Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η Εποποιία του Στάλινγκραντ |>2|

Είδα­με στο προη­γού­με­νο (1ο μέρος) πως το ότι η ΕΣΣΔ, με θυσί­ες που καμιά άλλη χώρα δε θα μπο­ρού­σε να αντέ­ξει και να βγει νική­τρια, σήκω­σε το κύριο βάρος του πολέ­μου, είχε να κάνει πρω­ταρ­χι­κά με την πολι­τι­κή από­φα­ση των «συμ­μά­χων» να την αφή­σουν «στην τύχη της», ελπί­ζο­ντας στη συντρι­βή του πρώ­του σοσια­λι­στι­κού κρά­τους με την κόκ­κι­νη σημαία και το αστέρι-σύμβολο.

🔺 Θυμίζουμε πως τον Ιούλη του 1943 ‑έξη μήνες μετά το Στάλινγκραντ, η κατανομή των γερμανικών δυνάμεων στο ανατολικό μέτωπο σε σχέση με το τότε 2ο (Ιταλία) ήταν σε αναλογία 10/1 (257 μεραρχίες έναντι μόλις 26).
🔺 Ακ
όμη και μετά την απόβαση στη Νορμανδία, με την ΕΣΣΔ να παρελαύνει προς το Βερολίνο -την καρδιά του ναζιστικού κτήνους, ο Άξονας συνέχισε να διατηρεί στο ανατολικό μέτωπο, περίπου 4πλάσιες δυνάμεις απ’ ό,τι στο δυτικό.

✔️  Σήμερα, οι απαντήσεις σ’ αυτά έχουν ξεχωριστή σημασία.

Εποποιία του Στάλινγκραντ Сталинградская битва

Δεν είναι τυχαίο ότι η άρχου­σα τάξη και οι πολι­τι­κοί εκφρα­στές της, σε μια προ­σπά­θεια να ξανα­γρά­ψουν την Ιστο­ρία και ασκώ­ντας γκε­μπε­λι­κού τύπου προ­πα­γάν­δα, επι­χει­ρούν ‑με τη βού­λα του νόμου, να εξι­σώ­σουν το Σοσια­λι­σμό που γνώ­ρι­σαν οι λαοί με μια μορ­φή της δικτα­το­ρί­ας των μονο­πω­λί­ων, την πιο αδυ­σώ­πη­τη, το φασι­σμό και το ναζι­σμό.
Θέλουν να ξεχά­σει ο κόσμος, ειδι­κά να μη μάθουν ποτέ οι νέοι άνθρω­ποι, ότι και τότε στό­χος όλων των καπι­τα­λι­στι­κών δυνά­με­ων ήταν η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και αυτή ήθε­λαν να εξα­φα­νί­σουν από προ­σώ­που Γης.
Μια χώρα που έπαι­ξε καθο­ρι­στι­κό ρόλο στην έκβα­ση του πολέ­μου μαζί με τα λαϊ­κά απε­λευ­θε­ρω­τι­κά κινή­μα­τα στις κατε­χό­με­νες από τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό συνα­σπι­σμό του φασι­στι­κού άξο­να χώρες.Εποποιία του Στάλινγκραντ Сталинградская битва 6 1

Μα αυτή η άτι­μη προ­πα­γάν­δα γίνε­ται για έναν ακό­μη λόγο: Η λήξη του πολέ­μου συνο­δεύ­τη­κε από το άνοιγ­μα του δρό­μου για το πέρα­σμα στο σοσια­λι­σμό μιας σει­ράς χωρών της Ευρώ­πης και της Ασίας.
Αυτό ο διε­θνής ιμπε­ρια­λι­σμός δεν μπό­ρε­σε ποτέ να το ανε­χτεί. Ήταν καρ­φί στο μάτι του, αλλά, πάνω απ’ όλα, το διε­θνές σοσια­λι­στι­κό σύστη­μα, ως απο­τέ­λε­σμα του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου, απο­τε­λού­σε το αντί­πα­λο δέος στο διε­θνή καπι­τα­λι­σμό, ήταν το καθο­ρι­στι­κό εμπό­διο στην εκμε­ταλ­λευ­τι­κή δρά­ση του, στα πολε­μο­κά­πη­λα σχέ­διά του. Αυτή η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όξυ­νε την ταξι­κή πάλη σε παγκό­σμιο επί­πε­δο ανά­με­σα στον καπι­τα­λι­σμό και το σοσιαλισμό.
Στο έδα­φος αυτής της δια­πά­λης, δεν έπα­ψε ποτέ να υπάρ­χει, να γίνε­ται αντι­κεί­με­νό της και η Ιστο­ρία. Η δια­πά­λη αυτή στις μέρες μας οξύν­θη­κε ακό­μη περισ­σό­τε­ρο, μετά την αντε­πα­νά­στα­ση και την προ­σω­ρι­νή ήττα του σοσια­λι­σμού.Εποποιία του Στάλινγκραντ Сталинградская битва 3 1Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο το γεγο­νός ότι η επέ­τειος της Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης των Λαών απο­τε­λεί ένα πεδίο ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής δια­πά­λης που έχει πάρει τερά­στιες διαστάσεις.
Και που ως περιε­χό­με­νό του μπο­ρεί να έχει τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο, αλλά στο βάθος αυτής της δια­πά­λης, μέσα από τη δια­στρέ­βλω­ση και παρερ­μη­νεία της συγκε­κρι­μέ­νης ιστο­ρι­κής περιό­δου από τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα, τους πολι­τι­κούς τους εκφρα­στές και τα ιδε­ο­λο­γι­κά και προ­πα­γαν­δι­στι­κά τους επι­τε­λεία, που επι­διώ­κουν να ξανα­γρά­ψουν την Ιστο­ρία στα μέτρα τους, βρί­σκε­ται η πιο επι­κίν­δυ­νη επι­θε­τι­κή προ­πα­γάν­δα.Εποποιία του Στάλινγκραντ Сталинградская битва 2 1Που επι­διώ­κει να κατα­στρέ­ψει την ιστο­ρι­κή μνή­μη για το τότε, αλλά κυρί­ως βλέ­πει στο σήμε­ρα και το αύριο, με σκο­πό τη διαιώ­νι­ση του βάρ­βα­ρου καπι­τα­λι­στι­κού συστήματος.
Και χτυ­πά στις λαϊ­κές συνει­δή­σεις και ιδιαί­τε­ρα τη συνεί­δη­ση στις νεό­τε­ρες γενιές, εκεί­νες που δεν έχουν άμε­ση ιστο­ρι­κή μνή­μη ή ιστο­ρι­κή γνώ­ση για τα γεγο­νό­τα και την ιστο­ρία εκεί­νης της περιό­δου, προ­κει­μέ­νου να «σκο­τώ­σει» τη δύνα­μη της ανα­τρε­πτι­κής πάλης των λαών για το πέρα­σμα από τον καπι­τα­λι­σμό στο σοσια­λι­σμό, ακρι­βώς επει­δή η γνώ­ση της Ιστο­ρί­ας είναι πηγή ταξι­κής πολι­τι­κής αφύ­πνι­σης για την εργα­τι­κή τάξη, τους λαούς γενι­κό­τε­ρα. Μετά τη νίκη της αντε­πα­νά­στα­σης στις πρώ­ην σοσια­λι­στι­κές χώρες (1989–1991), ξεκί­νη­σε μια πιο συντο­νι­σμέ­νη παγκό­σμια προ­σπά­θεια ανα­θε­ώ­ρη­σης της Ιστο­ρί­ας του Β’ Παγκό­σμιου Πολέ­μου, ενταγ­μέ­νη σε γενι­κό­τε­ρο σχε­δια­σμό ιδε­ο­λο­γι­κής επί­θε­σης που διαρκεί.
Επιχει­ρεί να μειώ­σει ή και να σβή­σει την προ­σφο­ρά του Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος στους λαούς όλου του κόσμου. Επι­διώ­κει να δηλη­τη­ριά­σει τη συνεί­δη­ση των νεό­τε­ρων γενε­ών, να τις κατα­στή­σει ευά­λω­τες στη μαύ­ρη προ­πα­γάν­δα. Να χει­ρα­γω­γή­σει μαζι­κά τις νεό­τε­ρες γενιές στα σημε­ρι­νά εγκλή­μα­τα της ιμπε­ρια­λι­στι­κής τάξης. Κυρί­ως, απο­τε­λεί παγκό­σμια ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή δρά­ση των δυνά­με­ων του κεφα­λαί­ου, προ­κει­μέ­νου να υψω­θούν απέ­ρα­στα τεί­χη, για να μη βγει ο κόσμος από το πισω­γύ­ρι­σμα όπου τον έφε­ρε η αντεπανάσταση.

Τα «κέντρα» της «ανα­θε­ώ­ρη­σης της Ιστο­ρί­ας» συγκα­λύ­πτουν συνει­δη­τά ότι οι πόλε­μοι ξεπη­δούν από τη φλέ­βα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Ότι δεν οφεί­λο­νται σε κάποιους μανια­κούς, όπως διά­φο­ροι παρου­σιά­ζουν τον Χίτλερ και τον Μου­σο­λί­νι. Οι πόλε­μοι γίνο­νται, επει­δή υπάρ­χει η εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο.

Ταυ­τό­χρο­να, απο­σιω­πούν το γεγο­νός ότι η ΕΣΣΔ κατέ­βα­λε μεγά­λες και πολύ­χρο­νες προ­σπά­θειες για να απο­σο­βη­θεί η πολε­μι­κή έκρη­ξη. Ότι ακο­λου­θού­σε με συνέ­πεια πολι­τι­κή ειρή­νης, επει­δή μόνο απ’ αυτήν είχε συμ­φέ­ρον για να οικο­δο­μη­θεί η σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία. Έχο­ντας καταρ­γή­σει την εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, είχε καταρ­γή­σει και το κίνη­τρο της συμ­με­το­χής στο μοί­ρα­σμα και το ξανα­μοί­ρα­σμα του κόσμου.
Η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση υπο­χρε­ώ­θη­κε να διε­ξα­γά­γει έναν πόλε­μο που προ­κά­λε­σε ο ιμπε­ρια­λι­σμός και που η ίδια, βεβαί­ως, δεν τον ήθελε.

Εποποιία του Στάλινγκραντ Сталинградская битва 1 1

Η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση διε­ξή­γα­γε έναν πόλε­μο δίκαιο. Το γεγο­νός ότι επι­δί­ω­ξε και βοή­θη­σε να αξιο­ποι­ή­σουν λαϊ­κά αντι­στα­σια­κά κινή­μα­τα την ήττα του «Άξο­να», για να ανοί­ξουν δρό­μο προς τα εμπρός, πρέ­πει να υπο­λο­γι­στεί στη θετι­κή στά­ση της προς όφε­λος των λαών. Κι εξάλ­λου οι λαοί υπέ­φε­ραν από το σύνο­λο των καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, των εμπρη­στών του πολέμου.

Κρύ­βουν επί­σης επι­με­λώς ότι ο Β’ Παγκό­σμιος Πόλε­μος ανα­θέρ­μα­νε τις ελπί­δες των αντε­πα­να­στα­τι­κών δυνά­με­ων στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση. Τον είδαν ως τη μεγά­λη ευκαι­ρία για την παλι­νόρ­θω­ση του καπι­τα­λι­σμού και συμ­μά­χη­σαν με τους Γερμανούς.

Τα αντι­κομ­μου­νι­στι­κά «κέντρα» ονο­μα­τί­ζουν ακό­μη σήμε­ρα τρο­μο­κρα­τία την Αντί­στα­ση των λαών! Αντι­στρέ­φουν πλή­ρως την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, επι­χει­ρώ­ντας για χρό­νια να εμφα­νί­σουν ως σφα­γές αμά­χων την παρα­δειγ­μα­τι­κή τιμω­ρία των κάθε λογής «δοσί­λο­γων». Εντο­πί­ζο­ντας ‑όσο κι αν πια έχει ξεφτί­σει σαν επι­χεί­ρη­μα, ως βασι­κή αιτία της δημιουρ­γί­ας οργα­νώ­σε­ων τύπου «Ταγ­μά­των Ασφα­λεί­ας» και της συνερ­γα­σί­ας με τους κατα­κτη­τές, την ανά­γκη «αθώ­ων να προ­στα­τευ­τούν από το αιμα­τη­ρό όργιο που εξα­πέ­λυ­σαν ενα­ντί­ον τους οι κομ­μου­νι­στές»!
Χρό­νια ολό­κλη­ρα οι αγω­νι­στές στην πατρί­δα μας πέρα­σαν από φυλα­κές, εξο­ρί­ες και «ανα­μορ­φω­τή­ρια», τύπου Μακρονήσου.
Μετά τις ανα­τρο­πές οι επι­θέ­σεις στους Δίδυ­μους Πύρ­γους έδω­σαν πάλι αέρα στα πανιά των αστών και πρό­σχη­μα των ΗΠΑ & ΣΙΑ κλπ «πρό­θυ­μων» εθνι­κών κυβερ­νή­σε­ων και σκο­τει­νών οργα­νι­σμών και οργα­νώ­σε­ων προ­κει­μέ­νου να προ­ω­θή­σουν τις δικές τους σκο­πι­μό­τη­τες, στο­χεύ­ο­ντας στο μυα­λό και στην καρ­διά του απλού πολί­τη, στα ατο­μι­κά δικαιώ­μα­τα, καθώς και τα συλ­λο­γι­κά δικαιώματα.
Ανα­γο­ρεύ­ο­ντας την τρο­μο­κρα­τία σε έναν από τους κυριό­τε­ρους παρά­γο­ντες που επη­ρε­ά­ζει το νέο Διε­θνές Δίκαιο, τους νέους και παλιούς κανό­νες συμπε­ρι­φο­ράς στις διε­θνείς σχέ­σεις, επη­ρε­ά­ζο­ντας το πλαί­σιο των εθνι­κών νόμων σε αντι­λαϊ­κή κατεύ­θυν­ση ενώ παράλ­λη­λα αξιο­ποιεί­ται για το τσά­κι­σμα των λαϊ­κών κινη­μά­των σε εθνι­κό επίπεδο.
Όταν το ΝΑΤΟ έμει­νε μόνος κυρί­αρ­χος στην Ευρώ­πη, προ­ώ­θη­σε με γρή­γο­ρους ρυθ­μούς αλλα­γές όσον αφο­ρά στη δυνα­τό­τη­τα να επεμ­βαί­νει και πέρα από τα σύνο­ρα της Συμ­μα­χί­ας, όπως προ­έ­βλε­πε ο κατα­στα­τι­κός χάρ­της του ‑στην αρχή ως πρό­σχη­μα για αυτή την παρα­βί­α­ση του κατα­στα­τι­κού χάρ­τη στά­θη­κε η ανθρω­πι­στι­κή βοή­θεια (επέμ­βα­ση του ΝΑΤΟ στη Βοσ­νία — Ερζε­γο­βί­νη) στη συνέ­χεια θεσμι­κό πλαί­σιο για νομι­μο­ποί­η­ση κάθε επέμ­βα­σης (Αφγα­νι­στάν Ιράκ κλπ) στο όνο­μα της πάτα­ξης της τρο­μο­κρα­τί­ας και σήμε­ρα πλέ­ον απρο­κά­λυ­πτα

βομβαρδισμός Δρέσδης

1.500–1.600 αερο­πλά­να βομ­βαρ­δί­ζουν αδιά­κρι­τα αμά­χους: Υπήρ­χαν 28.000 σπί­τια. Ισο­πε­δώ­θη­καν τα 24.000. Κανείς δε γνω­ρί­ζει, 75 χρό­νια μετά, τον ακρι­βή αριθ­μό των (εκα­το­ντά­δων χιλιά­δων) νεκρών…

Και δεν είναι μόνο οι δυνά­μεις του «Άξο­να» που διέ­πρα­ξαν εγκλή­μα­τα κατά της ανθρω­πό­τη­τας. Είναι και οι κυβερ­νή­σεις των «δημο­κρα­τι­κών» ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων. Από τα πιο χαρα­κτη­ρι­στι­κά εγκλή­μα­τα των ΗΠΑ — Βρε­τα­νί­ας ήταν ο βομ­βαρ­δι­σμός της Δρέσ­δης (13–14 Φλε­βά­ρη 1945), στη διάρ­κεια του οποί­ου η πόλη μετα­μορ­φώ­θη­κε σε σωρούς ερει­πί­ων, χάθη­καν πάνω από 120.000 άνθρω­ποι και κατα­στρά­φη­κε ανυ­πο­λό­γι­στης αξί­ας πολι­τι­στι­κός πλού­τος. Κι αυτό, παρό­τι δεν είχε καμιά στρα­τιω­τι­κή σημα­σία ‑ενώ σήμε­ρα δε λεί­πουν και εκεί­νοι που ισχυ­ρί­ζο­νται ότι η Δρέσ­δη βομ­βαρ­δί­στη­κε μετά από απαί­τη­ση του Στάλιν!!Krupp George von Schnitzler I G Farben

✔️  Στο μεταξύ, τα εργοστάσια της Γερμανίας, όπου οι ΗΠΑ είχαν επενδύσεις, παρέμειναν άθικτα…Krupp Essen

