Το σημερινό μας δημοσίευμα, είναι περισσότερο ένα φωτογραφικό +video αφιέρωμα στη μαύρη επέτειο: κάποια τα έχουμε δημοσιοποιήσει και σε παλιότερες αναρτήσεις -τα περισσότερα είναι από το αρχείο του ΚΚΕ.
Θεωρούμε πως αυτά καθεαυτά –πέρα από την όποια αξία σαν ντοκουμέντα (και χωρίς καμιά πρόθεση αντιπαλότητας με τους τότε χιλιάδες αγωνιστές) φανερώνουν και τον πιο συνεπή αιμοδότη των αγώνων εκείνης της περιόδου το ΚΚΕ και τη νεολαία του την ΚΝΕ
Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μες στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν,
μα όχι και το μίσος του για μένα
Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον
Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον …
Η δικτατορία, προέκταση του μετεμφυλιακού πολιτικού συστήματος και αστικού κράτους εκμεταλλεύτηκε το ιδεολογικό – πολιτικό οπλοστάσιο, το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο και τους μηχανισμούς καταστολής του, στηρίχτηκε σε τμήματα της αστικής τάξης και απέδειξε ότι οι καπιταλιστές, προκειμένου να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους, δεν διστάζουν να καταφύγουν σε κάθε μέσο, να εναλλάσσουν την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με πιο ανοιχτά δικτατορικές μορφές διακυβέρνησης, να διαμορφώνουν και να στηρίζουν τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις.
Η δικτατορία της 21ης Απρίλη γεννήθηκε κυρίως στο έδαφος της κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος, που δεν εξυπηρετούσε την ομαλή ενσωμάτωση των εργατικών – λαϊκών μαζών στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν από τη μεταπολεμική καπιταλιστική ανάπτυξη και τη χρονική απομάκρυνση από την ταξική αναμέτρηση με το ΔΣΕ.
Είχε την ανοχή και στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλά και των καπιταλιστικών κρατών της τότε ΕΟΚ και υπηρέτησε τα σχέδιά τους για Μεσόγειο, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, άνοιξε ουσιαστικά το δρόμο της διχοτόμησης της Κύπρου υιοθετώντας όλες τις βασικές κατευθύνσεις της μεταπολεμικής αστικής οικονομικής πολιτικής, με μαζικές διώξεις των κομμουνιστών και άλλων ριζοσπαστών αγωνιστών, από την απαγόρευση κάθε μαζικής συνδικαλιστικής δράσης, από την απαγόρευση των διαδηλώσεων και των κινητοποιήσεων.
Η φετινή επέτειος της δικτατορίας βρίσκει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αντιμέτωπα με μια γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου σε όλα τα μέτωπα.
Σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας με συνέπεια την πολιτική όλων των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων, δεν έδειξε μέριμνα για την υγεία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Συνειδητά απέφυγε να καλύψει οποιαδήποτε ανάγκη του συστήματος Υγείας, δεν πήρε κανένα μέτρο για την προστασία των εργατών στις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, ούτε για την αποσυμφόρηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, αντιμετώπισε με απαξίωση τα αιτήματα των μαθητών, των φοιτητών και των εκπαιδευτικών, που ζητούσαν την επαναλειτουργία των σχολείων και των πανεπιστημίων με όλα τα μέτρα υγιεινής.
Ακόμα και σήμερα αρνείται να προχωρήσει σε επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας.
Παράλληλα, η κυβέρνηση παρείχε και παρέχει αφειδώς δισεκατομμύρια στο μεγάλο κεφάλαιο και προωθεί προς όφελος του όλα τα από καιρό επεξεργασμένα αντεργατικά σχέδια.
Επιχειρεί στο όνομα της πανδημίας ή των τεχνολογικών προσαρμογών να καθιερώσει την τηλεργασία, να καταργήσει το 8ωρο, θεσμοθετώντας το 10ωρο και γενικότερα ακόμα περισσότερο να προωθήσει την ελαστικοποίηση της εργασίας.
Χέρι-χέρι με την προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής του κεφαλαίου πηγαίνει και η προσπάθεια περιορισμού των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και η ένταση της κρατικής καταστολής, η προώθηση νέων μέτρων παρακολούθησης και αστυνόμευσης.
Για αυτόν τον δρόμο ευθύνη έχουν και τα κυβερνητικά, τα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας, ενώ ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ + ΜΕΡΑ 25 συγκαλύπτουν ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση προϋπήρχε της πανδημίας, καταθέτοντας προτάσεις διαχείρισης της κρίσης που δεν έρχονται σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου.
Στις σημερινές συνθήκες η εργατική τάξη και οι λαϊκές δυνάμεις οφείλουν να διδαχθούν και από την στάση των αστικών πολιτικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, αλλά και από τις τότε λαϊκές κινητοποιήσεις που διδάσκουν ότι οι πλατιές εργατικές, λαϊκές, νεολαιίστικες δυνάμεις μπορούν τελικά να αντιδρούν και να κινητοποιούνται παρά τις συνθήκες ωμής βίας και ανοιχτής τρομοκρατίας, μπορούν να αντιπαλεύουν και τον πιο αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων.
5 Σεπτέμβρη 1973 έξι τραγούδια που μεταδόθηκαν από το σταθμό Φωνή της Αλήθειας
Ηχογραφήθηκαν και στάλθηκαν όπως λέει ο ένας από τους δύο εκφωνητές «σε μια λιλιπούτεια ταινία μαγνητοφώνου, τυλιγμένη σε ένα χιλιοτσαλακωμένο χαρτί» …«Ήρωες», το «Εβίβα Λιμπερτά» κά
Πηγή & περισσότερο υλικό εδώ
