Ανακοίνωση του ΚΚΕ για την 21η Απρίλη: Οι αντιδικτατορικοί αγώνες διδάσκουν ότι οι λαϊκές δυνάμεις μπορούν να αντιπαλεύουν και τον πιο αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων

Το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέ­δω­σε την εξής ανα­κοί­νω­ση για την 54η επέ­τειο από το στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα της 21ης Απρί­λη του 1967:

«Με αφορ­μή την 54η επέ­τειο από την επι­βο­λή της στρα­τιω­τι­κής δικτα­το­ρί­ας, το ΚΚΕ εκφρά­ζει το σεβα­σμό του και απο­τί­ει φόρο τιμής σε όλους όσους συνέ­βα­λαν με κάθε μορ­φή στην ανά­πτυ­ξη της αντι­δι­κτα­το­ρι­κής πάλης, σε όσους υπέ­στη­σαν διώ­ξεις και βασα­νί­στη­καν, σε όσους φυλα­κί­στη­καν και εξο­ρί­στη­καν, σε όλους όσους προ­σέ­φε­ραν τη ζωή τους στην αντι­δι­κτα­το­ρι­κή πάλη, σε όσους δολοφονήθηκαν.

Το ΚΚΕ αισθάνεται υπερήφανο για τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση χιλιάδων υποστηρικτών του, μελών και στελεχών του, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της αντιδικτατορικής πάλης, που κατόρθωσαν να ανασυγκροτήσουν τις κομματικές του οργανώσεις και να συγκροτήσουν την ΚΝΕ σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας.
Η ανασυγκρότηση και δράση του ΚΚΕ σε συνθήκες στρατιωτικής δικτατορίας αποτελεί μία ακόμα απόδειξη των ακατάλυτων δεσμών του με το εργατικό — λαϊκό κίνημα και παράλληλα συνιστά πρότυπο για την ανάγκη πρωτοπόρας δράσης των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών σε όλες τις συνθήκες.

Η δικτα­το­ρία απο­τε­λού­σε την προ­έ­κτα­ση του μετεμ­φυ­λια­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος και αστι­κού κράτους.
Η δικτα­το­ρία εκμε­ταλ­λεύ­τη­κε το ιδε­ο­λο­γι­κό — πολι­τι­κό οπλο­στά­σιο, το αντι­δρα­στι­κό θεσμι­κό πλαί­σιο και τους μηχα­νι­σμούς κατα­στο­λής του μετεμ­φυ­λια­κού αστι­κού κρά­τους. Στη­ρί­χτη­κε σε τμή­μα­τα της αστι­κής τάξης και απέ­δει­ξε ότι οι καπι­τα­λι­στές, προ­κει­μέ­νου να δια­φυ­λά­ξουν τα συμ­φέ­ρο­ντά τους, δεν διστά­ζουν να κατα­φύ­γουν σε κάθε μέσο, να εναλ­λάσ­σουν την αστι­κή κοι­νο­βου­λευ­τι­κή δημο­κρα­τία με πιο ανοι­χτά δικτα­το­ρι­κές μορ­φές δια­κυ­βέρ­νη­σης, να δια­μορ­φώ­νουν και να στη­ρί­ζουν τις πιο αντι­δρα­στι­κές δυνάμεις.

Η δικτα­το­ρία της 21ης Απρί­λη γεν­νή­θη­κε κυρί­ως στο έδα­φος της κρί­σης του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος, ως απο­τέ­λε­σμα των αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων και των συγκρού­σε­ων για τις αρμο­διό­τη­τες του Παλα­τιού, ειδι­κό­τε­ρα για το ρόλο του στη διοί­κη­ση του στρα­τού και στην ανά­κλη­ση πρω­θυ­πουρ­γού. Η δικτα­το­ρία απο­τέ­λε­σε την τελευ­ταία και πιο απτή από­δει­ξη ότι το πολι­τι­κό σύστη­μα της μετεμ­φυ­λια­κής περιό­δου ήταν πλέ­ον παρω­χη­μέ­νο, δεν εξυ­πη­ρε­τού­σε την ομα­λή ενσω­μά­τω­ση των εργα­τι­κών — λαϊ­κών μαζών στις συν­θή­κες που δια­μορ­φώ­θη­καν από τη μετα­πο­λε­μι­κή καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη και τη χρο­νι­κή απο­μά­κρυν­ση από την ταξι­κή ανα­μέ­τρη­ση με το ΔΣΕ.

Η δικτα­το­ρία είχε την ανο­χή και στή­ρι­ξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλά και των καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών της τότε ΕΟΚ. Υπη­ρέ­τη­σε τα σχέ­διά τους ενά­ντια στις χώρες της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης, τα σχέ­διά τους για τη Μεσό­γειο, τη Μέση Ανα­το­λή και τη Βόρεια Αφρι­κή, άνοι­ξε ουσια­στι­κά το δρό­μο της διχο­τό­μη­σης της Κύπρου.

Η οικο­νο­μι­κή πολι­τι­κή της δικτα­το­ρί­ας, η οποία σε αδρές γραμ­μές υιο­θέ­τη­σε όλες τις βασι­κές κατευ­θύν­σεις της μετα­πο­λε­μι­κής αστι­κής οικο­νο­μι­κής πολι­τι­κής, στή­ρι­ξε άμε­σα το μεγά­λο κεφά­λαιο, παίρ­νο­ντας μέτρα (όπως οι φορο­ε­λα­φρύν­σεις) και στην πορεία δια­μόρ­φω­σε πρό­γραμ­μα χρη­μα­το­δό­τη­σης δημό­σιων επεν­δύ­σε­ων και ευνοϊ­κές συν­θή­κες για Άμε­σες Ξένες Επεν­δύ­σεις. Παράλ­λη­λα, η γιγά­ντω­ση των μονο­πω­λια­κών ομί­λων ευνο­ή­θη­κε από τις μαζι­κές διώ­ξεις των κομ­μου­νι­στών και άλλων ριζο­σπα­στών αγω­νι­στών, από την απα­γό­ρευ­ση κάθε μαζι­κής συν­δι­κα­λι­στι­κής δρά­σης, από την απα­γό­ρευ­ση των δια­δη­λώ­σε­ων και των κινητοποιήσεων.

Η φετινή επέτειος της δικτατορίας βρίσκει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αντιμέτωπα με μια γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου σε όλα τα μέτωπα. Σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας με συνέπεια την πολιτική όλων των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων, δεν έδειξε ουσιαστική μέριμνα για την υγεία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Συνει­δη­τά απέ­φυ­γε να καλύ­ψει οποια­δή­πο­τε ανά­γκη του συστή­μα­τος Υγεί­ας, δεν πήρε κανέ­να μέτρο για την προ­στα­σία των εργα­τών στις μεγά­λες βιο­μη­χα­νι­κές μονά­δες, ούτε για την απο­συμ­φό­ρη­ση των Μέσων Μαζι­κής Μετα­φο­ράς, αντι­με­τώ­πι­σε με απα­ξί­ω­ση τα αιτή­μα­τα των μαθη­τών, των φοι­τη­τών και των εκπαι­δευ­τι­κών, που ζητού­σαν την επα­να­λει­τουρ­γία των σχο­λεί­ων και των πανε­πι­στη­μί­ων με όλα τα μέτρα υγιει­νής. Ακό­μα και σήμε­ρα αρνεί­ται να προ­χω­ρή­σει σε επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τομέα Υγείας.

Παράλ­λη­λα, η κυβέρ­νη­ση παρεί­χε και παρέ­χει αφει­δώς δισε­κα­τομ­μύ­ρια στο μεγά­λο κεφά­λαιο και προ­ω­θεί προς όφε­λος του όλα τα από και­ρό επε­ξερ­γα­σμέ­να αντερ­γα­τι­κά σχέ­δια. Επι­χει­ρεί στο όνο­μα της παν­δη­μί­ας ή των τεχνο­λο­γι­κών προ­σαρ­μο­γών να καθιε­ρώ­σει την τηλερ­γα­σία, να καταρ­γή­σει το 8ωρο, να θεσμο­θε­τή­σει το 10ωρο και γενι­κό­τε­ρα ακό­μα περισ­σό­τε­ρο να προ­ω­θή­σει την ελα­στι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας. Χέρι-χέρι με την προ­ώ­θη­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής του κεφα­λαί­ου πηγαί­νει και η προ­σπά­θεια περιο­ρι­σμού των συν­δι­κα­λι­στι­κών δικαιω­μά­των και η έντα­ση της κρα­τι­κής κατα­στο­λής, η προ­ώ­θη­ση νέων μέτρων παρα­κο­λού­θη­σης και αστυνόμευσης.

Για αυτόν τον δρό­μο ευθύ­νη έχουν και τα κυβερ­νη­τι­κά, με τον ένα ή τον άλλο τρό­πο, κόμ­μα­τα της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το ΜΕΡΑ 25 συγκα­λύ­πτουν ότι η καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μι­κή κρί­ση προ­ϋ­πήρ­χε της παν­δη­μί­ας, ενώ κατα­θέ­τουν προ­τά­σεις δια­χεί­ρι­σης της κρί­σης που δεν έρχο­νται σε σύγκρου­ση με τις απαι­τή­σεις του μεγά­λου κεφα­λαί­ου. Ανέ­ξο­δη για την πολι­τι­κή του κεφα­λαί­ου είναι και η κρι­τι­κή που ασκούν στην κυβέρ­νη­ση η Ελλη­νι­κή Λύση και άλλες ακρο­δε­ξιές αστι­κές δυνά­μεις, αφού αυτή επι­διώ­κει την ακό­μα πιο εντα­τι­κή εφαρ­μο­γή των επι­λο­γών του κεφα­λαί­ου, την ακό­μα πιο εντα­τι­κή κατα­στο­λή του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινήματος.

Η ιστορία και της προδικτατορικής περιόδου επιβεβαιώνει ότι οι μεν στρώνουν το έδαφος στους δε κι όταν αυτό το δίπολο δεν λειτουργεί δοκιμάζεται και η αναστολή του αστικού κοινοβουλευτισμού ή τουλάχιστον η ένταση της καταστολής. Επιβεβαιώνει επίσης ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν εξασφαλίζουν ούτε την ασφάλεια της χώρας, ούτε την ειρήνη, αλλά αντίθετα είναι παράγοντες εμπλοκής των λαών σε πολέμους που γίνονται για το μοίρασμα πηγών καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες η εργα­τι­κή τάξη και οι λαϊ­κές δυνά­μεις οφεί­λουν να διδα­χθούν και από την στά­ση των αστι­κών πολι­τι­κών δυνά­με­ων κατά τη διάρ­κεια της δικτα­το­ρί­ας. Η τελευ­ταία απο­δει­κνύ­ει ότι ανε­ξάρ­τη­τα από τις ιδε­ο­λο­γι­κές και πολι­τι­κές δια­φο­ρές τους, που αφο­ρού­σαν και τις μορ­φές δια­χεί­ρι­σης, την έκτα­ση της κατα­στο­λής, το ρόλο των ενό­πλων δυνά­με­ων στην καθη­με­ρι­νό­τη­τα, φοβού­νταν τον εργα­τι­κό-λαϊ­κό παρά­γο­ντα, τον ήθε­λαν στον “πάγο”, επι­δί­ω­καν την “απο­μά­κρυν­ση” της δικτα­το­ρί­ας μέσω της επί­τευ­ξης συμ­βι­βα­σμών από τα πάνω.

