Αγέλαστη Άνοιξη
θαρρείς πως λεγόσουν
μα η πυξίδα της καρδιάς μου
έδειχνε πως ερχόσουν.
Στο βάθος του μυαλού μου
στρυφογύριζαν οι πατημασιές σου
και στο παράθυρο ζωγραφισμένες
Οι σκιές σου.
Αγέλαστη Άνοιξη
πώς μπόρεσες
με μάρτυρα το φεγγάρι
να πληγώσεις μια καρδιά
με ξεγέλασες πάλι!
Αγέλαστη Άνοιξη
σε αναζητούσα
σε δρόμους και πεδιάδες
εσύ ως επέλεξες
τις ξένες αγκάλες!
Ατζέρ Ιχτιάρ
