

Pablo Picasso, «Nude, Green Leaves and Bust»

Παρουσιάζει ο Ειρηναίος Μαράκης //

Επιστρέφουμε αυτή την εβδομάδα στον χώρο της μαχόμενης ποίησης, της συγκρουόμενης με τις κυρίαρχες ιδέες και απόψεις, αλλά επιστρέφουμε και στη Θεσσαλονίκη με ένα νέο, αδημοσίευτο μέχρι σήμερα, ποίημα του Ντέμη Κωνσταντινίδη, το «Ακροατήριο».

Προηγούμενη εμφάνιση του ποιητή στη στήλη των Νέων Δημιουργών, με σχετικά αφιέρωμα (Η εναλλαγή των εποχών / πάντα σε βάρος των φτωχών) και λίγα λόγια από την πλευρά μας για την λογοτεχνική του παρουσία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Το ποίημα που σήμερα δημοσιεύουμε για πρώτη φορά, και ευχαριστούμε πολύ τον ποιητή για την αποστολή του, δεν χρειάζεται περισσότερο σχολιασμό – ότι έχει να πει, τολμά και το λέει μόνο του. Οι υπόλοιποι καλά θα κάνουμε να λάβουμε στα σοβαρά τις αιχμηρές παρατηρήσεις του.

Ακροατήριο

Το αριστερό παρελθόν
Δεν φεύγει ποτέ απ’ τη μόδα
Αρκεί το παρόν να είναι
Συγκαλυμμένα δεξιό
Αναθεωρητικό νεοφιλελεύθερο
Να εμφανίζεται χαριεντιζόμενο
Σε διαλέξεις και χοροεσπερίδες
“Ουδέτερο” αστικοδημοκρατικό απολιτίκ
Καταπλήσσοντας με μία δόση αυτοκριτικής
Και άφθονο χιούμορ ανταρκτικής
Απευθυνόμενο από τον πάτο του βαρελιού
Στα πιο ποταπά ένστικτα
Του έχω άρα είμαι.

Μοιραστείτε το: