Δημοτικές εκλογές 2019: Ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου μιλήσαμε με τον κομμουνιστή δήμαρχο Πετρούπολης Βαγγέλη Σίμο, για τα προβλήματα των πολιτών, το έργο της δημοτικής αρχής, το ρόλο της τοπικής διοίκησης, για όσα έχει σχεδιάσει η Λαϊκή Συσπείρωση για την επόμενη θητεία σε περίπτωση επανεκλογής. Λόγω της έκτασης και του ενδιαφέροντος όσων μας είπε ο κ. Σίμος, η συνέντευξη θα δημοσιευτεί σε δύο μέρη.
* * *
— Κύριε δήμαρχε, δύο συνεχόμενες θητείες η Λαϊκή Συσπείρωση στο Δήμο, μία με τον Θωμά Κοτσαμπά και μία δική σας συνέχεια μιας μακράς παράδοσης αγωνιστικής ηγεσίας στο τιμόνι του δήμου με το Νίκο Παξιμαδά. Γιατί να σας εμπιστευτούν και για την επόμενη περίοδο;
Η παράδοση από μόνη της δε φτάνει. Το λέω αυτό και με αφορμή την ανακοίνωση υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Το να υπάρχει μία παράδοση να εκλέγονται αγωνιστές, κομμουνιστές δήμαρχοι δεν αποτελεί από μόνο της κριτήριο για να μας ξαναψηφίσουν. Εμείς ζητάμε την ψήφο του λαού στις 26 του Μάη, ζητάμε να δώσει την ευκαιρία η σημερινή δημοτική αρχή, η Λαϊκή Συσπείρωση να συνεχίσει την ασυμβίβαστη πορεία της. Δείγματα γραφής υπάρχουν, συμπεράσματα μπορούν να βγουν γιατί υπάρχει πλούσια πείρα στο λαό της Πετρούπολης για τη διαφορά. Γιατί από το 2002 μέχρι το 2010 στο Δήμο Πετρούπολης υπήρξε δημοτική αρχή η οποία στηρίχτηκε από το ΠΑΣΟΚ, το Συνασπισμό τότε, ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, και κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας. Μπορεί να βγάλει λοιπόν πολύτιμα συμπεράσματα ο Πετρουπολιώτης από τους αγώνες, από την πάλη που κάναμε μαζί με το λαό. Οργανώσαμε μαζί του τον αγώνα και προσπαθήσαμε να μπλοκάρουμε οτιδήποτε μαυρίζει περαιτέρω τη ζωή του και υποβαθμίζει το βιοτικό του επίπεδο. Τα προβλήματα με τη χωματερή, τα προβλήματα των τοπικών ιατρείων του ΕΟΠΥ, τις διεκδικήσεις και τις καταπατήσεις στο Ποικίλο Όρος. Παλέψαμε μαζί του για να μη γίνουν ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί Σε οτιδήποτε ψηφιζόταν σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου, εφαρμοζόταν από την ελληνική κυβέρνηση και εξειδικευόταν μέσα από την πολιτική του Καλλικράτη ή του Κλεισθένη σήμερα, σε όλα αυτά προσπαθήσαμε να βάλουμε φρένο, να τα καθυστερήσουμε, ακόμη και να αποσπάσουμε ορισμένες κατακτήσεις. Και έχουμε παραδείγματα τέτοια.
— Παραδείγματα όπως;
Για παράδειγμα δεν επιβαρύνουμε τους γονείς με τροφεία για να έχουν τα παιδιά προσχολική αγωγή. Αυτό για ένα ζευγάρι σημαίνει ένα ποσό που ισούται με το πετρέλαιο του χειμώνα, είτε δουλεύουν και οι δύο – με μνημονιακούς μισθούς – είτε ο ένας είτε είναι και οι δύο άνεργοι, αυτό είναι μια σημαντική βοήθεια. Σταθήκαμε στο πλάι τους. Είναι μια πολιτική φοροελάφρυνσης η οποία δε γίνεται τυχαία, γίνεται επειδή πηγάζει από την πολιτική μας θέση, από την πολιτική μας τοποθέτηση, ότι η Παιδεία πρέπει να παρέχεται δωρεάν, πρέπει να είναι ένα δημόσιο αγαθό που παρέχεται δωρεάν. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και στον πολιτισμό αθλητισμό. Ένα παιδί αθλείται στο Δήμο Πετρούπουλης – κάνει μπάσκετ, βόλεϊ, ποδόσφαιρο, ενόργανη ρυθμική – μόλις με μία εγγραφή 15 ευρώ το χρόνο. Ή, αντίστοιχα, οι ενήλικες στα τμήματα πολιτισμού και αθλητισμού, τέχνης και δημιουργία, αθλούνται με μια πολύ συμβολική μηνιαία συνδρομή. Σε σχέση με αυτό που βρήκαμε το 2010 τα μειώσαμε πάρα πολύ. Είμαστε ο τέταρτος δήμος με τα χαμηλότερα δημοτικά τέλη, στους μεγάλους αστικούς δήμους. Όλη αυτή η πολιτική φοροελάφρυνσης είναι μια πολιτική τοποθέτηση. Ο λαός έχει πληρώσει, έχει ξαναπληρώσει δυσβάσταχτους φόρους και γι’ αυτό το λόγο δεν πρέπει να τον φορολογούν οι δήμοι προκειμένου να του παρέχουν το 2019 το αυτονόητο, δηλαδή μια αθλητική υποδομή ή μια πολιτιστική δράση.
Άλλο παράδειγμα, με την πάλη μας με τη Λαϊκή Επιτροπή, με το Σύλλογο Δημοκρατικών Γυναικών, με τους πολίτες, καταφέραμε και στελεχώσαμε το 2014 τα ιατρεία του ΕΟΠΥ για να εξυπηρετούνται οι Πετρουπολιώτες, να εξάζονται. Να θυμίσω ότι με το νόμο Αδωνη Γεωργιάδη είχαν λήξει οι συμβάσεις και με το πλαφόν που έμπαινε στους γιατρούς, είχε μείνει ένα κτήριο με μηδέν γιατρούς, μόνο με το διοικητικό προσωπικό (το κτίριο αυτό παραχωρήθηκε επί διοίκησης του συντρόφου μας του Γιώργου του Γιώγουυ στο ΙΚΑ για να διαμορφωθεί και να γίνει τοπική μονάδα Υγείας). Μετά από συνεχείς πιέσεις στο υπουργείο Υγείας, στην κ. Παπακώστα, στον κ. Κουρουμπλή και στον κ. Ξανθό, καταφέραμε και ήρθαν 15 γιατροί. Σήμερα έληξαν οι συμβάσεις τους, συνεχίζουμε πάλι τον αγώνα μας για να στελεχωθεί το τοπικό ιατρείο.
— Μια και αναφερθήκατε στα ζητήματα Υγείας. Αυτές οι περίφημες ΤΟΜΕ, πού βρίσκονται, διότι ο πρωθυπουργός τις παρουσίασε σαν αλλαγή κουλτούρας στον τομέα της υγείας, σαν τη μεγάλη ανατροπή κλπ. Εσείς έχετε στο δήμο σας δύο ΤΟΜΥ. Πού βρίσκεται η κατάσταση στην πρωτοβάθμια Υγεία. Επίσης, στη δευτεροβάθμια, όλη η Δυτική Αττική (μια τεράστια περιοχή) καλύπτεται από το «Αττικόν». Είναι αυτός ο ενδεδειγμένος τρόπος για την κάλυψη των αναγκών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας;
Σε καμία περίπτωση, δυστυχώς, Τα ΤΟΜΥ, δεν είναι κάτι το οποίο εμπνεύστηκε ο κ. Τσίπρας Είναι κάτι το οποίο ισχύει σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης Αν θυμάμαι καλά έχει ξεκινήσει από την Αγγλία. Δεν καλύπτουν σε καμία περίπτωση, και το λέω κατηγορηματικά, τις σύγχρονες ανάγκες του λαού για πρωτοβάθμια Υγεία. Δεν είναι στελεχωμένες με τις ανάλογες ειδικότητες που χρειάζεται ο κόσμος. Δηλαδή ο οικογενειακός γιατρός μόνο με έναν διοικητικό υπάλληλο και με έναν παθολόγο και έναν οδοντίατρο, πώς μπορούν να καλύψουν σήμερα το εύρος των αναγκών και ειδικοτήτων που χρειάζεται μία πόλη 75.000 κατοίκων; Χρειάζονται πνευμονολόγοι, καρδιολόγοι, φυσιοθεραπευτές, μια σειρά απο ειδικότητες. Οι ΤΟΜΥ λειτουργούν ως καταγραφείς των προβλημάτων. Ένας λειψός οικογενειακός γιατρός, λόγω αρμοδιοτήτων και καθηκόντων – και όχι των ικανοτήτων του και την ποιότητα του γιατρού – ο οποίος θα πρέπει να κρίνει εάν θα πρέπει να πας στη δευτεροβάθμια Υγεία ή όχι. Και ποια δευτεροβάθμια Υγεία; Όλη η Δυτική Αθήνα έχει μόνο το Αττικόν Νοσοκομείο.
Η δευτεροβάθμια Υγεία, και έρχομαι και στο δεύτερο ερώτημα, το «Αττικόν», υποδέχεται πάρα πολλά συμβάντα από την πρωτοβάθμια. Και μιλάμε για ένα νοσοκομείο, το οποίο όπως και τα υπόλοιπα νοσοκομεία, αποτέλεσμα όλων των πολιτικών που έχουν ασκηθεί και στον τομέα της Υγείας, υπολειτουργεί με ελλείψεις σε γιατρούς, σε νοσηλευτές, σε υλικό, σε εξοπλισμό, σε κρεβάτια. Κάθε τόσο τα βλέπουμε, τα ακούμε, τα βιώνουμε και οι ίδιοι όταν πάμε να εξυπηρετηθούμε εμείς ή κάποιο συγγενικό μας πρόσωπο. Ταλαιπωρία και εν τέλει καμία φροντίδα.Σε καμία λοιπόν περίπτωση δεν καλύπτουν τις ανάγκες που υπάρχουν σήμερα.
Είναι ένα πολύ όμορφο τέχνασμα οι ΤΟΜΥ για να λέμε ότι αλλάζουμε κουλτούρα. Το θέμα δεν είναι να αλλάξουμε κουλτούρα, το θέμα είναι το 2019, με την επιστήμη να φτάνει στο απόγειό της και την τεχνολογία, να μην πεθαίνουμε από γρίπη και λοιμώξεις.Να μπορούμε να έχουμε δωρεάν, δημόσια Υγεία, γιατρούς, εξοπλισμό, νοσοκομειακές υποδομές, για να μπορεί ο κόσμος να ζει αξιοπρεπώς.
— 2019, έχουν αναπτυχθεί η επιστήμη και η τεχνολογία, δεν απολαμβάνουν οι πολίτες τις απαραίτητες υπηρεσίες Υγείας. Ταυτόχρονα έχει αυξηθεί ο παραγόμενος πλούτος, το μεγάλο κεφάλαιο αυγαταίνει τα κέρδη του και από την άλλη η πλειοψηφία του λαού δυστυχεί και υποφέρει. Υπάρχουν πολίτες – φαντάζομαι και στο δικό σας δήμο, είναι λαϊκός δήμος – που δεν έχουν τι να βάλουν το μεσημέρι στην κατσαρόλα για να ταΐσουν τα παιδιά τους. Τι έκταση έχει στο δήμο σας; Τι κάνατε για τους δημότες σας που είναι είναι στα όρια της εξαθλίωσης; Και γενικότερα στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής που αφορά ένα μεγαλύτερο κομμάτι των δημοτών σας, τι έργο αναπτύξατε;
Δυστυχώς αυτό που βλέπουμε και εμείς ότι χρονιά με τη χρονιά αυξάνονται γεωμετρικά, παρά το γεγονός ότι – όπως λένε 21 Αυγούστου βγήκαμε από τα μνημόνια και ο ΣΥΡΙΖΑ διατυμπανίζει ότι από το 28% η ανεργία έπεσε στο 18 % (κρύβοντας πόσοι δουλεύουν 2ωρα, τετράωρα κλπ και πόσο πληρώνονται εν τέλει και αν μπορούν πραγματικά να ζήσουν με αξιοπρέπεια). Εμείς, εκτός της πολιτικής ελάφρυνσης που ακολουθήσαμε – όπως ανέφερα – σε τροφεία, δημοτικά τέλη, συνδρομές, έχουμε δομημένη κοινωνική υπηρεσία που δυστυχώς – ξαναλέω- βλέπουμε οι αιτήσεις του κόσμου που ζητούν να εξυπηρετηθούν να αυξάνονται. Εμείς κάνουμε ξεκάθαρο σε όλο τον κόσμο και κυρίως στον κόσμο αυτό που ζει με το χειρότερο τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, ότι δε μιλάμε για φιλανθρωπία. Του δείχνουμε την αλληλεγγύη μας και του εξηγούμε επίσης ότι δεν μπορούμε να λύσουμε τα ζητήματα αυτά. Τα ζητήματα της ανεργίας, της φτώχειας, δεν μπορεί να τα λύσει κανένας δήμος, κανένας δήμαρχος, ανεξάρτητα τι μπορεί να βαυκαλίζεται ο κάθε ένας. Αυτό είναι προβλήματα που δημιουργεί το κοινωνονικοοικονομικό σύστημα, ο καπιταταλσιμός. Υπάρχει λοιπόν δομημένη κοινωνική Υπηρεσία όπου δίδεται ψυχολογική υποστήριξη, κοινωνική αποθήκη τροφίμων, κοινωνικό φαρμακείο, από το δήμο πληρώνεται λογαριασμοί ενοικίων ή ΔΕΚΟ προκειμένου κάποιος άνθρωπος να μην υποστεί έξωση ή να μην του κόψουν το ρεύμα και το νερό, τα δύο πολύτιμα αγαθά για να ζήσει κάποιος. Ταυτόχρονα δείχνουμε την αλληλεγγύη μας που επλήγησαν, παράδειγμα, από τις τραγικές πυρκαγιές στο Μάτι ά από τις πλημμύρες στη Μάνδρα, ή κάθε τόσο συνδράμουμε στο έργο του Δήμου Χαϊδαρίου, στο hot spot που υπάρχει στο Σκαραμαγκά. Το συγκινητικό είναι η ανταπόκριση του κόσμου σε κάθε κάλεσμα για βοήθεια από το υστέρημά τους. Δεν έχουμε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να δίνουν δωρεές για να έχουν φοροαπαλλαγές από το κράτος, είναι η συγκινητική προσφορά του κόσμου από το υστέρημά του. Έρχεται ο κόσμος και βοηθά το συνάνθρωπό του. Δείχνει ελπίδα αυτό, δείχνει ότι υπάρχουν αξίες που αν αναζωπυρωθούν τότε μπορεί ο κόσμος να βγάλει πιο χρήσιμο συμπεράσματα και να παλέψει να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον για να μη χρειάζεται να υπάρχουν κοινωνικά φαρμακεία, κοινωνικά παντοπωλεία και δήμοι που θα του πληρώνουν τους λογαριασμούς.
— Μιας και είπατε για το κοινωνικό παντοπωλείο, όταν βγήκε ο Θωμάς Κοτσαμπάς δήμαρχος, θυμάμαι μια κατηγορία ότι έκλεισε το κοινωνικό παντοπωλείο. Εν τέλει σε τι διαφέρουν οι δικές σας πρωτοβουλίες – δράσεις με αυτά που είχαν οργανώσει οι προκάτοιχοί σας στο πεδίο της βοήθειας και προσφοράς, τα οποία τα βλέπουμε και σε άλλους δήμους και παρουσιάζονται σαν εναλλακτικός τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Δεν είμαστε από αυτούς οι οποίοι θα μειώσουν κάποιο θετικό που έκανε κάποιος. Η πραγματικότητα όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι διαφορετική. Σήμερα υπάρχει πλέον δομημένη Κοινωνική Υπηρεσία συμβουλευτικός σταθμός. Όταν αναλάβαμε τη διοίκηση του δήμου υπήρχε αποθήκη