Οι ανα­γκαί­οι αγώ­νες της επό­με­νης περιό­δου έχουν πολ­λά να διδα­χτούν από τις λαϊ­κές κινη­το­ποι­ή­σεις κατά τη διάρ­κεια της δικτα­το­ρί­ας. Οι αγώ­νες κατά της δικτα­το­ρί­ας διδά­σκουν ότι οι πλα­τιές εργα­τι­κές, λαϊ­κές, νεο­λαι­ί­στι­κες δυνά­μεις μπο­ρούν τελι­κά να αντι­δρούν και να κινη­το­ποιού­νται παρά τις συν­θή­κες ωμής βίας και ανοι­χτής τρο­μο­κρα­τί­ας, μπο­ρούν να αντι­πα­λεύ­ουν και τον πιο αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό δυνάμεων.

Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει ο συνεπής εκφραστής της οργανωμένης και συνειδητής εργατικής — λαϊκής παρέμβασης.

Το ΚΚΕ αντλεί συμπε­ρά­σμα­τα από όλη τη θετι­κή και την αρνη­τι­κή δύσκο­λη πορεία του ίδιου του Κόμ­μα­τος, αλλά και συνο­λι­κά του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος και επι­διώ­κει την πεί­ρα αυτή να την κάνει κτή­μα των αγω­νι­στών, της ριζο­σπα­στι­κής δια­νό­η­σης. Αυτή η πεί­ρα διδά­σκει ότι οι αγώ­νες έχουν ουσια­στι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα, όταν δεν εγκλω­βί­ζο­νται στα εναλ­λα­κτι­κά σενά­ρια της αστι­κής δια­χεί­ρι­σης, στις δια­φο­ρε­τι­κές πολι­τι­κές των αστι­κών πολι­τι­κών κομ­μά­των, έχουν απο­τε­λέ­σμα­τα όταν στο­χεύ­ουν στην ίδια την εξου­σία του κεφα­λαί­ου και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμμαχιών.

Γι’ αυτό το ΚΚΕ θεωρεί, ότι μπροστά και στη νέα παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση, η καλύτερη μορφή έκφρασης τιμής στους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα είναι η συνέχιση της ταξικής πάλης, εντείνοντας την πάλη για την ανασυγκρότηση του εργατικού — λαϊκού κινήματος.

Το ΚΚΕ καλεί κάθε εργά­τη, αγρό­τη, βιο­πα­λαι­στή αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νο, τους νέους και τις γυναί­κες που προ­έρ­χο­νται από την εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα να συμπο­ρευ­τούν μαζί του σε αυτή την κατεύ­θυν­ση, να εντα­χθούν στις γραμ­μές των ταξι­κών συν­δι­κά­των, των αγρο­τι­κών συλ­λό­γων, των μαζι­κών οργα­νώ­σε­ων των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων, των φοι­τη­τών, κάθε μαζι­κής λαϊ­κής οργά­νω­σης, να ενι­σχύ­σουν το Κόμ­μα με κάθε τρόπο.

Κάθε βήμα ισχυ­ρο­ποί­η­σης του Κόμ­μα­τος απο­τε­λεί βήμα ισχυ­ρο­ποί­η­σης της εργα­τι­κής λαϊ­κής κινη­το­ποί­η­σης.
Η εργα­τι­κή λαϊ­κή κινη­το­ποί­η­ση είναι η μόνη που μπο­ρεί να θέσει εμπό­δια και να ανα­τρέ­ψει τους σχε­δια­σμούς της αστι­κής τάξης και του κρά­τους της, να ανοί­ξει δρό­μο για την πραγ­μα­τι­κά ελπι­δο­φό­ρα οργά­νω­ση της οικο­νο­μί­ας και της κοι­νω­νί­ας, για το σοσια­λι­σμό — κομ­μου­νι­σμό».