Μαδάω τις στάλες μια-μια
δυο – δυο
του ιδρωμένου της κορμιού
και μούρχεται ο κόσμος.
Πλέκω τη χαίτη της κοτσίδες
μια και δυο
και μούρχεται ένα κλάμα.
Κλέβω τ’ αγριολούλουδα απ’ τα μαλλιά της
ξαφνικά
κι αρχίζω να γελώ.
Ανοίγω τα μάτια μου για
να της πω το μυστικό
κι αυτή έχει φύγει.
Αντώνης Μπουντούρης