τροφίμων τότε την οποία δεν την έκλεισε ο Θωμάς Κοτσαμπάς. Σε καμία περίπτωση. Δε βρήκαμε όμως μέσα προϊόντα. Δε βρήκαμε μητρώα ανθρώπων που πρέπει να βοηθιούνται. Δεν ξέρουμε πού πήγαινε η βοήθεια. Δε λέμε ότι σώνει και καλά υπήρχε κάτι άλλο, υποκρύπτεται κάτι. Αλλά όταν έχεις μία τέτοια δομή πρέπει τα πράγματα να είναι πολύ συγκεκριμένα και πολύ διακριτικά και διαφανή, γιατί εμείς δεν μπορούμε να ξέρουμε τον κόσμο που βοηθάμε. Το κόσμο τον ξέρουν οι επιστήμονες, τον ξέρουν οι εργαζόμενοι, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι ψυχολόγοι, τον ξέρουν αυτοί που πρέπει να τον ξέρουν. Δεν είναι δυνατόν εμείς να κάνουμε ψηφοθηρία με την κοινωνική πολιτική στις πλάτες κάποιων ανθρώπων και να βγάζουμε φωτογραφίες μαζί τους και να λένε κάποιοι κοίτα τι καλά που βοηθάνε. Υπάρχει δομημένοι κοινωνική υπηρεσία και έχουμε πάρει και ένα κοινοτικό πρόγραμμα – «Άξονας 5» λέγεται – για τη φτώχεια, δουλεύουν και 5 άτομα μέσα από αυτό το πρόγραμμα – ξαναλέω είναι επιστήμονες, διαχειρίζονται τις καταστάσεις με μητρώα, τι μπαίνει, τι βγαίνει, πόσες είναι οι οικογένειες οι πολύτεκνες, οι τρίτεκνες, οι μογονεϊκές οικογένειες, οι μοναχικοί, πόσοι είναι σε κατάσταση απορίας, πόσοι έχουν το ΚΕΑ κλπ Εμείς απλά ξέρουμε νούμερα. Δηλαδή, ότι η κοινωνική πολιτική του δήμου για παράδειγμα εξυπηρετεί χίλια άτομα, εκατό οικογένειες. Όταν λοιπόν ανέλαβε ο Θωμάς Κοτσαμπάς το 2011 υπήρχε αποθήκη τροφίμων, αλλά δε βρήκαμε κάτι ως δομή. Ξεκίνησε λοιπόν τότε ο Θωμάς Κοτσαμπάς να χτίζει σιγά σιγά την Κοινωνική Υπηρεσία και την αποθήκη τροφίμων εκ νέου. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να μεταπηδήσεις από τη μία κατάσταση σε άλλη, ορισμένοι είπαν ότι την έκλεισε. Αυτό έχει και μία μικροπρέπεια. Δεν μπορούμε στις πλάτες ανθρώπων που στενάζουν, που ταλανίζονται να γίνεται μικροπολιτική. Αλίμονο αν κάποιος δήμαρχος, και πόσο δε μάλλον να πρόσκειται στο ΚΚΕ, να έκλεινε μία δομή η οποία δείχνει την αλληλεγγύη σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.
Όχι ψηφοθηρία με την κοινωνική πολιτική
— Είπατε ότι δε θέλετε ψηφοθηρία, όμως υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα, δε θέλω να κατονομάσω, είδα τελευταία με τη συνδρομή της περιφέρειας και του υπουργείου Εργασίας τέτοιες εικόνες, από όλα τα κανάλια να προβάλλουν μια εξωραϊσμένη εικόνα με αφορμή τα κοινωνικά παντοπωλεία.
