Γράφει ο Νίκος Μόττας //
To 13o Συνέδριο της ΚΝΕ που διεξήχθη από τις 10-12 Φλεβάρη με κεντρικό σύνθημα «Είμαστε η σπίθα που θα κάνει τα σκοτάδια φως» κατάφερε να συγκεντρώσει στην Αθήνα αντιπροσωπείες 28 Κομμουνιστικών Νεολαιών και αντι-ιμπεριαλιστικών οργανώσεων απ’ όλο τον κόσμο δείχνοντας, για άλλη μια φορά, τον πρωτοπόρο ρόλο της ΚΝΕ και του ΚΚΕ στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
Από την πλειάδα των παρεμβάσεων που πραγματοποίησαν οι ξένες αντιπροσωπείες, ξεχωρίσαμε δύο: Αυτές των Κομμουνιστικών Νεολαιών από την Ουκρανία και τη Ρωσία οι οποίες, όπως ήταν φυσικό, αναφέρθηκαν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μένεται εδώ και χρόνια στην περιοχή τους και ο οποίος κλιμακώθηκε επικίνδυνα έπειτα από την ρωσική εισβολή τον Φλεβάρη του 2022. Οι παρεμβάσεις τους αξίζει να διαβαστούν μιας και δίνουν απαντήσεις προς όλους όσους επέλεξαν συνειδητά και ξεδιάντροπα να γίνουν ουρά του ενός (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) ή του άλλου (καπιταλιστική Ρωσία) ιμπεριαλιστικού πόλου.
Με σύνθημα «ειρήνη στις καλύβες! Πόλεμος στα παλάτια», η Νεολαιίστικη Πτέρυγα της Ένωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας αναφέρει, μεταξύ άλλων, πως «η στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία αποτελεί, σε παγκόσμια κλίμακα, ένα επεισόδιο, ένα πρελούδιο, ένα δωμάτιο εκπαίδευσης, ένα πεδίο βολής για έναν παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Σε τοπική κλίμακα, ωστόσο, πρόκειται για έναν “μάταιο πόλεμο” που «διεξάγεται υπό σκοπίμως ψευδή συνθήματα, ενώ οι στόχοι του δεν θα επιτευχθούν, αφού πρόκειται για κενές διακηρύξεις, φέρνοντας, έτσι, μόνο δεινά και θλίψη στους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας – άλλοτε αδελφικών σοβιετικών δημοκρατιών» και προσθέτει πως «το ζήτημα του τερματισμού του πολέμου δεν είναι απλώς ένα αφελές ανθρωπιστικό σύνθημα, αλλά μια αντικειμενική αναγκαιότητα για να σταματήσει η έναρξη του Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου, από τη μία πλευρά, και η αδελφοκτόνος σφαγή, από την άλλη».
Ως κύρια θεωρητικά λάθη αυτοαποκαλούμενων «κομμουνιστικών» οργανώσεων που μετατράπηκαν σε «ουρά των αστικών κυβερνήσεων», οι νεολαίοι κομμουνιστές από την Ουκρανία αναφέρουν τον υποτιθέμενο «αντιφασιστικό χαρακτήρα» της ρωσικής επέμβασης, τονίζοντας ότι, τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση Πούτιν έχει επιδοθεί σε ένα κυνικό παζάρεμα «οι στόχοι του οποίου δεν ήταν σε καμία περίπτωση η προστασία του πληθυσμού του Ντονμπάς ούτε η ανατροπή του καθεστώτος του Κιέβου και ούτε, τελικά, ο αντιφασισμός». Κατά δεύτερον, στην παρέμβαση της η Νεολαία της Ένωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας, αναφέρεται στο πολυσυζητημένο ζήτημα του «ιμπεριαλισμού» τονίζοντας το προφανές: Ότι ο ιμπεριαλισμός δεν πρέπει να ερμηνεύεται μονοσήμαντα ως επιθετική εξωτερική πολιτική, αλλά «περιγράφει ένα στάδιο στην ανάπτυξη του καπιταλισμού, όπου η συγχώνευση των βιομηχανικών και τραπεζικών μονοπωλίων παράγει μια νέα μορφή μονοπωλίου – το χρηματιστικό μονοπώλιο».
Αναφέρει, μεταξύ άλλων, η παρέμβαση: «Περισσότερα από 105 χρόνια μετά τη δημοσίευση του έργου “Ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού”, ο ιμπεριαλισμός έχει τάχα αποκτήσει συγκεκριμένα κρατικά όρια, σχεδόν ενσαρκωμένος με τη μορφή του αμερικανικού αετού, της ρωσικής αρκούδας, του κινεζικού δράκου και άλλων πραγματικών και φανταστικών χαρακτήρων. Τέτοιοι “μαρξιστές” έχουν μάλλον ξεχάσει ότι ο ιμπεριαλισμός είναι ένα στάδιο στην ανάπτυξη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι μια ένοπλη λύση στις πολιτικές αντιφάσεις στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Αυτοί οι σύγχρονοι οπαδοί του Κάουτσκι επιμένουν να αποκαλούν μεμονωμένα κράτη ιμπεριαλιστές, πράγμα που δεν αλλάζει την ουσία του ιμπεριαλισμού, όπως την αποκάλυψε ο Λένιν, ως εποχής, βάρος των καιρών του καπιταλισμού και όχι ως κρατικού μορφώματος που περικλείεται μέσα σε εθνικά σύνορα».
Η Νεολαιίστικη Πτέρυγα της Ένωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας αναφέρεται επιγραμματικά σε τρία ενδεχόμενα σενάρια της εξέλιξης του πολέμου: 1) Χαμηλής έντασης μακροχρόνια σύγκρουση ως η πιθανότερη εκδοχή, 2) Στρατιωτική ήττα της Ρωσίας και 3) Στρατιωτική ήττα της Ουκρανίας. Σε κάθε περίπτωση, τονίζει, «η ειρήνη είναι η προϋπόθεση για να συνειδητοποιήσει κανείς τη θέση του, να ενωθεί, να αγωνιστεί. Ο πόλεμος ήταν και θα είναι πάντα στοιχείο και εργαλείο της τάξης των εκμεταλλευτών. Ο πόλεμος φέρνει μόνο χάος, θάνατο και καταστροφή, διχασμό».
Από την πλευρά της, η Επαναστατική Κομμουνιστική Ένωση Νεολαία (μπολσεβίκοι) από τη Ρωσία τονίζει ότι η απειλή του ξεσπάσματος ενός Παγκόσμιου Πολέμου, «ενός πολέμου των ιμπεριαλιστών για τα δικά τους συμφέροντα, που θα φέρει ακόμα περισσότερο πόνο και δυστυχία στους εργαζόμενους ανά τον κόσμο», μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, σημειώνοντας πως η κατάσταση για τη ρωσική εργατική τάξη έχει επιδεινωθεί από την έναρξη της λεγόμενης «Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναφορά περί όξυνσης του αντικομμουνισμού στο εσωτερικό της Ρωσίας, με τους νεολαίους κομμουνιστές να κάνουν λόγο για «αυξανόμενη φασιστικοποίηση του καθεστώτος της Ρωσίας». Να τι σημειώνουν:
«Οι κομμουνιστικές οργανώσεις νεολαίας υπόκεινται τόσο σε κρατική καταστολή όσο και σε επιθέσεις από φασιστικές ομάδες. Το ρωσικό καθεστώς αυστηροποιείται συνεχώς: Οι συλλήψεις και οι δίκες αυξάνονται. Θεωρείται έγκλημα να εκφράσει κάποιος αρνητική γνώμη για τη στρατιωτική επιχείρηση. Οι μεγάλες επιχειρήσεις αυξάνουν την εξάρτησή τους από ιδιωτικές στρατιωτικές δυνάμεις, νομιμοποιούνται οποιεσδήποτε ενέργειες (ακόμα και οι δημόσιες δολοφονίες “εγκληματιών”) από ακροδεξιές φιλοκυβερνητικές ομάδες, οι οποίες στηρίζονται ανοιχτά από το κράτος. Οπότε, μιλάμε για μια αυξανόμενη φασιστικοποίηση του καθεστώτος της Ρωσίας».
Κλείνουμε, επισημαίνοντας ξανά ότι οι παρεμβάσεις των δύο νεολαιών από την Ουκρανία και τη Ρωσία πρέπει να διαβαστούν καθώς αποτελούν τις μοναδικές πραγματικά φιλειρηνικές, αντιιμπεριαλιστικές φωνές στις χώρες τους, σε μια περίοδο που άλλες αυτοαποκαλούμενες «κομμουνιστικές» δυνάμεις (βλέπε ΚΚΡΟ, ΚΕΚΡ) έχουν ολοκληρωτικά μετασχηματιστεί σε φερέφωνα και εξαπτέρυγα των αστικών κυβερνήσεων.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα
