Nada
Υπήρξα σε διάφορες αποχρώσεις της λύπης
και πάντα υπήρχε χώρος για το πιο έντονο.
Έστεψα τον εαυτό μου με απόλυτη ματαιοδοξία
τον αναγόρευσα σε μεγάλο «Δεν»
καταδικασμένο σε ισόβια κάθαρση – να γράφει.
Ευλόγησα πολύ τα γένια μου – κλαίγοντας
Βιάστηκα κιόλας να γράψω τα ποιήματα μου
όσο είχε ακόμη φώς.
Φοβήθηκα – Φώναξα!
Η κραυγή μου δεν έφτασε πέρα από το υπόγειο μου.
Στενό το παράθυρο για να δω το πλατύ τίποτα
δεν το ανοίγω για να μην μπει μέσα η αλήθεια.
Δεν ήξερα ούτε που να κοιτάξω – γι’αυτό κοίταζα πάντα ψηλά.
Εγώ ούτε πίνω ούτε καπνίζω.
(Τι σόϊ ποιητής είναι αυτός;)
Το βράδυ πάντα με σκοτώνω.
Ξεκινώ απ΄το εστεμμένο μου κεφάλι
το βάζω απέναντι μου δεσπότη
και συνεχίζω με το υπόλοιπο σώμα
μικρά-μικρά κομμάτια στοίχων
και πιο ψιλοκομμένα – λέξεις μου
χαρτοπόλεμος στην πλατιά θάλασσα
του αν
του ίσως
του μπορεί
σε διάφορες αποχρώσεις της λύπης.
Άσπρα Πουκάμισα
Πνίγομε
και δεν ξέρω αν είναι αντιποιητικό να το λέω,
όμως πνίγομε.
Φταίει αυτό το τελευταίο κουμπί που είναι κλειστό.
Θέλω να ξαναντυθώ άσπρα πουκάμισα.
Θέλω να ξαναντυθώ άσπρα ανοικτά πουκάμισα
Δεν είναι του συρμού όμως.
Δεν εγκρίνεται το αίτημα μου.
Σαν να κουράστηκε απότομα ο Άνθρωπος!
σαν να βαρέθηκε κομμάτι
σαν να γέρασε
σαν να πολυγέρασε
σαν, κτλ.
Δε φοράει πλέον άσπρα ανοικτά πουκάμισα
δεν φοράει τίποτα,
δεν περιμένει τίποτα
δεν ελπίζει τίποτα
δεν, κτλ. κτλ.
Τα έκανε όλα!
Τώρα αναλώνεται σ΄αυτό το «και τα λοιπά»
ναι, ζω στην εποχή και των λοιπών… και των λοιπών… και των λοιπών.
Τι να του πω εγώ; Τι να προσθέσω; Τι να προσφέρω;
Για άσπρα πουκάμισα θα του μιλάω τώρα;
Φτωχά τα λόγια μου για να τον συγκινήσουν.
Αν μπορεί ακόμη να συγκινηθεί.
αν δεν έχει να κάνει κάτι καλύτερο εκείνη την ώρα
αν διαθέτει ακόμα ψυχή – αν δεν την έχει δώσει για απολύμανση
αν δεν, κτλ. κτλ. κτλ.
Θέλω να ξαναντυθώ άσπρα πουκάμισα.
Μας είδαμε και πού φτάσαμε με τα δικά σας ρούχα.
Χειροκροτήστε μας!
Θαυμάστε τον διαφωτισμό μας – από φώς ηλεκτρικό
άνθρωποι πίσω από δακρυσμένα παράθυρα
λουξούρικων ξενοδοχείων
με τα χέρια στο τζάμι,
άνθρωποι στοιβαγμένοι σε τιμή ευκαιρίας
στα ελαφρώς φθαρμένα,
άνθρωποι πιλάφι
άνθρωποι πουργούρι πιλάφι
κτλ. κτλ. κτλ. κτλ.
Θέλω να ξαναντυθώ άσπρα πουκάμισα
και αν όχι, αυτό είναι;
Πτωχευμένοι ποιητές να δακρυβρέχουν χαρτιά – μόνοι
ο καθένας μόνος του
ο καθένας στο σπίτι του
ο καθένας στο κρεβάτι του
ο καθένας στο μαξιλάρι του
ο καθένας μέσα στα δάκρυα του;
κτλ. κτλ. κτλ. κτλ. κτλ.
Αποκλείεται!
Κάτι κάνουμε λάθος.
Δεν είναι δυνατόν να είναι αυτό
δεν αρμόζει, δεν αξίζει
δεν, δεν, κτλ. κτλ. κτλ. κτλ. κτλ. κτλ.
Θέλω να ξαναντυθώ άσπρα πουκάμισα.
Θέλω να ξαναντυθώ άσπρα ανοικτά πουκάμισα.
