Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η επιστροφή των 17, ο ήρωας της Κύπρου που τους περίμενε και οι υμνητές της χούντας

Γρά­φει ο Νίκος Παπα­να­στά­σης //
Αντι­συ­νταγ­μα­τάρ­χης ε.α.

Δεκα­πε­νταύ­γου­στο του 1974,  κοντά στο κυπρια­κό χωριό Σκυ­λού­ρα, είναι σε εξέ­λι­ξη η τουρ­κι­κή εισβο­λή στη Κύπρο.  Ένα τουρ­κι­κό άρμα μάχης Μ‑47 (λάφυ­ρο του ελλη­νι­κών δυνά­με­ων), με δια­τη­ρη­μέ­να τα εξω­τε­ρι­κά δια­κρι­τι­κά του τουρ­κι­κού στρα­τού,  με ελλη­νι­κό πλή­ρω­μα και αρχη­γό του τον Έλλη­να λοχία Κώστα Δρό­σο,  έρχε­ται σε «επα­φή»  με μια επι­λαρ­χία τουρ­κι­κών αρμά­των (συνο­λι­κά 100 άρμα­τα). Στέ­κο­νται θαρ­ρα­λέα απέ­να­ντί της, κατα­στρέ­φο­ντας άμε­σα ένα άρμα Μ‑47 και εξου­δε­τε­ρώ­νουν το προ­σω­πι­κό που απο­βί­βα­σε  ένα άλλο άρμα μετα­φο­ράς προ­σω­πι­κού Μ‑113.  Αλλά­ζο­ντας συνε­χώς θέσεις, απο­δε­σμεύ­ο­νται απ’ την «εμπλο­κή» κι απο­μα­κρυ­νό­με­νοι συνα­ντούν  και δεύ­τε­ρη τουρ­κι­κή επι­λαρ­χία. Το ηρω­ι­κό πλή­ρω­μα,  κάτω απ’ τις εντο­λές του Κώστα Δρό­σου, χωρίς δισταγ­μό και με εκπλη­κτι­κή ευρη­μα­τι­κό­τη­τα, εκμε­ταλ­λευό­με­νο τα τουρ­κι­κά εξω­τε­ρι­κά δια­κρι­τι­κά του σκά­φους τους, ενσω­μα­τώ­νε­ται στα τουρ­κι­κά άρμα­τα χωρίς να απο­κα­λυ­φθούν. Κινού­νται θαρ­ρα­λέα μαζί τους ακλου­θώ­ντας τη τουρ­κι­κή  φάλαγ­γα. Στα­δια­κά βάλ­λουν ενα­ντί­ον των προ­πο­ρευό­με­νων τουρ­κι­κών αρμά­των. Με τις βολές τους κατα­στρέ­φουν άλλα τέσ­σε­ρα άρμα­τα (συνο­λι­κά πέντε). Αφού έφε­ραν τη τουρ­κι­κή επι­λαρ­χία σε κατά­στα­ση από­λυ­της διά­λυ­σης κι αφού έγι­ναν αντι­λη­πτοί,  δια­φεύ­γουν.

Προ­χθές,  26 Μαΐ­ου 2017, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλά­δας, απο­τί­ο­ντας   φόρο τιμής στον ηρω­ι­σμό και στην προ­σφο­ρά των μαχη­τών της αντί­στα­σης κατά της τουρ­κι­κής εισβο­λής,  συμπε­ριέ­λα­βε στην αντι­προ­σω­πεία υπο­δο­χής των λει­ψά­νων των  17 ηρώ­ων αυτού του αγώ­να, τον έφε­δρο αξιω­μα­τι­κό  Κώστα Δρό­σο. Ο Κώστας Δρό­σος όπως προ­α­να­φέρ­θη­κε, ήταν ο αρχη­γός του ηρω­ι­κού πλη­ρώ­μα­τος του άρμα­τος που διέ­λυ­σε τις δυο τουρ­κι­κές  επι­λαρ­χί­ες, απο­τε­λώ­ντας  εμβλη­μα­τι­κή φυσιο­γνω­μία  της κυπρια­κής αντί­στα­σης,  τιμη­μέ­νος  με το «μετάλ­λιο εξαί­ρε­των πρά­ξε­ων». Χθες αντι­προ­σώ­πευ­σε το ΚΚΕ στη τελε­τή που έγι­νε στο αερο­δρό­μιο Τατο­ΐ­ου μαζί με το βου­λευ­τή του ίδιου κόμ­μα­τος Νίκο Καραθανασόπουλο.

