Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πατρινό καρναβάλι: Στο προσκήνιο ο δημιουργός λαός και τα προβλήματά του

Φαντα­σμα­γο­ρι­κά έκλει­σε το πατρι­νό καρ­να­βά­λι στην Ελλά­δα με τη συμ­με­το­χή 30 χιλιά­δων και πλέ­ον καρ­να­βα­λι­στών. Φετι­νό κεντρι­κό θέμα ήταν η ανερ­γία. Η μορ­φή του Καρ­νά­βα­λου ήταν ένας άνερ­γος απελ­πι­σμέ­νος, σχε­δόν πνιγ­μέ­νος στη θάλασ­σα της κρί­σης, που τρα­βά τα μαλ­λιά του.

Στη θάλασ­σα βρι­σκό­ταν ένας καρ­χα­ρί­ας-κεφα­λαιο­κρά­της (ένα παλίμ­ψη­στο καπέ­λο μαρ­τυ­ρά την …οικο­νο­μι­κή-ολι­γαρ­χι­κή του κατα­γω­γή) αγριε­μέ­νος και επι­θε­τι­κός, με αιχ­μη­ρά-κοφτε­ρά δόντια και με χρή­μα­τα στο στό­μα. Από την άλλη πλευ­ρά του, μια κυρία-σωσί­βιο με γαλά­ζιο μπι­κί­νι δίνει στον Καρ­νά­βα­λο το «χρυ­σό» στέμ­μα που αυτός είχε χάσει μέσα στη θαλασ­σο-δίνη της κρί­σης. Ψάρια και φύκια πλαι­σιώ­νουν την κατα­σκευή. Ο Καρ­νά­βα­λος κινεί θλιμ­μέ­νος το κεφά­λι του και έχει ένα χαμό­γε­λο αμη­χα­νί­ας και έκπλη­ξης, μην πιστεύ­ο­ντας αυτό που του συμβαίνει.

Αν αξί­ζει ιδιαί­τε­ρης ανα­φο­ράς το φετι­νό καρ­να­βά­λι της Πάτρας είναι για­τί έφε­ρε στο προ­σκή­νιο το λαό και τα προ­βλή­μα­τά του. «Ο δημιουρ­γός λαός είναι εκπλη­κτι­κός, είναι ο πρω­τα­γω­νι­στής, είναι ο μονα­δι­κός που μπο­ρεί να φωτί­σει το μέλλον».

Μια άλλη αντί­λη­ψη, ένα δια­φο­ρε­τι­κό χρώ­μα στη μαζι­κό­τε­ρη απο­κρια­τι­κή εκδή­λω­ση που πιστώ­νε­ται στη Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση στην οποία οι Πατρι­νοί εμπι­στεύ­τη­καν τις τύχες του Δήμου.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο