Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αποσύμπλεξη

Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //

Ένα στέλεχος επιχείρησης με αριστερό παρελθόν, που δεν πάει διακοπές, γιατί φοβάται την απόλυση και τον προϊστάμενό του και αναρριχάται γλείφοντας, μέχρι να φτάσει στην κορυφή και να τον γλείφουν οι άλλοι.

Δύο “παράνομοι” εραστές που ψάχνουν παντού πλην μάταια για δουλειά και νιώθουν τύψεις κυρίως για την ανεργία τους, παρά για τον έρωτά τους, που δεν έχουν δικαίωμα να τον χαρούν, όσο είναι σε αυτήν την κατάσταση.

Μια παρέα νέων παιδιών, που ψάχνουν (και παράλληλα ψάχνονται) να βρουν αν πέθανε ο Μαρξ και τι έχει να μας πει σήμερα.

Ένα στέλεχος χρεωμένο στο κομμάτι των μαζικών απολύσεων, που έρχεται αντιμέτωπο στο δρόμο με ένα από τα θύματά του και μοιράζεται λίγο από τον τρόμο που σκορπίζει καθημερινά στους άλλους, καθώς γίνεται ένα ‘ανθρωπάκι’ σαν κι αυτούς.

Μια τσιτωμένη, απρόσωπη ατμόσφαιρα, σε μια αίθουσα αναμονής, πιθανότατα για επαγγελματικές συνεντεύξεις, κι ένας υποψήφιος που διώχνει τον κόσμο γύρω του, όταν αρχίζει να μιλάει.

Δυο άνεργοι που πρέπει να νικήσουν μια κυνική υπεύθυνο προσλήψεων και την ποδοπατημένη αξιοπρέπειά τους, για να βρουν ένα μεροκάματο.

Αυτές οι σκηνές δεν συναπαρτίζουν ένα μεταμοντέρνο κολάζ, αλλά τη σκληρή πραγματικότητα του μισοεργαζόμενου – μισοάνεργου προλετάριου, που γίνεται χίλια κομμάτια στο καθημερινό κυνήγι της επιβίωσης. Και οι οποίες συμπλέκονται μεταξύ τους, για να αποτυπώσουν την αγωνία και την προσπάθειά του να αποσυμπλεχθεί από τα γρανάζια μιας εκμεταλλευτικής κοινωνίας που τον συνθλίβει και τον κάνει εξάρτημα της μηχανής της. Ένας αγώνας που καταλήγει στο δρόμο, όπου…
Καλύτερα όμως να δείτε το έργο και να το αφήσουμε να μιλήσει για τον εαυτό του.

aposymplexi-yhjipi-800x_

Ένα έργο που μπορεί να μη μας λέει ακριβώς όσα έγραψε ο (πάντα ζωντανός κι επίκαιρος) Μαρξ για την εκμετάλλευση, αλλά έχει κάτι να πει. Πιάνει ένα θέμα σύγχρονο, επίκαιρο που αφορά τους περισσότερους νέους (και όχι μόνο). Γραμμένο από ένα Γάλλο συγγραφέα (Remi de Vos) που πέρασε τις ίδιες καταστάσεις κι αποτυπώνει δικά του βιώματα στο πρώτο θεατρικό του. Και όχι από κάποιον νάρκισσο ιδεαλιστή, που βουλιάζει αυτάρεσκα στα αδιέξοδα και τις ευαισθησίες του, ομφαλοσκοπώντας.

Κι αυτό είναι το δυνατό σημείο της παράστασης, μαζί με τις πολύ καλές ερμηνείες των μελών της ομάδας Δυναμό, που εμπνεύστηκε το όνομά της από μια ομώνυμη λογοτεχνική ομάδα τον καιρό του Κραχ στην Αμερική και πιάνει το νήμα της, για να το συνδέσει με την τρέχουσα κρίση.

Η παράσταση παρουσιάζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, έως τις 16 Νοέμβρη, στις 21.30, στο θέατρο «Από Κοινού» (Ευπατριδών 4, κοντά στο σταθμό του μετρό «Κεραμεικός»). — Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ, 5 ευρώ το μειωμένο. — Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210.6033.676 & 6977.987.271