Γράφαμε για «Λαφαζανιές» (μάλλον πρώτοι στο Ατέχνως χρησιμοποιήσαμε τον όρο τον Αύγουστο του 2015) όταν ο «πούρος» συστημικός του Συνασπισμού Π. Λαφαζάνης – και τι δεν στήριξε (!!!) από Συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι… υπηρέτησε μνημονιακές πολιτικές και πούλησε το παραμύθι της «αριστερής κυβέρνησης» (το γνωστό «με ένα νόμο») και της «καλής Ευρώπης» (λες και μπορεί αυτή η αγέλη λύκων και τσακαλιών να γίνει κοπάδι προβάτων) – έστησε την ΛΑΕ (ανάχωμα) και για τις ανάγκες του ρόλου (επειδή η ανάγκη του λαού ξεχειλίζει και μην πάει εκεί που μπορεί να γίνει επικίνδυνη) την είδε αντισυστημικά και έκτοτε επιδίδεται συχνά πυκνά σε επικοινωνιακά σόου διεγείροντας το θυμικό του λαού εκμεταλλευόμενος τους φόβους και τις ανησυχίες του.
Σόου μακριά από τη ρίζα του προβλήματος και τους υπεύθυνους των όσων βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός. Όπως το πρόσφατο, για την αναγόρευση σε επίτιμο διδάκτορα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών του Γερμανού Προέδρου, γιατί – όπως γράφει σε σχετική ανακοίνωση μεταξύ άλλων, «η “δημοκρατική” Γερμανία συμπεριφέρεται ως αποικιοκρατική δύναμη απέναντι στην σύγχρονη Ελλάδα των μνημονίων και της λιτότητας». Δε μας εξέπληξε, γιατί αυτό ξέρει και αυτό κάνει, να αποπροσανατολίζει εκμεταλλευόμενος ευαισθησίες και ανησυχίες. Να μη δει ο κόσμος την πραγματική αιτία.
Ανεξαρτήτως των ανταγωνισμών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κάθε φορά συσχετισμών, η πηγή των προβλημάτων του ελληνικού λαού είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, η εξουσία των μονοπωλίων και η ΕΕ η οποία δημιουργήθηκε για έναν και μόνο σκοπό. Να μεγιστοποιήσει την εκμετάλλευση των λαών της Ευρώπης. Ό,τι βιώνει ο ελληνικός λαός, το βιώνουν και οι άλλοι λαοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η δικαιολόγηση διαφέρει κι ενδεχομένως και προς ώρας η ένταση των παθών. Ακόμη και στην «ατμομηχανή», του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, όπως την αποκαλούν, Γερμανία, ο λαός, η εργατική τάξη δυστυχεί και υποφέρει.
Από την ΕΕ εκπορεύονται μια σειρά νομοθετήματα που αλυσοδένουν τους λαούς. Και όσο υπάρχει αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση οι λαοί θα ματώνουν και ο υπεύθυνος δε θα είναι ο κάθε Τσίπρας και Τσακαλώτος – υπηρέτες η αστικοί τάξη βρίσκει εύκολα. Άλλωστε σε αυτό, ο κ. Λαφαζάνης, έχει ιδίαν πείραν, μιας και θύτευσε και ως συνεπής κυβερνητικός υπηρέτης αυτής ακριβώς της τάξης.
Κάθε κινητοποίηση δικαιώνεται από το περιεχόμενό της και είναι αυτό το περιεχόμενο που αξιώνει ή εκθέτει το διοργανωτή. Μπορεί να παίζει ο Π. Λαφαζάνης με τις εντυπώσεις για το ζήτημα των αποζημιώσεων, όμως μετείχε της κυβέρνησης, ας έκανε κάτι. Δεν έκανε. Και να υπενθυμίσουμε, ότι όταν το ταξικό κίνημα χρειάστηκε να στηλιτεύσει τέτοιες εθιμοτυπικές ενέργειες όπως η αναγόρευση του Σταϊενμάιερ, το έκανε, στοχεύοντας εκεί πού έπρεπε. Ας ανατρέξει στην περίπτωση Γιούνκερ (Στις παλαιότερες περιπτώσεις ήταν στην απέναντι πλευρά).
Τέλος, ο οπορτουνισμός, οι «Λαφαζανιές», έχουν στο μενού και βρώμικες επιθέσεις. Αλήθεια ποιον εξυπηρετεί η τελευταία; Η επίθεση στον κομμουνιστή δήμαρχο Μιχάλη Σελέκο; Τόσο φτηνός, μόνο για τις εντυπώσεις;
Ατέχνως
