Υπουργοί Μοναξιάς και…Αυτοκτονίας: Μία κοινωνία που σαπίζει!

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Το ρεπορ­τάζ στα ΝΕΑ (12/10) ανα­φέ­ρει: «…Ήταν μόλις πριν από μερι­κούς μήνες όταν η Βρε­τα­νία απέ­κτη­σε υπουρ­γό αρμό­διο για την αντι­με­τώ­πι­ση της μονα­ξιάς. Τώρα δημιουρ­γή­θη­κε ακό­μη ένα υπουρ­γείο, αυτό για την πρό­λη­ψη των αυτο­κτο­νιών. Οπως ανα­κοί­νω­σε η πρω­θυ­πουρ­γός Τερί­ζα Μέι, το χαρ­το­φυ­λά­κιο ανέ­λα­βε η υπουρ­γός Υγεί­ας Τζά­κι Ντόιλ Πράις, η οποία και θα ηγη­θεί των προ­σπα­θειών της κυβέρ­νη­σης να μειω­θεί ο αριθ­μός των αυτο­κτο­νιών καθώς και να ξεπε­ρα­στούν οι προ­κα­τα­λή­ψεις που εμπο­δί­ζουν όλους εκεί­νους τους ανθρώ­πους με ψυχο­λο­γι­κά προ­βλή­μα­τα να ζητή­σουν βοήθεια.

Τα κρού­σμα­τα αυτο­κτο­νιών έχουν μειω­θεί τα τελευ­ταία χρό­νια στη Βρε­τα­νία. Παρα­μέ­νει γεγο­νός πάντως ότι 4.500 άνθρω­ποι αφαι­ρούν την ίδια τους τη ζωή κάθε χρό­νο στη χώρα. Η αυτο­κτο­νία, λένε τα επί­ση­μα στοι­χεία, είναι η πρώ­τη αιτία θανά­του στους άνδρες κάτω των 45 ετών….»

Η είδη­ση πέρα­σε ασχο­λί­α­στη ουσια­στι­κά στη χώρα μας. Και όμως συμ­βαί­νει σε μία από τις μεγα­λύ­τε­ρες αλλά και παλιό­τε­ρες καπι­τα­λι­στι­κές χώρες του κόσμου και δεί­χνει πολλά…

Είναι η προ­σπά­θεια μίας κυβέρ­νη­σης (πολι­τι­κού εκπρο­σώ­που της κυρί­αρ­χης τάξης ή ενός μέρους της) να αντι­με­τω­πί­σει μία άμε­ση κοι­νω­νι­κή συνέ­πεια ενός συστή­μα­τος που «έχει φάει τα ψωμιά» του και που παρά τα της αιω­νιό­τη­τας του (σύμ­φω­να με τους απο­λο­γη­τές του) δεί­χνει τη βαθειά του σήψη…

Και αυτό για­τί ο καπι­τα­λι­σμός δεν προ­κα­λεί μόνο πεί­να, πολέ­μους, κοι­νω­νι­κή δυστυ­χία αλλά οξύ­νει στο έπα­κρο και ως απο­τε­λέ­σμα­τα όλων των παρα­πά­νω την μονα­ξιά, τα αδιέ­ξο­δα, τη φυγή κάθε είδους από την πραγματικότητα…

Η μήτρα όλων αυτών των κοι­νω­νι­κών φαι­νο­μέ­νων βρί­σκε­ται στο απο­κρου­στι­κό και επι­κίν­δυ­νο πρό­σω­πο του καπι­τα­λι­σμού που απο­κα­λύ­πτει τη μέγι­στη βαρ­βα­ρό­τη­τά του. Έχουν να κάνουν με, τα εντει­νό­με­να φαι­νό­με­να απο­ξέ­νω­σης και αλλο­τρί­ω­σης, της ζού­γκλα που λέγε­ται καπι­τα­λι­σμός ‚και τα γεν­νή­μα­τα της «αγο­ράς» που είναι  κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες, ανασφάλεια,κλπ..

Τι και αν ο Μαρξ είχε προει­δο­ποι­ή­σει από τον 19^ο αιώ­να κιόλας;

«…Ο άνθρω­πος (ο εργά­της) αισθά­νε­ται πια ότι ενερ­γεί ελεύ­θε­ρα, μόνο στις κτη­νώ­δεις λει­τουρ­γί­ες του, δηλα­δή να τρώ­ει, να πίνει και να τεκνο­ποιεί, πολύ λίγο στο να στε­γά­ζε­ται, να στο­λί­ζε­ται, κλπ. και ότι στις ανθρώ­πι­νες λει­τουρ­γί­ες δεν αισθά­νε­ται πια παρά σαν ζώο. Το κτη­νώ­δι­κο γίνε­ται ανθρώ­πι­νο και το ανθρώ­πι­νο γίνε­ται κτη­νώ­δι­κο. Να τρώ­ει, να πίνει, να τεκνο­ποιεί κλπ. είναι, βέβαια, επί­σης λει­τουρ­γί­ες γνή­σια ανθρώ­πι­νες. Αλλά όταν απο­σπα­στούν από άλλες πλευ­ρές της ανθρώ­πι­νης δρα­στη­ριό­τη­τας και μετα­τρα­πούν σε τελι­κούς και απο­κλει­στι­κούς σκο­πούς, είναι ζωώ­δεις λει­τουρ­γί­ες». (Κ. Μαρξ Οικο­νο­μι­κά και Φιλο­σο­φι­κά Χει­ρό­γρα­φα, σελ. 95–96).

Και συνέ­χι­ζε: ««Η εργα­σία σίγου­ρα παρά­γει θαύ­μα­τα για τον πλού­σιο. Για τον εργά­τη, όμως, παρά­γει απο­στέ­ρη­ση. Παρά­γει παλά­τια, αλλά μόνο τρώ­γλες για τον εργά­τη. Μπο­ρεί οι μηχα­νές να αντι­κα­θι­στούν χει­ρω­να­κτι­κή εργα­σία, αλλά δεν παύ­ουν να στέλ­νουν άλλους εργά­τες πίσω σε βάρ­βα­ρους τρό­πους δου­λειάς και άλλους τους μετα­τρέ­πουν σε εξαρ­τή­μα­τά τους. Η εργα­σία παρά­γει ευφυ­ΐα αλλά επί­σης παρά­γει και ηλι­θιό­τη­τα και απο­βλά­κω­ση για τους εργά­τες.» (στο ίδιο σελ. 94).

Πολύ απλά η απο­ξε­νω­μέ­νη εργα­σία όχι μόνο απο­ξε­νώ­νει τη φύση από τον άνθρω­πο και απο­ξε­νώ­νει τον άνθρω­πο από τον εαυ­τό του, από τη δική του δρα­στή­ρια λει­τουρ­γία, από τη δική του ζωτι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, αλλά εξαι­τί­ας αυτού απο­ξε­νώ­νει επί­σης τον άνθρω­πο από το είδος του. Η ίδια η ζωή εμφα­νί­ζε­ται μόνο ως μέσο για τη ζωή.

Αυτή η αλλο­τρί­ω­ση του ανθρώ­που στον καπι­τα­λι­σμό είναι η πηγή όλων των υπο­δου­λώ­σε­ων. Αφαι­ρεί από τη δρά­ση του ανθρώ­που τον ανθρώ­πι­νο και δημιουρ­γι­κό χαρα­κτή­ρα της, για­τί εμπο­δί­ζει τον άνθρω­πο να ανα­γνω­ρί­ζει τον εαυ­τό του και να εκφρά­ζει την προ­σω­πι­κό­τη­τά του και εξα­πα­τά τη σκέ­ψη του ανθρώ­που οδη­γώ­ντας τον σε μια παρα­μορ­φω­μέ­νη εικό­να της πραγματικότητας.

Το αντί­δο­το βρί­σκε­ται στον οργα­νω­μέ­νο αγώ­να για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού και την άρση έτσι όσων  σαν «αρχαία και νέα σκου­ριά» κου­βα­λά στο DNA του

_________________________________________________________________________________________________

Αλέκος Α. Χατζηκώστας  Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 7 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.