Στα δυο προηγούμενα (1ο) |> Το Πυροσβεστικό Σώμα – Ιστορία – Διαδρομή στο χρόνο» και (2ο) Η Πυροσβεστική Υπηρεσία εντάσσεται στα Σώματα Ασφαλείας αναδείχτηκαν βασικές πλευρές της ΠΥ σαν θεσμός του αστικού εποικοδομήματος.
Κλείνοντας θα καταπιαστούμε με τον λεγόμενο «εθελοντισμό» και τη χρήση του σαν εργαλείο κατασκεύασμα της άρχουσας τάξης –μέσα από ένα καλοστημένο ευρωενωσιακό σχέδιο, τελικής αποδιάρθρωσης των όποιων κρατικο–κοινωνικών υπηρεσιών είχαν μείνει, έστω και με δεκανίκια όρθιες, σχέδιο που καλά κρατεί πάνω από 20 χρόνια.
Από το επίσημο κυβερνητικό site των «σωμάτων ασφαλείας»
Η συμμετοχή εθελοντικού χαρακτήρα εκφράζει και υπηρετεί με άμεσο ή έμμεσο τρόπο κοινωνικές σχέσεις και ταξικά συμφέροντα, άσχετα σε ποιο βαθμό αυτά κατανοούνται υποκειμενικά.
Στα υποκειμενικά κίνητρα συμπεριλαμβάνονται στον ένα ή τον άλλο βαθμό αξίες όπως η ανιδιοτέλεια, η συλλογικότητα, η κοινωνική αλληλεγγύη.
Στα πλαίσια της ταξικής καπιταλιστικής κοινωνίας η διάθεση για κοινωνική προσφορά μπορεί να χειραγωγηθεί από την κυριαρχία της άρχουσας τάξης και να μπει στην υπηρεσία των στενών ταξικών συμφερόντων της.
Ο εθελοντισμός ως κίνημα με λαϊκές μορφές οργάνωσης, με αρχές και με ιδέες αναπτύχθηκε στις σοσιαλιστικές χώρες.
Είναι μια δοκιμασμένη στην πράξη μορφή συλλογικής δράσης, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.
Η ιδέα της εθελοντικής προσφοράς και δράσης, της στράτευσης με υψηλά ιδανικά και σκοπούς διαπερνά την κομμουνιστική ιδεολογία και οι κομμουνιστές με τη στάση και τη δράση τους σε όλες τις χρονικές περιόδους την κάνουν πράξη.
Συμμετοχή κομμουνιστών: στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο το 1936, στον εθνικοαπελευθερωτικό και αργότερα στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα 1940-1949, στη δημιουργία της Εθνικής Αλληλεγγύης με τη συμμετοχή της πλειοψηφίας του λαού, σε μπριγάδες στην Κούβα, Νικαράγουα κλπ. μέχρι το πιο πρόσφατο οι 45 Ταξιαρχίες «Χένρι Ριβ» των διεθνιστών γιατρών του νησιού της επανάστασης.
Εξάλλου οι κομμουνιστές είμαστε εθελοντικά στρατευμένοι και παλεύουμε για τη κοινωνική απελευθέρωση της εργατικής τάξης, με την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και την εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής εξουσίας.
Στην πάλη αυτή αναδείχθηκαν αγωνιστές και αγωνίστριες που για να γίνουν πράξη οι ιδέες, οι αξίες, τα ιδανικά του σοσιαλισμού, εθελοντικά πρόσφεραν, θυσίασαν και την ίδια τους τη ζωή.
Εκτός από τους κομμουνιστές, εθελοντές επίσης είναι και οι συνδικαλιστές του ταξικού ρεύματος στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπως και άλλοι αγωνιστές των μαζικών κοινωνικών κινημάτων, της ειρήνης και του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που με αυταπάρνηση και αυτοθυσία συμβάλλουν στον αγώνα ενάντια στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, ατομικών και συλλογικών από αυτούς που ιδιοποιούνται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και καταδυναστεύουν τους λαούς.
Στην αντίπερα όχθη ένας άλλος «εθελοντισμός» …«περιβαλλοντικός», «πολιτικής άμυνας», «κοινωνικός» –πρόνοιας κά, «πολιτιστικός-πολιτισμικός», «διεθνής» κλπ περνώντας απ’ το παράθυρο την ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση –μέχρι τελικής κατάργησης, των προνοιακών παροχών της λαϊκής οικογένειας.
🆘 Ειδικά η εθελοντική δασοπροστασία συνδέεται με την «ατομική ευθύνη» στην φύλαξη, καθαριότητα και συντήρηση των δασών, την περιβαλλοντική εκπαίδευση των παιδιών και των νέων, την προστασία και φροντίδα ζώων-πτηνών κλπ. και στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, σεισμών, πλημμυρών και άλλων φυσικών καταστροφών.
🔺 Μέσα στα πλαίσια της πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων η κυβέρνηση Σημίτη προωθεί τον «πρώτο» εθελοντισμό με το Ν. 2646/98 που ψήφισε και με τις πλάτες της συμβιβασμένης (τότε και τώρα) πλειοψηφίας του συνδικαλιστικού κινήματος, δημιουργώντας στο Υπουργείο Υγείας- Πρόνοιας Διεύθυνση Κοινωνικής Αντίληψης και Αλληλεγγύης -Τμήμα Εθελοντισμού και πιστοποίησης φορέων.
🆘 Δεν είναι τυχαίο ότι για τη θεσμοθέτηση του εθελοντισμού επιλέχτηκε ο συγκεκριμένος νόμος, που αφορά τον τομέα της πρόνοιας, γιατί αυτός ευαισθητοποιεί πιο πολύ, αγκαλιάζοντας ένα ευρύ φάσμα δράσεων που σχετίζονται με το παιδί, την οικογένεια, την τρίτη ηλικία, τους ανέργους, τα ΑμΕΑ, τους παλιννοστούντες, τους πρόσφυγες, τους φυλακισμένους, τους εξαρτημένους από ουσίες, τις μειονότητες, τις μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, όπου «ιδιωτικοί φορείς μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα» καλούνται να παίξουν καθοριστικό ρόλο.
ℹ️ Ενώ με τη διαδικασία αυτή φαίνεται ότι χρηματοδότης των προγραμμάτων είναι το κράτος, στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι και αυτό αποδεικνύεται από τον καθορισμό των κριτηρίων επιλεξιμότητας των προγραμμάτων, αφού όλ’ αυτά δεν είναι μόνο επιλογές της κυβέρνησης, αλλά και (κύρια) της ΕΕ.
Η ΕΕ μέσα από τα κείμενά της προπαγανδίζει ότι με τα προγράμματα και με άλλα μέτρα που προτείνει για την απασχόληση θα μειωθεί η ανεργία, θα αυξηθεί η απασχόληση και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Όμως όλα τα μέτρα που –διαχρονικά έχουν παρθεί όχι μόνο δε μείωσαν την ανεργία, αλλά και τη διόγκωσαν, όπως ήταν αναμενόμενο.
Οι «εθελοντές», επειδή ασκούν «κοινωνικό» έργο «αμείβονται» υποτυπωδώς, χωρίς εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, συνήθως με ηθικές αμοιβές (επαίνους, βεβαιώσεις παρακολούθησης, ενισχύσεις για ανάληψη παρόμοιων δραστηριοτήτων κλπ).
💥 Η πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, ντυμένη με το μανδύα του «εθελοντισμού» έχει πολλαπλά αποτελέσματα και πολλούς αποδέκτες.
Πρώτα απ’ όλα αφαιρεί από το κράτος την υποχρέωση να παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες, μειώνοντας τις κρατικές δαπάνες, που τις φορτώνονται τα λαϊκά στρώματα, υποβαθμίζοντας τις παροχές στα πλαίσια της ελεημοσύνης, μόνο για τους εξαθλιωμένους.
Εξασφαλίζεται απλήρωτη εργασία, δωρεάν εργατικά χέρια για άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Δηλαδή ο εθελοντισμός χρησιμοποιείται σαν όχημα για το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τη συγκάλυψη της ανεργίας, την αποσύνδεση των πτυχίων από το επάγγελμα κλπ.
Η κυβέρνηση αναδεικνύει σε «βασικούς πυλώνες άσκησης κοινωνικής φροντίδας», τις «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» (ΜηΚυΟ), «νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα είτε σωματεία ή συλλόγους»
Έτσι ο εθελοντισμός επιδρά και ως ιδεολογία και ως πράξη στη διαμόρφωση συμβιβασμένων συνειδήσεων και τελικά στην υποταγή των μαζών, όπου εμπλέκονται συνδικαλιστικά και κομματικά στελέχη των κομμάτων εξουσίας, με στόχο τον πλουτισμό, τη ρουσφετολογική πελατεία και τη δημιουργία κοινωνικού προφίλ.
Εδώ εμφανίζεται μια αντίφαση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που από τη μια καλλιεργεί τον ατομικισμό και από την άλλη καλεί σε κοινωνική προσφορά μέσω του «εθελοντισμού» για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Βεβαίως, μέσα σε όσους δραστηριοποιούνται, υπάρχουν πολλοί, ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι, που με ανιδιοτέλεια και με ευθύνη προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες σε ευαίσθητους τομείς.