Στην ίδια τελε­τή η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, συμ­με­τεί­χε «τιμώ­ντας» κι αυτή τους ηρω­ι­κούς νεκρούς. 

Τους  «τίμη­σε» η κυβέρ­νη­ση,  επι­τρέ­πο­ντας στα πολι­τι­κά  απο­βρά­σμα­τα της «δημο­κρα­τί­ας», τους εκπρο­σώ­πους του εγκλη­μα­τι­κού – ναζι­στι­κού μορ­φώ­μα­τος της Χρυ­σής Αυγής, τους υμνη­τές της χού­ντας, αυτής  που προ­δο­τι­κά και κατ’ εντο­λή των Νατοϊ­κών, δόμη­σε τις ανα­γκαί­ες προ­ϋ­πο­θέ­σεις εισβο­λής των Τούρ­κων στη Κύπρο. Η κυβέρ­νη­ση χθες, επέ­τρε­ψε σ’ αυτούς τους ναζι­στές να «μαγα­ρί­σουν» τη Στιγμή.

Τους  «τίμη­σε» η κυβέρ­νη­ση, ευτε­λί­ζο­ντας το σκο­πό της θυσί­ας τους στο βωμό μιας «ρεα­λι­στι­κής» και «γεω­πο­λι­τι­κά ανα­βαθ­μι­σμέ­νης» πολι­τι­κής, συμ­με­τέ­χο­ντας σε μια κατ’ εντο­λή  «λύση»  του Κυπρια­κού. Μια λύση κομ­μέ­νη και ραμ­μέ­νη στα μέτρα των συμ­φε­ρό­ντων των Νατοϊ­κών, αυτών που είναι και οι ηθι­κοί αυτουρ­γοί της δολο­φο­νί­ας των 17 ηρώων. 

Τους  «τίμη­σε» τέλος η κυβέρ­νη­ση, ακυ­ρώ­νο­ντας ακρι­βώς όπως και οι προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις, τα μηνύ­μα­τα που εκπέ­μπει η θυσί­ας τους, με τη δια­τή­ρη­ση  αλλά και την επέ­κτα­ση της παρα­χώ­ρη­σης ελλη­νι­κού εδά­φους για στρα­τιω­τι­κές  βάσεις. Βάσεις που είναι γνω­στό ότι είναι απο­λύ­τως ανα­γκαί­ες για την υλο­ποί­η­ση των σχε­δί­ων  αυτών  που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα σχε­δί­α­σαν  τη Τουρ­κι­κή εισβο­λή  στη Κύπρο.

Ο λαός μας, παρά τη λυσ­σα­λέα προ­σπά­θεια παρα­πλά­νη­σής του, παρά το επι­λε­κτι­κό σκί­σι­μο σελί­δων της σύγ­χρο­νης ιστο­ρί­ας και γνώ­ση δια­θέ­τει και μνή­μη αλλά κυρί­ως δια­θέ­τει πατριω­τι­σμό. Ο λαός μας γνω­ρί­ζει ποιοι στη­ρί­ζουν τα συμ­φέ­ρο­ντά του και ποιοι είναι απέ­να­ντί του.

Είναι αυτός και μόνο αυτός, που μακριά απ’ τις υπο­κρι­τι­κές και  ιλου­στρα­σιόν παρά­τες τους,  θα τιμή­σει όπως αυτός ξέρει τους ηρω­ι­κούς του νεκρούς.  Αυτούς τους λαϊ­κούς ήρω­ες που ήδη έχει ανα­γο­ρεύ­σει σε «φάρους»  ζωής. Φάρους ανα­γκαί­ους για να φωτί­ζουν τον τίμιο δρό­μο που πρέ­πει να  ακο­λου­θή­σουν οι νέες μας γενιές.

Πηγή: militaire.gr

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο