Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δημήτρης Βαλαής: Σκέψεις…

Φλέγεται η Παναγιά των Παρισίων!…
Άναυδη η ανθρωπότητα
σε ζωντανή σύνδεση…
Ουρλιάζουν μέσ’ απ’ τις φλόγες
οι ψυχές των εργατών,
που στοίχειωσαν το μεγαλείο της…
Δε θρηνούν για το μόχθο τους,
που έγινε στάχτη…
Τα εγγόνια τους πονάνε,
που θα χρειαστεί να την ξαναχτίσουν!
Για τη δόξα πάντα
κάποιου βασιλιά,
κάποιου δυνάστη και αφέντη…
Ναοί του Σολομώντα,
Πυραμίδες της Αιγύπτου,
Παρθενώνες της Αθήνας!…
Πόσος ιδρώτας, πόσα βογγητά
και δάκρυα και αίμα!…
Ακόρεστη η ματαιοδοξία
των καπηλευτών
της ανθρώπινης ιστορίας…
Που -είτε σε πόλεμο είτε σε ”ειρήνη”-
περνούν την ώρα τους παίζοντας σκάκι
και διασκεδάζουν
θυσιάζοντας τα πιόνια τους…

(15/4/2019)

Δημήτρης Βαλαής
Δάσκαλος, Νάουσα

Γράφτηκε την ημέρα που κάηκε η Παναγιά των Παρισίων (15/4/2019). 850 χρόνων ιστορία έγινε στάχτη σε 8,4 ώρες

(Το παραπάνω ποίημα περιλαμβάνεται στην ποιητική ανθολογία ”Γράμματα της Ποίησης”, Εκδόσεις Ατέχνως)

Γράμματα της ποίησης