Και αποτελεί χρέος μας να βοηθήσουμε αυτόν τον κόσμο να κατανοήσει ότι αν ήταν άλλη η ασκούμενη πολιτική, δε θα υπήρχαν αυτά τα μεγάλα προβλήματα που προσπαθούν να αμβλύνουν και οι ίδιοι θα δούλευαν ως εργαζόμενοι -άρα το πρόβλημα είναι η συγκεκριμένη πολιτική και όχι ο εθελοντισμός.
Να τους καλέσουμε να συνδυάσουν τη δράση τους και την όποια προσφορά τους, με τον αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, γιατί η αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων θέλει κεντρικό σχεδιασμό από άλλη πολιτική εξουσία, τη λαϊκή, που θα ασκεί πολιτική με κέντρο τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Το 2014 -και αφού είχε προηγηθεί το 1ο Διεθνές εκπαιδευτικό συνέδριο (πήραν μέρος Ιταλία, Μάλτα, Κύπρο, Πορτογαλία και Ελλάδα), στο Soverato (Καλαβρία-Ιταλία) δημιουργήθηκε η «EVOLSAR» μια Ευρωπαϊκή Ένωση Εθελοντικών Ομάδων Πολιτικής Προστασίας (European Association of Civil Protection Volunteer).
Ο οργανισμός εδραιώθηκε με κύριο σκοπό την ένωση εθελοντών με κοινή εκπαίδευση σε ποικίλες πρακτικές της Πολιτικής Προστασίας, ώστε να είναι σε θέση να αναπτυχθούν και να επιχειρήσουν ως ομάδα για να βοηθήσουν συναδέλφους μέλη του οργανισμού, άλλα κράτη μέλη της ΕΕ και χώρες εκτός της ΕΕ σε περίπτωση μείζονος καταστροφής εφόσον είναι απαραίτητο .
Οι ομάδες της EVOLSAR ειδικεύονται σε ποικίλες θεματικές διάσωσης όπως πυρόσβεση, καταδύσεις διάσωσης, ορεινή και αστική τεχνική διάσωση, USAR (έρευνα και διάσωση), SAR-K9 (έρευνα και διάσωση με διασωστικό σκύλο) και διάσωση σε ορμητικά νερά, μεταξύ άλλων. Πραγματοποιούνται τακτικές κοινές ασκήσεις κατάρτισης μεταξύ ομάδων, για την τυποποίηση και την εναρμόνιση των επιχειρησιακών διαδικασιών στον μέγιστο βαθμό.
Ο εθελοντισμός, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να καλύψει ή να υποκαταστήσει, έστω και επιμέρους, την απαιτούμενη κρατική μέριμνα, ακόμη κι αυτός ο «επαγγελματικός εθελοντισμός», που –εκτός από το κύριο δηλ. πως –παρά τις όποιες φιλότιμες και με αυτοθυσία συχνά, προσπάθειες δεν μπορεί να δώσει λύσεις, γίνεται και πολιορκητικός κριός για την παραπέρα αφαίρεση κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων και άλλοθι διαιώνισης μιας αδιέξοδης πολιτικής.
Αφού επί χρόνια οι αρμόδιοι περί άλλων τύρβαζαν -ο ένας έκοβε και ο άλλος έραβε, έχοντας αφήσει συνειδητά τον εμπλεκόμενο μηχανισμό δασοπροστασίας έρμαιο όλων των προαναφερομένων, το πλήρωμα του χρόνου ήρθε με τον νόμο 4662/2020.
Να θυμηθούμε ότι από το 1992 είχε διαπιστωθεί, με ομόφωνο πόρισμα της διακομματικής επιτροπής της Βουλής, η «αναγκαιότητα για τη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα για τη δασοπροστασία της χώρας» και ενώ αυτό ποτέ δεν υλοποιήθηκε, η κυβέρνηση Σημίτη το 1998, για καθαρά δημοσιονομικούς λόγους, με τον διαχωρισμό της καταστολής από την πρόληψη έβαλε το πρώτο λιθαράκι για την αντίστροφη μέτρηση.
Από τότε, σε κάθε αντιπυρική περίοδο, μετά από μια μεγάλη καταστροφή περισσεύει η υποκρισία όλων όσοι μιλούν από κυβερνητική ή αντιπολιτευτική θέση, προσπερνώντας με μεγάλη ευκολία τις τεράστιες διαχρονικές τους ευθύνες, αξιοποιώντας τις συγκυριακές καταστάσεις από πλευράς αποτελεσμάτων μιας αντιπυρικής περιόδου, μαγειρεύοντας τα στατιστικά στοιχεία κατά το δοκούν για να επιδείξουν θετικό έργο.
