Η Κούβα έκλεισε ήδη 60+ χρόνια επαναστατικής διαδικασίας, ¡Año 60+ de la revolución!

Αυτά τα δύσκολα –ειδικά μετά το 1990 χρόνια, μπορούμε σχηματικά να τα διαχωρίσουμε σε τρεις περιόδους:

• Τη «χρυσή» 30ετία, όταν το νησί που αποτέλεσε αιχμή δόρατος στο μαλακό υπογάστριο των ΗΠΑ και καρφί στον ιμπεριαλισμό όπου γης, είχε τη στήριξη της ΕΣΣΔ και του σοσιαλιστικού στρατόπεδου –χωρίς να λείπουν στιγμές ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης, για καίρια ζητήματα οικοδόμησης του σοσιαλισμού
• Την αμέσως μετά λεγόμενη –που ήταν παραπάνω από μία, «ειδική» περίοδο -«Período(s) Especial(es)», μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και στις άλλες  σοσιαλιστικές χώρες, όταν το νησί της επανάστασης χρειάστηκε να στηριχτεί στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού του και τέλος
• Τη σύγχρονη, του 21^ου αιώνα –ενδεικτικά τα τελευταία 15-20 χρόνια, με τις αναγκαστικές (απ’ ό,τι φαίνεται) προσαρμογές στην οικονομία (άρα και στην πολιτική)

Κάνοντας αναφορά στις «ειδικές» περιόδους ο σημερινός πρόεδρος της Κούβας Miguel Díaz-Canel, είπε [Para decirlo en buen Cubano] «la crudeza del momento nos exige establecer prioridades bien claras y definidas, para no regresar a los difíciles momentos del Período Especial» … [για να σας το πω στα κουβανέζικα] η ωμότητα των στιγμών απαιτεί από εμάς να καθορίσουμε πολύ σαφείς και καθορισμένες προτεραιότητες, ώστε να μην επιστρέψουμε στις δύσκολες στιγμές της Ειδικής Περιόδου»
Δείτε και
|> Η ΚΕ του PCC (ΚΚ Κούβας) για το Προσχέδιο του νέου Συντάγματος
|> ΚΟΥΒΑ: Συνταγματική Αναθεώρηση και «Ανθρώπινα δικαιώματα»
|> ¡YO VOTO Sí! – Ψηφίζω ΝΑΙ! για την Κούβα που ζω & ονειρεύομαι

Φυσικά ο μεγάλος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) των Castro ο «Comandante en Jefe» Fidel, υπήρξε το μάτι, το μυαλό και το χέρι της επαναστατική διαδικασίας, μέχρι την τελευταία στιγμή (θυμίζουμε πως έφυγε από τη ζωή στις 25-Νοε-2016), αλλά ποτέ δεν ήταν μόνος.

Ο αδελφός του Raúl Castro Ruz, έπαιξε «από πάντα», από τα πρώτα χρόνια της 10ετίας του 1950 (κίνημα 25 Ιούλη, επίθεση στη Moncada κλπ) σημαίνοντα καθοδηγητικό ρόλο και από μια στιγμή και μετά -κατ’ εντολή του Φιδέλ, καθοριστικό.

Όντας σήμερα βασικό στέλεχος του κράτους και του Κόμματος, θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε την πορεία του σε βάθος –όσο αυτό είναι δυνατό σε ένα σημείωμα, επιμένοντας στη λεπτομέρεια.

Για όποιους δεν θα εξαντληθεί η υπομονή τους και θα το διαβάζουν μέχρι τέλους υπάρχουν πάνω από 50 (!!) παραπομπές και links…

Ο Ραούλ Κάστρο (Raúl Modesto Castro Ruz) επαναστάτης μαχητής, πολιτικός ηγέτης, και αρχηγός του στρατού της Κούβας, υπήρξε μια μεγάλη πολιτική προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας, συνυφασμένη με την ιστορία του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, που για τους μη γνώστες του ρόλου του θεωρείται απλά ο μικρότερος αδερφός του Φιντέλ.

Γεννήθηκε στις 3-Ιουν-1931, διετέλεσε πρόεδρος του κρατικού και υπουργικού Συμβουλίου της Κούβας (Consejos de Estado y de Ministros de la República de Cuba) και πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ (PCC).
Για υπηρεσίες του στην υπεράσπιση της χώρας, στις 15-Νοε-1976 προήχθη στο αξίωμα του Στρατηγού.
Στις 27-Φεβ-1998, για την 40η επέτειο της προαγωγής του σε Διοικητή του Στρατού (Comandante del Ejército Rebelde), του απονεμήθηκε, μαζί και στον Juan Almeida Bosque, ο τιμητικός τίτλος του Ήρωα της Δημοκρατίας της Κούβας (Héroe de la República de Cuba) ο “Orden Máximo Gómez en Primer Grado”, «λαμβάνοντας υπόψη τη μακρά καριέρα του, τις μεγάλες επαναστατικές του αξίες και την αφοσίωσή του στο καθήκον κατά τη διάρκεια αυτών των ετών».

Ο στρατηγός Ραούλ Κάστρο Ρουζ συνέβαλε σημαντικά στην Επανάσταση ως στρατιωτικός αρχηγός, με την αποφασιστική του συμμετοχή και ως επικεφαλής του Υπουργείου των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΣΣ |> Fuerzas Armadas Revolucionarias ονομάζεται ο κουβανέζικος στρατός) για σχεδόν 50 χρόνια, έχοντας σε συνεχή ετοιμότητα τη χώρα με βάση τη στρατηγική του «πολέμου από τον οπλισμένο λαό».

✔️  Βάσει του συντάγματος της χώρας, ανέλαβε προσωρινά τα καθήκοντα του Φιντέλ στις 31-Ιουλ-2006
✔️  Στις 24-Φεβ-2008, εξελέγη από την Εθνοσυνέλευση Πρόεδρος του κρατικού και υπουργικού Συμβουλίου της Κούβας (Consejos de Estado y de Ministros de la República de Cuba), όπου επανεκλέχθηκε για δεύτερη θητεία το Φλεβάρη του 2013 (θέση που κατείχε μέχρι τις 19-Απρ-2018).
✔️  Κατά τη διάρκεια του VI Συνέδριου του PCC, τον Απρίλη του 2011 , εξελέγη Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος.
Και από τις δύο θέσεις, έβαλε τις ικανότητές του στην υπηρεσία βελτίωσης – τελειοποίησης του Σοσιαλισμού στο νησί της επανάστασης.
Εκλέχτηκε εκ νέου αναπληρωτής στην Εθνική Συνέλευση της 18^ης Απρίλη 2018 στη Συντακτική (9^η) Σύνοδο του Νομοθετικού σώματος, που πραγματοποιήθηκε στο Palacio de Convenciones της Αβάνας.

Παντρεύτηκε την Vilma Espín Guillois, στις 26-Ιαν-1959, ένα άλλο μεγάλο όνομα της επανάστασης δημιουργό και της Ομοσπονδίας Γυναικών του νησιού (FMC)
Η Vilma Espín πέθανε στις 18 Ιουνίου 2007

Τα πρώτα χρόνια

Ο Raúl Modesto Castro Ruz γεννήθηκε στις 3-Ιουν-1931 στην πόλη Birán, Holguín, στην τότε επαρχία Oriente.
Σπούδασε πρώτα στο Santiago de Cuba και αργότερα στην Αβάνα, ολοκλήρωσε τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και μπήκε στο Πανεπιστήμιο, όπου συμμετείχε στους φοιτητικούς αγώνες ενάντια στη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Carlos Prío Socarrás και στην τυραννία του δικτάτοα Fulgencio Batista.

Το 1953, παρακολούθησε -ως αντιπρόσωπος, το Διεθνές Συνέδριο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των νέων, που πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη και προσκλήθηκε να συμμετάσχει στη Συνάντηση της Διεθνούς Προπαρασκευαστικής Επιτροπής του IV Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεότητας και Φοιτητών στο Βουκουρέστι .

Επαναστατική πορεία

Αποτέλεσε κομμάτι της νεανικής μπριγάδας που επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα στο Santiago de Cuba στις 26-Ιουλ-1953 και ηγήθηκε της ομάδας που ανέλαβε το Παλάτι της Δικαιοσύνης για την υποστήριξη της κύριας γραμμής κρούσης όπως διέταξε ο Φιντέλ Κάστρο.
Για αυτά τα γεγονότα, καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλάκισης και μεταφέρθηκε στη φυλακή της νήσου των πεύκων (Isla de Pinos), σήμερα νησί της νεολαίας (Isla de la Juventud).
Στις 12 Οκτωβρίου , ο Υπουργός Εσωτερικών, Ramón Heredia, διέταξε να μεταφερθεί στην Εθνική Φυλακή της Isla de Pinos η ομάδα επαναστατών που καταδικάστηκαν για τα γεγονότα της Moncada , συμπεριλαμβανομένου του Raúl Castro.
Σύμφωνα με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου, θα έπρεπε να παραμείνουν σε ειδικούς χώρους, μακριά από τους κοινούς κρατούμενους, όπου μεταφέρθηκαν από την επαρχία Oriente με στρατιωτικά αεροσκάφη DC-3.
Το έβαλαν μαζί με με τον Fidel και κάποιους συντρόφους του, σε ένα από τα δωμάτια του νοσοκομείου της φυλακής, χωρισμένο από τους κοινούς κρατούμενους με έναν χτιστό τοίχο που έγινε ειδικά γι’ αυτόν και πολύ αργότερα του επιτράπηκε μια επίσκεψη το μήνα και κάποια λογοκριμένη αλληλογραφία.
Όπως και οι υπόλοιποι σύντροφοί του, αρνήθηκε να δεχτεί το ειδικό (χριστουγεννίατικο) δείπνο της 24ης Δεκ-1953 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις δολοφονίες που διαπράχθηκαν από τον στρατό και τις ειδικές δυνάμεις guardia rural κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων για τη Μονκάδα.

Στις 12-Φεβ-1954 , όταν ο δικτάτορας Fulgencio Batista επισκέφθηκε τη φυλακή για να εγκαινιάσει το εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας, ο Raúl μαζί με τους 25 συντρόφους του άρχισαν να τραγουδάνε τον ύμνο της 26^ης Ιούλη και ο Μπατίστα ακούγοντας τους στίχους –αφού ρώτησε κι έμαθε ποιος τραγουδούσε, έφυγε κακήν κακώς.
Οι Fidel και Raúl Castro , Ramiro Valdés , Ernesto Tizol , Israel Tápanes και Agustín Díaz Cartaya θα τιμωρηθούν σοβαρά για αυτήν την ενέργεια, μεταξύ άλλων αποκόπτοντας και κάθε επαφή μέσω ραδιόφωνου (ένα που υπήρχε το αφαίρεασαν) η παράδοση εφημερίδων ανεστάλη, καθώς και κάθε επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο.
Στη φυλακή έφτασαν πάνω από δέκα τηλεγραφήματα με υπογραφή του του ΥπΕσ, Ramón Hermida, που διέτασαν τη μεταφορά του Ραούλ στην Αβάνα ενώπιον του έκτακτου δικαστηρίου ως «υπεύθυνου για έγκλημα κατά της δημόσιας τάξης στην υπόθεση 412/1953».
Σε κάθε περίπτωση, ο επι κεφαλής πρόβαλε συνεχείς δικαιολογίες για μη συμμόρφωση με την εντολή: ψευδείς ασθένειες του Raúl, έλλειψη συνοδών, έλλειψη εισιτηρίων κλπ.

Από το 1954 και περισσότερο το 1955, ξεκίνησε ένα ευρύ πανεθνικό κίνημα, που κάλυπτε σχεδόν όλες τις πολιτικές τάσεις και τάξεις, υπέρ μιας γενικής αμνηστίας που περιλάμβανε και τους moncadistas.
Στις 10-Μαρτ-1955, εν μέσω των επίσημων εορτασμών για την τρίτη επέτειο του πραξικοπήματος, παρουσιάστηκαν δύο σχέδια αμνήστευσης στο Κογκρέσο

Στις 29-Μαρτ-1955, ο Ραούλ τιμωρήθηκε με τριάντα ημέρες στέρησης επικοινωνιών και επισκέψεων, όπως και ο Φιντέλ, για άρθρο «Επιστολή για την αμνηστία» του ηγέτη του Κινήματος της 26ης Ιουλίου <|”Movimiento 26 de Julio|> που είχε εμφανιστεί στο ιστορικό περιοδικό revista Bohemia και  καταδίκαζε τα πολιτικά παιχνίδια του καθεστώτος.
Ο Ραούλ θεωρήθηκε συνεργός του Φιντέλ στην επεξεργασία του άρθρου αλλά και στην αποστολή του στην «Bohemia»

Στις 6 Μαΐου, ο Batista υπέγραψε τον νόμο περί αμνηστίας και απελευθέρωσε (15-Μαΐου-1955) όλους τους πολιτικούς κρατουμένους, συμπεριλαμβανομένων των επιτιθέμενων στους στρατώνες της Moncada και στο  Carlos Manuel de Céspedes

Απελευθερωτικός αγώνας

Η καταδίωξη από τον Μπατίστα ανάγκασε τον Ραούλ να καταφύγει στην πρεσβεία του Μεξικού και μετά να διαφύγει εκεί όπου συμμετείχε στις προετοιμασίες για την αποστολή της Granma που κορυφώθηκαν στις 2-Δεκ-1956 κατά μήκος της νότιας ακτής της Ανατολής. Μετά τη διασπορά που ακολούθησε το αντίστροφο του Alegría de Pío , ηγήθηκε μιας μικρής ομάδας τεσσάρων μελών της αποστολής μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου, όταν κατάφερε να επανενωθεί με τον αδελφό του Fidel στο μέρος που ήταν γνωστό ως Cinco Palmas, στο Purial de Vicana.

Ήταν μέρος του αρχικού πυρήνα του επαναστατικού στρατού –Ejército Rebelde και συμμετείχε στις πρώτες νικηφόρες ενέργειες των ανταρτών στη La Plata και Arroyo del Infierno, επίσης ήταν παρών στην κρίσιμη sorpresa de Altos de Espinosa, όπου οι barbudos επαναστάτες κινδύνεψαν να εκμηδενιστούν από τα μέσα (προδοσία).
Στις 28 Μαΐου 1957, επικεφαλής της διμοιρίας του, συμμετείχε στην επίθεση στους στρατώνες του El Uvero, (ataque al cuartel de El Uvero) μια δράση που είχε μεγάλη επίπτωση στα ΜΜΕ και η οποία, κατά τη γνώμη του Ερνέστο Γκεβάρα, σηματοδότησε την «ενηλικίωση» του επαναστατικού στρατού.
Διακρίθηκε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις  κατά του κυβερνητικού στρατού και στις 27-Φεβ-1958 προήχθη σε διοικητή.

Επι κεφαλής την αποστολής ανοίγματος νέου μετώπου Segundo Frente Oriental Frank País ενάντια στη δικτατορία τις πρώτες μέρες του Μαρτίου 1958 έφυγε από τη La Mesa, προς στη Σιέρα Μαέστρα, όπου και ηγήθηκε μέχρι το τέλος του Απελευθερωτικού Πολέμου.

Η Επανάσταση στην εξουσία

Όταν ο Fulgencio Batista διέφυγε την 1η Ιαν-1959, ο Raúl με τους άνδρες του, κατέλαβε τους Στρατώνες Cuartel Moncada και διορίστηκε την επόμενη ημέρα στρατιωτικός αρχηγός της επαρχίας Oriente

Όταν ο Φιντέλ Κάστρο έγινε πρωθυπουργός της προσωρινής επαναστατικής κυβέρνησης στις 16-Φεβ, μετά την παραίτηση του José Miró Cardona, ο Raúl μπήκε επί κεφαλής των χερσαίων, θαλάσσιων και αεροπορικών δυνάμεων της Κούβας.
Στις 16-Οκτ, όταν δημιουργήθηκε το Υπουργείο των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων (Ministerio de las Fuerzas Armadas Revolucionarias – MINFAR), διορίστηκε Υπουργός, θέση που κατείχε μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου 2008.
Λαμβάνοντας υπόψη τις συνεχείς προκλήσεις και τις τρομοκρατικές ενέργειες του εχθρού, ο Φιντέλ Κάστρο τον διέταξε να δημιουργήσει τον «ανατολικό Στρατό» (Ejército Oriental) για να ενισχύσει την περιοχή: Κοίτα, πήγαινε στην Ανατολή και θα αναλάβω το Υπουργείο των Ενόπλων Δυνάμεων με τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, να πας εκεί και να οργανώσεις το Στρατό, γιατί αν διασώσουμε εκείνη την περιοχή, σώζουμε την Επανάσταση.

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Ραούλ, όπως σχολίασε σε συνέντευξή του στις 31-Δεκ-2008, τα πρώτα χρόνια της κουβανικής επανάστασης ήταν πολύ δύσκολα:

Μερικές φορές ήρθα στο Υπουργείο Ενόπλων Δυνάμεων – MINFAR με 4-5 βοηθούς, που ήταν σύνδεσμοι με τις διάφορες περιοχές και ΕΔ της χώρας, ήρθαν με μια λίστα με όσα συνέβησαν τις τελευταίες 24 ώρες, ή τουλάχιστον τις τελευταίες 12 ώρες της προηγούμενης νύχτας…
Δεκάδες οι εκτάσεις με καμμένα καπνά στο Pinar del Río και άλλες τόσες στα ζαχαροκάλαμα που καίγονται σε ολόκληρη τη χώρα.
Πολλές βόμβες σε πόλεις και σε άλλα μέρη, σαμποτάζ στην ηλεκτροδότηση…
Μερικές φορές έλεγα, «πείτε μου το πιο σημαντικό πράγμα» και αυτό ήταν, απαράλλαχτα ίδιο, για πέντε ή έξι χρόνια.

Υπήρξε μέλος της Organizaciones Revolucionarias Integradas -Εθνικής Διεύθυνσης Ολοκληρωμένων Επαναστατικών Οργανισμών (ORI) και αργότερα του Partido Unido de la Revolución Socialista de Cuba.
Τον Οκτώβρη του 1965, όταν δημιουργήθηκε σαν όργανο η ΚΕ του ΚΚ της Κούβας <|Partido Comunista de Cuba|> εξελέγη 2^ος γραμματέας του όπως και στα Συνέδρια II, III, IV και V.

Διετέλεσε βουλευτής της Εθνικής Συνέλευσης Asamblea Nacional del Poder Popular από τη σύστασή της το 1976 και εξελέγη Πρώτος Αντιπρόεδρος του υπουργικού Συμβουλίου (Consejos de Estado y de Ministros)

Για τις υπηρεσίες του στην υπεράσπιση της χώρας, στις 15-Νοε-1976 προήχθη στο αξίωμα του Στρατηγού και στις 27-Φεβ-1998, του απονεμήθηκε, ο τιμητικό τίτλο του Ήρωα της Δημοκρατίας (Héroe de la República de Cuba)

Πρόεδρος της Κούβας

Στις 31-Ιουλ-2006 , ο Comandante en Jefe του ανέθεσε προσωρινά την προεδρία των Συμβουλίων Κράτους και των Υπουργών και τον αντικατέστησε (προσωρινά –μετά ψηφίστηκε από το Κόμμα) στην ηγεσία της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος <|Partido Comunista|>

Αργότερα, στις 24-Φεβ-2008, εξελέγη πρόεδρος των Συμβουλίων Κράτους και Υπουργικού με «κανονική» (κυβερνητική / κοινοβουλευτική) ψήφο
Στην πρώτη του ομιλία ως πρόεδρος είπε:
Γνωρίζω το μέγεθος της ευθύνης των καθηκόντων που έχει αναλάβει ενώπιον του λαού και, ταυτόχρονα, της υποστήριξης εκείνων που ασκούν ηγετικές ευθύνες σε διαφορετικά επίπεδα ακόμη πιο σημαντικά από εμένα συμπατριώτες, χωρίς τους οποίους δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα επιτυχίας σε μια κοινωνία όπως η δική μας.

Εσωτερική πολιτική

Το Σεπτέμβρη του 2006, ο Ραούλ, τότε πρώτος αντιπρόεδρος των Συμβουλίων Κράτους και Υπουργικού, παρακολούθησε τις συνόδους του XIX Συνεδρίου της Κεντρικής Ένωσης Εργαζομένων της Κούβας Central de Trabajadores de Cuba.
Κατά την τελική ομιλία της εκδήλωσης, κάλεσε το CTC και τα συνδικάτα βελτιώσουν τη δουλειά τους και να ενισχύσουν τις ενέργειες τους υπέρ των εργαζομένων, επαναλαμβάνοντας την πρόθεση της Κυβέρνησης και του Κόμματος να στηρίξουν έμπρακτα την εργατική τάξη της χώρας.

Στις 6 Δεκέμβρη, ήταν επικεφαλής των εκδηλώσεων (παρέλαση και λαϊκή κινητοποίηση) για την 50ή της απόβασης της Granma <|Desembarco del Yate Granma|> και της μέρας του στρατού της επανάστασης <|FAR|>
«Θα συνεχίσουμε να αυξάνουμε την μαχητική προετοιμασία και τη συνοχή των τακτικών στρατευμάτων, των εφεδριών τους, της πολιτοφυλακής, των ταξιαρχιών παραγωγής και άμυνας και των άλλων στοιχείων του εδαφικού αμυντικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων των κομματικών, κρατικών και κυβερνητικών δομών σε όλα τα επίπεδα.
ΣΣ |> Να πούμε –αλλά η ανάλυση ξεφεύγει από τα όρια αυτού του αφιερώματος, πως η επαναστατική οργάνωση της υπεράσπισης της χώρας στηρίζεται σε ένα σύστημα όπου όλοι μα όλοι οι Κουβανοί, άνδρες και γυναίκες και ο καθένας ξεχωριστά, αποτελούν ένα καλολαδωμένο γρανάζι ενός μηχανισμού που εγγυήθηκε όλα αυτά τα χρόνια την ακεραιότητα της Κούβας. Αναπόσπαστο κομμάτι οι περίφημες επιτροπές γειτονιάς «υπεράσπισης της επανάστασης» Comités de Defensa de la Revolución (CDR), που δημιουργήθηκαν στις 28-Σεπ-1960 από τον Fidel Castro παρουσία 1.000.000 (οπλισμένων) μαχητών
Θα συνεχίσουμε να ανανεώνουμε –είπε ο Raúl Castro το Θέατρο των Στρατιωτικών Επιχειρήσεων ενώ αναπτύσσουμε τις επικοινωνίες και εκσυγχρονίζουμε τα μέσα μάχης για να βελτιώσουμε τις μαχητικές τους ιδιότητες και να τις κάνουμε αντίστοιχες των αναγκών σε περίπτωση επίθεσης. Με τον ίδιο τρόπο, θα συνεχίσουμε να ενισχύουμε σε όλα τα μέτωπα το σημαντικό έργο που επιτελούν οι ηρωικοί μαχητές του ΥπΕς
ΣΣ |> βλ. tropas especiales del Ministerio del Interior de Cuba

Η ομιλία του στις 26-Ιουλ-2007 ξεκίνησε με μια πρόσκληση για αύξηση της αποδοτικότητας και της παραγωγικότητας της οικονομίας ως κλειδί για την επίλυση τα επείγοντα προβλήματα της κουβανικής κοινωνίας.
«Οποιαδήποτε αύξηση των μισθών ή μείωση των τιμών, για να είναι πραγματική, μπορεί να προέλθει μόνο από μια μεγαλύτερη και πιο αποτελεσματική παραγωγή ή παροχή υπηρεσιών που θα μας επιτρέψει να έχουμε περισσότερα έσοδα»

Ανακοίνωσε την εκτέλεση απόφασης της Εθνοσυνέλευσης να οργανώσει το σύστημα πληρωμών στους αγρότες και επιπλέον, αναφέρθηκε στο ότι το κράτος -με ευθύνη του, θα προωθούσε την παραγωγή γάλακτος, ρυζιού και κρέατος, ως μέσο για την ενίσχυση της επισιτιστικής ασφάλειας και τη μείωση περιττών εισαγωγών και εξόδων.
Η ομιλία του στο Camagüey θεωρείται ως η βάση των αλλαγών που χρόνια αργότερα θα προωθούνταν στην κουβανική οικονομική πολιτική.
Κανένας -είπε, ούτε άτομο ούτε χώρα, δεν μπορεί να ξοδέψει περισσότερα από όσα έχει.
Φαίνεται στοιχειώδες, αλλά τελικά δεν πιστεύουμε πάντα και δεν ενεργούμε ανάλογα με αυτήν την αναπόφευκτη πραγματικότητα.
Για να έχουμε περισσότερα, πρέπει να ξεκινήσουμε από την παραγωγή περισσότερων και με μια αίσθηση ορθολογισμού και αποτελεσματικότητας, ώστε να μειώσουμε τις εισαγωγές, πρώτα απ ‘όλα τα τρόφιμα που παράγονται εδώ, των οποίων η εθνική παραγωγή απέχει πολύ από την ικανοποίηση αναγκών.

ℹ️  Η ομιλία πυροδότησε μια σχεδιασμένη διαδικασία συζήτησης και προβληματισμού που προωθήθηκε από το Κόμμα, τη νεολαία UJC και τις μαζικές οργανώσεις σε όλη την Κούβα.
Σύμφωνα με έγκυρα στοιχεία η διαδικασία αγκάλιασε περισσότερες από ένα εκατομμύριο προσεγγίσεις που επικεντρώθηκαν σε ζητήματα όπως η γεωργία, οι τιμές των τροφίμων, οι μισθοί και η νομισματική πολιτική, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για την επόμενη διαδικασία σύνταξης και συζήτησης των κατευθυντήριων γραμμών της οικονομικής πολιτικής.
(…) οι μήνες Σεπτέμβριος και Οκτώβριος ήταν αφιερωμένοι σε μια χωρίς όρια συζήτηση στη βάση της κοινωνίας και στον απλό κόσμο, χωρίς να περιοριστεί στα ζητήματα που περιλαμβάνονταν σε αυτήν την ομιλία και ο λαός ενθαρρύνθηκε να μιλήσει για οποιοδήποτε θέμα που τον ενδιέφερε, δεδομένα που ήταν πολύ χρήσιμα για το επακόλουθο έργο της ηγεσίας της χώρας
Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους μαζεύτηκαν οι  πληροφορίες για την προετοιμασία μια περιληπτικής προσέγγισης και τον Δεκέμβρη έγινε πλατιά συζήτηση και η τελική έκθεση στα πλαίσια του Κόμματος.

Πάνω από 5.100.000 άτομα παρακολούθησαν τις μαζώξεις, πραγματοποίησαν 3.255.000 παρεμβάσεις, 1.301.203 συγκεκριμένες προσεγγίσεις, εκ των οποίων το 48,8% ήταν κρίσιμες.
Τα αποτελέσματα αυτής της δραστηριότητας δεν ρίχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων.

ℹ️  Στις 11 Ιουλίου 2008, κατά την Πρώτη Τακτική Περίοδο (VII) του Νομοθετικού της έργου η Εθνική Συνέλευση <|Asamblea Nacional del Poder Popular|> ξεκίνησε μια συζήτηση σχετικά με το (προ)Σχέδιο Νόμου περί Κοινωνικής Ασφάλισης, που ο Ραούλ τοποθετήθηκε θυμίζοντας πως -πάνω απ όλα, οι προτεινόμενες αλλαγές στην ηλικία συνταξιοδότησης και στα συντάξιμα χρόνια για να πληρούν πραγματικές προϋποθέσεις πρέπει να αντιστοιχούν στην πραγματικότητα μιας χώρας, όπου το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται και διατηρούνται τα ποσοστά γεννήσεων (ΣΣ |> ;;)
Στην ίδια σύνοδο, ανακοίνωσε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας Consejo de Estado θα εγκρίνει ένα νόμο (το ΝΔ 259) που θα επιτρέπει την παράδοση των αδρανών κρατικών εκτάσεων ως «επικαρπία» σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα.

Το καλοκαίρι του 2008, είχαμε το πέρασμα των τυφώνων huracanes Gustav και Ike, καθώς και την τροπική καταιγίδα tormenta tropical Paloma που προκάλεσαν μεγάλες ζημιές στον Ειδικό Δήμο Isla de la Juventud και στη δυτική επαρχία του Pinar del Río καθώς και σημαντικές ζημιές στις πόλεις Santa Cruz del Sur  (Camaguey), Guayabal  (Las Tunas) και Baracoa  (Guantánamo)
ℹ️  Δείτε και «Ατέχνως» 🌀 ⚡ 🌀  |> Η πολιτική προστασία στο νησί της επανάστασης
Ο Ραούλ, ο οποίος παρακολουθούσε λεπτό προς λεπτό τις εξελίξεις, επισκέφθηκε τις πληγείσες περιοχές και εξέφρασε την πρόθεση του κράτους και της κυβέρνησης να υποστηρίξει την ανάκαμψη.

Στην ομιλία του, επιβεβαίωσε την έκκληση για τη διατήρηση συνέχιση και διεύρυνση του σοσιαλισμού και έκανε αναφορά τιμής και μνήμης σε αυτούς που έπεσαν για την υπεράσπιση της Επανάστασης.

Η πρώτη μας σκέψη -είπε, μια μέρα σαν σήμερα, είναι για εκείνους που έπεσαν σε αυτόν τον μακρύ αγώνα.
Αποτελούν παράδειγμα και σύμβολο της προσπάθειας και της θυσίας εκατομμυρίων Κουβανών.
Ασκώντας τα ισχυρά όπλα που πηγάζουν από την ηγεσία, τις διδασκαλίες και το παράδειγμα του Fidel, μάθαμε μέσα από την αυστηρότητα του αγώνα να κάνουμε τα όνειρα πραγματικότητα, να μην χάνουμε την εμπιστοσύνη ακόμα και απέναντι σε μεγάλους κινδύνους και απειλές, να ανυψώνουμε το φρόνημα ακόμη και μετά από μεγάλες αποτυχίες, να μετατρέπουμε κάθε πρόκληση σε νίκη και να ξεπερνάμε τις αντιξοότητες, ακόμη και αν φαίνονται ανυπέρβλητες.

Μήνες αργότερα, στην ομιλία του στο Holguín για την 56η επέτειο των γεγονότων της 26ης Ιουλίου 1953, ανακοίνωσε την απόφαση της κυβέρνησης να δώσει προτεραιότητα σε επενδύσεις που βοηθούν στην επίλυση της άρδευσης στις ανατολικές επαρχίες, ανακοινώνοντας ότι οι επενδύσεις στο αγωγό του Santiago και στην κατασκευή της Trasvase Este-Oeste  θα έχουν ύψιστη προτεραιότητα, ώστε να είναι σε θέση να αποτρέψει και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των επαναλαμβανόμενων περιόδων ξηρασίας, που παρατείνονται όλο και περισσότερο
Θυμηθείτε –είπε τα τρία δύσκολα χρόνια ξηρασίας το 2005, όταν χρειάστηκε σε όλη τη χώρα έρθει το νερό, ακόμη και με το σιδηρόδρομο και με όλα τα είδη οχημάτων και πλοίων, σε σχεδόν 3,5 εκατομμύρια Κουβανούς.

Στις 30 Ιουλίου 2009, το Συμβούλιο Υπουργών (Consejo de Ministros) ενέκρινε τη δεύτερη προσαρμογή του οικονομικού σχεδίου του έτους καθώς και ένα σύνολο συμφωνιών με σκοπό την αντιμετώπιση της δύσκολης οικονομικής κατάστασης στην οποία βρέθηκε η Κούβα, μετά τις απώλειες και τις ζημιές των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων που προκλήθηκαν από τρεις καταστροφικούς τυφώνες –με πρώτον τον Gustav, και τρίτο, τον Paloma, όταν, σε μόλις 72 ημέρες, χάθηκε ~20% του ΑΕΠ.
Σε αυτό προστέθηκε η αβεβαιότητα που προκλήθηκε από την παγκόσμια οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση και οι αναπόφευκτες επιπτώσεις της στην οικονομία μας.
(…) Οι εξαγωγές μας μειώθηκαν σημαντικά λόγω της πτώσης των τιμών τους.
Το νικέλιο, για παράδειγμα, κατά μέσο όρο 21.100 δολάρια ανά τόνο, έπεσε κατά μέσο όρο σε 11.700$ το πρώτο εξάμηνο.

Με πρωτοβουλία του Raúl, δημιουργήθηκε ένας νέος θεσμός ελέγχου η Contraloría General de la República de Cuba (Αυγ-2009 Ν.10),  σώμα που αντικατέστησε το προηγούμενο στο αρμόδιο Υπουργείο (MAC) με τον Gladys Bejerano Portela  επικεφαλής.
Τον Αύγουστο του 2010, η Εθνοσυνέλευση ενέκρινε δύο νέα νομικά εργαλεία, τον Νόμο για την τροποποίηση της Πολιτικής-Διοικητικής Διεύθυνσης División Político Administrativa που σηματοδότησε τη δημιουργία των επαρχιών Αρτέμιζα και Μαγιαμπέκ (Artemisa & Mayabeque)  καθώς και του νέου ΚΟΚ (Κώδικα Οδικής Ασφάλειας).
ℹ️  Σχετικά με αυτά τα μέτρα, ο Ραούλ δήλωσε:
Οι νέες επαρχίες Artemisa και Mayabeque, θα λειτουργήσουν την 1^η-Ιαν-2011 χωρίς να επαναληφθούν τα λάθη που συνόδευσαν το έργο των εκεί οργάνων της Τοπικής Διοίκησης (Poder Popular), στη λογική εξοικονόμησης και ορθολογικής χρήσης όλων των πόρων, ιδίως με πρότυπα προσαρμοσμένα στις ιδιαίτερες λειτουργίες της περιοχής και σαφή οριοθέτηση των  σχέσεων με τους οργανισμούς της κεντρικής διοίκησης (του κράτους), τους οικονομικούς οργανισμούς σε εθνικό επίπεδο και τις πολιτικές και μαζικές οργανώσεις.
Από την πλευρά του, ο ΚΟΚ, (…) αποτελεί συμβολή στην αύξηση της κοινωνικής πειθαρχίας και τη διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής, καθώς και στη μείωση του οικονομικού κόστους.

ℹ️  Στην ίδια ομιλία, ο Ραούλ ανακοίνωσε την απόφαση να τροποποιήσει την εργασιακή και μισθολογική μεταχείριση κάποιων ειδικών ομάδων εργαζομένων στον κρατικό τομέα, διευκρινίζοντας ότι: «κανείς δεν θα αφεθεί στην τύχη του, το Σοσιαλιστικό Κράτος θα παράσχει την απαραίτητη υποστήριξη (…) μέσω του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας σε όσους δεν είναι πραγματικά σε θέση να εργαστούν και αποτελούν το μόνο στήριγμα των οικογενειών τους» ΣΣ |> τα μέτρα έγιναν νόμος (ΦΕΚ) με άμεση εφαρμογή

Από το 2011, μετά την έγκριση από το 6^ο συνέδριο του ΚΚ Κούβας – PCC <|VI Congreso del PCC|> των Κατευθυντήριων Γραμμών για την Οικονομική και Κοινωνική Πολιτική <|Lineamientos de la Política Económica y Social|>, το κράτος και η κουβανική κυβέρνηση ενέκριναν μια σειρά μέτρων με σκοπό την «επικαιροποίηση της οικονομικής πολιτικής»

Έτσι (Σεπ & Νοε-2011) νομοθετούνται οι νέες διευκολύνσεις για την αύξηση της αυτοαπασχόλησης trabajo por cuenta propia τίθενται σε ισχύ |> Cubadebate, αγοραπωλησίες αυτοκινήτων κατοικιών, η αντικατάσταση του Υπουργείου Ζάχαρης Ministerio del Azúcar (Minaz) από τον Όμιλο Grupo AzCuba, παραχώρηση κρατικών μικροεπειχειρήσεων (πχ …κουρεία!) σε ιδιώτες με μακροχρόνια μίσθωση και δυνατότητας των γεωργικών παραγωγών να πουλάνε απ’ ευθείας προϊόντα τους στους τουρίστες κλπ.

Το Μάρτη του 2012 δημιουργούνται νέα υπουργεία διαχείρισης της Ενέργειας & Βιομηχανίας και τον Οκτώβρη νομοθετούνται οι νέοι κανονισμοί σχετικά με την ιδιοκτησία της γης (επικαρπία) που εξελίχτηκε περαιτέρω (βλ και  σύσταση συνεταιρισμών σε μη γεωργικούς τομείς) και το Δεκέμβρη εκρίθηκε ο νέος φορολογικός νόμος.

Εξωτερική πολιτική

Η εξωτερική πολιτική του νησιού υπό την προεδρία του Ραούλ συνεχίστηκε πρακτικά όπως επί Φιδέλ (αυτοδιάθεση, σεβασμός του διεθνούς δικαίου, αγώνας για την χειραφέτηση της Λατινικής Αμερικής με τη συνεργασία «Νότου-Νότου», την ενίσχυση των εξωτερικών σχέσεων και των δεσμών με όλα τα  κράτη, πάντα μέσα από το πρίσμα και τις πρακτικές του προλεταριακού διεθνισμού –απ’ όπου η Κούβα δεν παρεξέκλινε ποτέ

Το 2006 έγινε στην Αβάνα η 14^η Διάσκεψη Κορυφής XIV Conferencia Cumbre de la MNOAL των «Αδέσμευτων» (Movimiento de Países No Alineados)
Τον Δεκέμβρη του 2008, πρόεδρος πλέον της Κούβας, ήταν «αμφιτρύων»  της συνόδου κορυφής III Κούβα- CARICOM, που πραγματοποιήθηκε στο Santiago de Cuba   αυτή τη φορά στην πόλη του Σαντιάγο της Κούβας.
Αμέσως μετά ξεκίνησε από το Καράκας της Βενεζουέλας, την πρώτη του διεθνή περιοδεία, όπου συναντήθηκε με τον Ούγκο Τσάβες, αργότερα συμμετείχε στη Σύνοδο Κορυφής της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (LAC) για την «ολοκλήρωση και την Ανάπτυξη» που πραγματοποιήθηκε στην Costa de Sauípe της Βραζιλίας.
Στις 28-Ιαν-2009, θα ξεκινήσει επίσημη –καταρχήν εθιμοτυπική, επίσκεψη μίας εβδομάδας στη Ρωσία, όπου συναντήθηκε με τον τότε Ρώσο πρόεδρο, Μεντβέντεφ και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, επισκέφθηκε το Μαυσωλείο του Λένιν, το Μουσείο του Πατριωτικού Πολέμου κλπ. στη συνέχεια (4-9 Φεβ) Αγκόλα και Αλγερία με τις οποίες υπέγραψε διάφορες διμερείς συμφωνίες συνεργασίας και αργότερα συμμετείχε στην έκτακτη σύνοδο κορυφής του Grupo de Río, σε υποστήριξη του Προέδρου της Ονδούρας ΣΣ |> θυμίζουμε πως τότε είχε γίνει ένα ακόμη πραξικόπημα στη χώρα αυτή), που πραγματοποιήθηκε στη Managua, Νικαράγουα.
Στις 12-Ιουλ-2009, ξεκίνησε τη 2^η επίσημη επίσκεψή του στην Αλγερία όπου συναντήθηκε με τον Πρόεδρο Abdelaziz Bouteflika και μετά στο Sharm El-Sheikh συμμετείχε στη σύνοδο κορυφής XV Cumbre del MNOAL πραγματοποιώντας συναντήσεις με τον ΓΓ του ΟΗΕ Ban Ki-moon και με τους Προέδρους Αιγύπτου – Κροατίας – Σουδάν και τους πρωθυπουργούς Μαλαισίας και Νεπάλ.
Στη συνέχεια ξεκίνησε επίσημη επίσκεψη στην Αίγυπτο και μετά (20-23 Ιουλ 2009), στη Ναμίμπια  και στην Αγκόλα.
Τον Δεκ-2009, «αμφιτρύων» και πάλι της 8^ης συνόδου κορυφής Alianza Bolivariana para los Pueblos de Nuestra América που πραγματοποιήθηκε στην Αβάνα, ενώ τον Ιανουάριο του 2010, η Κούβα για ακόμη μια φορά γράφει διεθνιστική ιστορία με την παρέμβασή της στην Αϊτή, που είχε κυριολεκτικά ισοπεδωθεί μετά τον ισχυρό σεισμό.

Κάπως έτσι –για να μην κουράζουμε, με 10άδες διεθνείς συναντήσεις και συνόδους κορυφής το νησί της επανάστασης βρίσκεται στο προσκήνιο και τα επόμενα χρόνια:
Βενεζουέλα 7-8 φορές, Τρινιντάντ, Τομπάγκο, δέχτηκε τον Πάπα Βενέδικτο, 14^η Σύνοδος Κορυφής του Ρίο+20 (κλιματικής αλλαγής –Cumbre Río+20) πρώτη επίσημη επίσκεψή του στην Κίνα, Βιετνάμ, Ρωσία για 2^η φορά, συνάντηση CELAC-ΕΕ στο Σαντιάγο της Χιλής, συνεχείς τηλεφωνικές  συνομιλίες με τον Ομπάμα –μεταξύ άλλων για την απελευθέρωση των 5 Κουβανών αγωνιστών, που κρατούνταν με χαλκευμένες κατηγορίες στις αμερικανικές φυλακές, ταξίδι στη Νέα Υόρκη με ατζέντα παρεμβάσεων υψηλού επιπέδου εκδηλώσεις του ΟΗΕ (μετά τις ιστορικές ομιλίες του Φιδέλ το 1960, 1979, 1995 και 2000),  αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με ΗΠΑ (Ιουλ-2015) κλπ

Διαδοχή

Κατά τη 9^η Συντακτική Σύνοδο του Νομοθετικού Συμβουλίου, που πραγματοποιήθηκε στις 18 Απριλίου 2018, τον διαδέχθηκε ο πρώτος Αντιπρόεδρος [Miguel] Díaz Canel [Bermúdez] Miguel Díaz Canel Bermúdez.

Πρώτος γραμματέας του PCC
Στις 31-Αυγ-2006, ο Comandante en Jefe Fidel Castro, στην προκήρυξή του προς τον Κουβανικό λαό, ανέθεσε στον Ραούλ τα καθήκοντα του πρώτου Γραμματέα της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, αλλά ο Raúl διατήρησε το καθεστώς του ως δεύτερος (αναπληρωτής) γραμματέας, επαναλαμβάνοντας επανειλημμένα ότι η ηγεσία και το παράδειγμα του Fidel είναι πρακτικά αναντικατάστατα.

(…) Ο Fidel είναι αναντικατάστατος και ο λαός θα ζήσει στη σκιά του όταν αυτός δεν είναι πλέον σωματικά παρών δίπλα του με τις ιδέες του ζωντανές προμαχώνα αξιοπρέπειας και δικαιοσύνης –αυτό ακριβώς που εκπροσωπεί η χώρα μας.
Μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα, αποτελεί τη σίγουρη εγγύηση της ενότητας του κουβανικού έθνους και θα αποτελεί κληρονόμο της εμπιστοσύνης που έχουν οι λαοί στον αρχηγό τους.
Είναι η ανώτερη ηγετική δύναμη της κοινωνίας και του κράτους και αυτό καθορίζεται στο άρθρο 5 του Συντάγματός μας, που εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα από το 97,7% των ψηφοφόρων.

Στις 28-Απρ-2008 , ο Ραούλ προεδρεύει στην 6^η Ολομέλεια της ΚΕ, η οποία επικεντρώθηκε σε πτυχές εθνικής σημασίας, όπως η παραγωγή τροφίμων, η άμυνα, η οικονομία και η εσωτερική λειτουργία του οργανισμού.
Σ αυτή τη συνάντηση αποφάσισε τη σύγκλιση του 6^ου  Συνέδριου του PCC, ως αποτέλεσμα της «ευρείας και βαθιάς διαδικασίας ανάλυσης της τρέχουσας κατάστασης και της προοπτικής του έθνους, με τα στελέχη, τα μέλη και σύσσωμο το λαό»
Το ΠΓ συμφώνησε να συγκαλέσει το συνέδριο στις 16-Απρ-2011, προς τιμή της 50ής επετείου της νίκης στην Playa Girón και της Διακήρυξης του Σοσιαλιστικού Χαρακτήρα της Κουβανικής Επανάστασης.

(…) Το 6^ο συνέδριο θα επικεντρωθεί στην επίλυση των προβλημάτων της οικονομίας, στις θεμελιώδεις αποφάσεις για την επικαιροποίηση του οικονομικού μοντέλου της Κούβας και θα εγκρίνει τις κατευθυντήριες γραμμές για την οικονομική και κοινωνική πολιτική του κόμματος και της επανάστασης.
Το συνέδριο δεν είναι μόνο  συνάντηση εκείνων που θα εκλεγούν ως αντιπρόσωποι, αλλά και όλη η προηγούμενη διαδικασία συζήτησης μέσα στο λαό και η μαχητικότητα των κατευθυντήριων γραμμών και αποφάσεων που θα ληφθούν σε αυτό.

Ο Ραούλ, μετά την εκλογή του ΠΓ και του ίδιου, ανέφερε:
Όσο για μένα, αναλαμβάνω το τελευταίο μου καθήκον, με τη σταθερή πεποίθηση και τη δέσμευση τιμής που έχει ο πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ της Κούβας ως κύρια αποστολή και νόημα της ζωής του, να υπερασπιστεί, να διατηρήσει και να συνεχίσει να τελειοποιεί το σοσιαλισμός και ποτέ να μην επιτρέψει την επιστροφή στον καπιταλισμό

Μήνες αργότερα, τον Ιαν-2012, θα προεδρεύει της Πρώτης Διάσκεψης του PCC, η οποία θα ασχολήθηκε με το ρόλο και πτυχές λειτουργίας του Κόμματος στην κοινωνία, ζητήματα καταστατικού  και τη σχέση του με τη νεολαία (UJC).

Ένα χρόνο μετά (29-Ιαν-2013) θα επισημάνει:
<|Το μάθημα έχει ήδη χαρτογραφηθεί|>
Η παραίτηση από την αρχή του ενός μόνο κόμματος θα ήταν, απλώς, η νομιμοποίηση στην πατρίδα μας κόμματος ή κομμάτων στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού και να θυσιάσουμε το στρατηγικό όπλο της κουβανικής ενότητας, που έκανε πραγματικότητα τα όνειρα της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, από το Hatuey έως τις Céspedes, Martí και Fidel (…) υπερασπίζουμε το μονοκομματικό ενάντια στα παιχνίδι της δημαγωγίας και της εμπορευματοποίησης της πολιτικής.
Πρέπει όλοι να συνηθίσουμε να λέμε ο ένας στον άλλο την αλήθεια, κοιτάζοντας στα μάτια, να διαφωνούμε, ακόμη και κι αυτή η διαφωνία έχει να κάνει με αυτά που λέει η ηγεσία, όταν θεωρούμε ότι αυτός ο λόγος μας βοηθάει, στο σωστό μέρος, την κατάλληλη στιγμή και όπως πρέπει, δηλαδή, στις μαζώξεις και στα όργανα, όχι στους διαδρόμους.
Πρέπει να προβληματιζόμαστε αυτοκριτικά, υπερασπιζόμενοι τις ιδέες μας αλλά αντιμετωπίζοντας σταθερά και τα λάθη μας.
Το Κόμμα είναι αυτό, που θα μας βάλει όλους μπροστά στις ευθύνες μας, για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών μας, χωρίς διοικητικές παρεμβάσεις, αλλά εφιστώντας την προσοχή μας για αγώνα παντού -στη γειτονιά, στο χωριό και στην πόλη επανεξετάζοντας κάθε φορές πώς θα κινητοποιούνται συντονισμένα όλες τις δυνάμεις σε αυτήν την προσπάθεια.

Προσωπική ζωή

Στις 26 Ιανουαρίου 1959, στο Σαντιάγο της Κούβας, ο Ραούλ παντρεύτηκε τη Vilma Espín Guillois –Βίλμα Εσπίν και αποκτησαν τέσσερα παιδιά, τη Deborah, τη Mariela, τη Nilsa και τον Alejandro.

«Ο Ραούλ εύρισκε πάντα χρόνο να φροντίζει για την οικογένειά του και για την εκπαίδευση των παιδιών του, τα οποία, ως ενήλικες, είναι εργατικοί, υπεύθυνοι, απλοί και υψηλής ανθρώπινης ποιότητας.
Ο Ραούλ και η Βίλμα, μεγάλωσαν τα παιδιά τους από τις αξίες τους και τα προσωπικά τους παραδείγματα
Είναι αδύνατο να μιλήσουμε για τον Ραούλ σχετικά με την οικογένειά του χωρίς να αναφερθούμε στη Βίλμα, μια μεγάλη προσωπικότητα στην ιστορία και στο έργο της Επανάστασης μια Βίλμα, την οποία ο Ραούλ θαύμαζε από τότε που τη συνάντησε και αργότερα την αγάπησε το 1956, την αντάρτισα στη Σιέρα και πρωταγωνίσατρια, από το 1959, της επανάστασης μέσα στην Επανάσταση για τη χειραφέτηση και την ισότητα των γυναικών»  Asela de los Santos

Την πρωτομαγιά του 2019 ο Raúl, τιμήθηκε με βραβείο Λένιν από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας, «για την εξαιρετική συμβολή του στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και τις προσπάθειές του να εδραιώσει τις αρχές της δικαιοσύνης, του ανθρωπισμού και της κοινωνικής προόδου»

• Πηγή |>ecured.cu<|
• Δείτε και |> Raúl Castro Ruz