Αυτές είναι εικόνες ντροπής. Ξαναλέω, το 2019 υπάρχει τρομερή ανάπτυξη. Ανάπτυξη όχι προς όφελος του λαού αλλά για πολύ λίγους. Δεν είναι τυχαίο ότι 10 οικογένειες στην Ελλάδα έχουν εισοδήματα πολύ περισσότερα απ’ όσα όλος ο υπόλοιπος πληθυσμός. Κάπου είναι συγκεντρωμένος ο πλούτος που υπάρχει. Κάποιοι τον δουλεύουν, τον παράγουν και κάποιοι τον καρπώνονται. Δεν μπορεί το 2019 με τόσο πλούτο να βγάζουμε φωτογραφίες έξω από κοινωνικά παντοπωλεία και να λέμε, ορίστε εδώ υπάρχει κοινωνική πολιτική, αντί να λέμε δεν πρέπει να αναγκάζεται ο κόσμος να προσφεύγει στα κοινωνικά παντοπωλεία. Βέβαια, από τη στιγμή που υπάρχει ανάγκη και εμείς αξιοποιούμε οποιαδήποτε χαραμάδα, προκειμένου να στηρίξουμε τον κόσμο αυτό, αλλά δείχνουμε και τη διέξοδο ταυτόχρονα. Δε μένουμε σε αυτό και να λέμε μπράβο τι καλά που το κάνουμε. Εννοείται ότι πρέπει να το κάνεις καλά, αλλά δεν πρέπει να δώσεις και μία διέξοδο; Δεν πρέπει να του εξηγήσεις για ποιο λόγο βρίσκεται στην κατάσταση αυτή. Δηλαδή, είναι κάποια τυχαία, λάθος επιλογή του που έχει μείνει άνεργος και αυτός και η γυναίκα του και που χρωστάνε π.χ. τρία νοίκια, την Εφορία κλπ Δεν πρέπει να εξηγήσεις σε αυτούς τους ανθρώπους και να τους πεις, ενώ είσαι σήμερα έτσι, και αύριο μπορεί να είμαι κι εγώ και ο παραδίπλα και να διευρυνθεί αυτή η κατάσταση, δεν είναι τυχαίο και άσχετο με το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η καπιταλιστική κρίση. Άσχετα αν την ονόμασαν κρίση χρέους, κρίση των γκόλντεν μπόις κλπ, είναι κρίση που γεννά ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Πρέπει να βγάλει συμπεράσματα ο κόσμος, να παλέψουμε να μην υπάρχουν άνθρωποι που πηγαίνουν στα κοινωνικά παντοπωλεία και στα κοινωνικά φαρμακεία.
— Βρίσκω αξιοπρόσεκτη αυτή την αυτοτέλεια των κοινωνικών υπηρεσιών, στην αντιμετώπιση και διαχείριση των προβλημάτων που είναι απαλλαγμένος από τη δική σας κηδεμονία. Είναι σημαντικό να ξέρει αυτός που δέχεται αυτές τις υπηρεσίες ότι έχει να κάνει με έναν επιστήμονα, και όχι με έναν…
δήμαρχο που του χτυπάει την πλάτη επειδή του δίνει ένα κοτόπουλο και δύο λεμόνια και τρία πορτοκάλια, συγνώμη που το ευτελίζω, να του χτυπά την πλάτη και να του λέει εγώ είμαι εδώ για εσένα. Αυτά τα πράγματα καταρχήν είναι ανήθικα, είναι ανεπίτρεπτα, είναι απαράδεκτα. Δεν μπορείς να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο, είναι έως και απάνθρωπο θα μπορούσα να πω.
— Να επιστρέψουμε για λίγο στα ζητήματα πολιτισμού. Έχετε την τύχη να διαθέτε το Θέατρο Πέτρας, έχετε μια βιβλιοθήκη που συνεχώς εμπλουτίζεται σε τίτλους, το ξέρω εξ ιδίας πείρας…
δεν είναι μόνο ότι εμπλουτίζεται σε τίτλους, αλλά συνεχώς έχει καινούριες εγγραφές και μέλη, έχει και ενεργό δράση, γιατί η Δημοτική Βιβλιοθήκη κάνει αφιερώματα σε λογοτέχνες, παρουσιάσεις, αφιερώματα στο παιδικό βιβλίο…
— Έχετε και δραματική σχολή, είστε ο μοναδικός δήμος που έχει…
Έχει και η Αγία Βαρβάρα . Έχουμε Δημοτική Δραματική Σχολή με πολύ χαμηλά δίδακτρα, καμία σχέση με τη λειτουργία των ιδιωτικών δραματικών σχολών, με μια προσπάθεια μέσα από τις σπουδές των ανθρώπων που θέλουν να γίνουν ηθοποιοί να δημιουργείται Τέχνη η οποία θα προσφέρεται δωρεάν στο λαό της Πετρούπολης. Πέρσι ήταν οι «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη, φέτος είναι η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», στο Θέατρο Πέτρας παράσταση της Δραματικής Σχολής, παραγωγή του Δήμου. Είναι μαι συνεργασία, καθηγητών, απόφοιτων σπουδαστών και τωρινών σπουδαστών, οι οποίοι θα παρουσιάσουν μια πολύ μεγάλη παράσταση δωρεάν για το λαό της Πετρούπολης τον Ιούλιο.
Τη συνέντευξη πήραν οι Κακαβάνης Ηρακλής, Γιώργος Μουσγάς, Στέλιος Κανάκης. Οι φωτογραφίες είναι του Στέλιου Κανάκη