Να μην ξεχνάμε ότι τον τρόπο προβολής των «επιτυχιών» τους, με τις μαθηματικές αλχημείες των στοιχείων, τον δίδαξε η «πρώτη (και δεύτερη…) φορά» “αριστερά”.
Στα χνάρια αυτά βαδίζει και η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που μάλιστα επαίρεται για το ότι δεν υπήρξε κανένας νεκρός την αντιπυρική περίοδο του 2019 σε σύγκριση με το 2018, των 102 θυμάτων, και για το ότι κάηκαν λιγότερα στρέμματα δασικών εκτάσεων –ευγνωμονώντας παράλληλα (για προφανείς λόγους) τον εθελοντή πυροσβέστη…
Η ανάπτυξή του «εθελοντισμού» σε κάθε χώρα ξεχωριστά ή σε διακρατικό επίπεδο είναι πολυδιάστατη.
Ως «τρίτος» τομέας της οικονομίας, παρέχοντας υλικά αγαθά και υπηρεσίες που «αδυνατούν» να προσφέρουν το κράτος και η «ελεύθερη» αγορά αποτελεί ιδεολογικό και πολιτικό μηχανισμό ενσωμάτωσης ή αδρανοποίησης τμημάτων εργαζόμενων και ανέργων, βάζοντας εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση, συγκαλύπτοντας τις πραγματικές αιτίες εκδήλωσης φαινομένων κοινωνικής εξαθλίωσης, δημιουργεί προσμονές ότι «κάτι καλύτερο» θα έρθει και αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη μιας ταξικής αλληλεγγύης, με περιεχόμενο την αλλαγή του τρόπου παραγωγής.
💥 Περισσότερα |> απόφαση Ευρωπαϊκής Επιτροπής |> COM[2011]568
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Άμεσα μέτρα για πρόληψη των πυρκαγιών και ενίσχυση της Πυροσβεστικής
Ερώτηση στη Βουλή με αφορμή την έναρξη της νέας αντιπυρικής περιόδου
Το ΚΚΕ είναι υπέρ της εθελοντικής δράσης και προσφοράς που υπηρετεί τα συμφέροντα των λαϊκών δυνάμεων.
Είναι αντίθετο όμως με το περιεχόμενο που δίνει στον εθελοντισμό, κάθε φορά, η αστική τάξη, που αξιοποιεί την διάθεση για κοινωνική προσφορά και την χρησιμοποιεί τελικά εις βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Η κυβέρνηση στις σημερινές συνθήκες, εντάσσει τον εθελοντισμό στην πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που ασκεί με σκοπό το κέρδος.
Ακριβώς σε αυτή τη μορφή άσκησης του εθελοντισμού είμαστε αντίθετοι, που στο όνομα της κοινωνικής προσφοράς την υπονομεύει και την εκφυλίζει.
Με την πολιτική της αυτή η κυβέρνηση, εκτός των άλλων, προσπαθεί να διαμορφώσει αντιλήψεις για το πως πρέπει να είναι η μορφή κοινωνικής συμμετοχής και δράσης.
Γενικότερα η αστική προπαγάνδα επιδιώκει να του δώσει χαρακτηριστικά μιας μορφής πολιτικής και κοινωνικής συμμετοχής, χτυπώντας με όλους τους τρόπους (ιδεολογικά – πολιτικά – προπαγανδιστικά – οργανωτικά – οικονομικά) τις κλασικές μορφές λαϊκής οργάνωσης και συμμετοχής.
Ταυτόχρονα, όμως, εκεί που υπάρχουν φιλοκυβερνητικές, ελεγχόμενες, συμβιβασμένες ηγεσίες συνδικάτων, άλλων φορέων, η κυβέρνηση διαθέτει χρήματα και μέσα ώστε να οργανώσουν αυτοί οι φορείς τον εθελοντισμό.
Με ανάλογο τρόπο χρησιμοποιεί και τοπικές αρχές (τοπική διοίκηση). Με τον τρόπο αυτό αποπροσανατολίζει το κίνημα, το χειραγωγεί με στόχο την ενσωμάτωσή του στην πολιτική διαχείρισης του συστήματος.
Το ΚΚΕ στηρίζει κάθε ηθική και υλική σε κρίσιμες συνθήκες εθελοντική προσφορά.
Είναι υπέρ της συμπαράστασης, της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων προς τους δεινοπαθούντες συναδέλφους τους και τις οικογένειές τους, χωρίς καμιά προσδοκία ατομικής ωφέλειας ή ανταπόδοσης της βοήθειας, παρά με μοναδικό γνώμονα το ταξικό συμφέρον και την ταξική αλληλεγγύη.