Ο μύθος του «εξαναγκασμού» και του «καθεστώτος τρόμου»

Παλιά ιστο­ρία … Ο λαός της ΕΣΣΔ και ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός πολέ­μη­σαν υπό την απει­λή του Στά­λιν! ‑με το όπλο στον κρόταφο.
Πέρα από το προ­φα­νώς ανυ­πό­στα­το (και αστείο) του «επι­χει­ρή­μα­τος», τα νέα στοι­χεία που έρχο­νται στο φως, επι­βε­βαιω­μέ­να και από αστούς ιστο­ριο­γρά­φους, απο­δεί­χνουν ότι απο­τε­λεί ταξι­κή υπέρ του ιμπε­ρια­λι­σμού προ­πα­γάν­δα ο ισχυ­ρι­σμός των «ανα­θε­ω­ρη­τών της Ιστο­ρί­ας» και των οπορ­του­νι­στών πως ‑δήθεν ο σοβιε­τι­κός λαός έδρα­σε στον πόλε­μο υπό την πίε­ση ενός συγκε­ντρω­τι­κού και αυταρ­χι­κού πολι­τι­κού συστήματος.

Τέτοια έκρη­ξη αυτε­νέρ­γειας, όπως εκεί­νη που έδει­ξε το μεγα­λύ­τε­ρο τμή­μα του σοβιε­τι­κού λαού, τέτοια προ­σή­λω­ση στο στό­χο και συνει­δη­τή πει­θαρ­χία δεν μπο­ρούν να υπάρ­ξουν σε συν­θή­κες τρό­μου σε βάρος του λαού.
Αλλά και τέτοιας έκτα­σης και βάθους γιγά­ντιες στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις, όπως αυτές που διε­ξή­γα­γε ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός, ήταν αδύ­να­το να πραγ­μα­το­ποι­η­θούν δίχως την αυτο­νο­μία στη δρά­ση και την ελεύ­θε­ρη επι­λο­γή από τους πολι­τι­κούς και στρα­τιω­τι­κούς ιθύ­νο­ντες κάθε χώρου.

Αυτή η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν κατα­σκευά­ζε­ται με «ιδε­ο­λο­γι­κές παρω­πί­δες της ψυχρο­πο­λε­μι­κής επο­χής», όπως υπο­στη­ρί­ζουν οι «ανα­θε­ω­ρη­τές». Είναι η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, που μόνο η ιδε­ο­λο­γι­κή «παγκο­σμιο­ποι­η­μέ­νη» σκο­πι­μό­τη­τα του κεφα­λαί­ου μπο­ρεί να αγνοεί.
Οι ταξι­κές κοι­νω­νι­κές αντι­θέ­σεις υπάρ­χουν αντι­κει­με­νι­κά, είναι ασυμ­φι­λί­ω­τες και καμιά εκστρα­τεία για την εμπέ­δω­ση της «ταξι­κής συνερ­γα­σί­ας» δεν είναι σε θέση να τις εξαφανίσει.
Η προ­σπά­θεια να κατα­συ­κο­φα­ντη­θεί η ταξι­κή πάλη και οι αξί­ες της έχει πέσει στο κενό.
Από αυτή την άπο­ψη, δεν αντέ­χει στην κρι­τι­κή μια από τις βασι­κές μεθο­δο­λο­γι­κές αρχές των «ανα­θε­ω­ρη­τών» της Ιστο­ρί­ας να «εξη­γή­σουν» τα ιστο­ρι­κά γεγο­νό­τα με τον εξορ­κι­σμό της πάλης των τάξε­ων, που την ονο­μα­τί­ζουν ξεπε­ρα­σμέ­νη, μετά την κορύ­φω­ση των αντε­πα­να­στα­τι­κών εξε­λί­ξε­ων του 1989–1991. Κρύ­βουν, και με αυτόν τον τρό­πο, ότι στο όνο­μα της αντι­κει­με­νι­κό­τη­τας, που την υπη­ρε­τεί δήθεν η ατα­ξι­κή θεώ­ρη­ση των πραγ­μά­των, υπη­ρε­τούν οι ίδιοι την αστι­κή πολιτική.

Σήμερα, στα κράτη της καπιταλιστικής παλινόρθωσης της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης, η ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία εκφράζεται με την αναστήλωση των χιτλερικών συμβόλων, τις διώξεις κομμουνιστών, τις διακρίσεις σε βάρος τους, την απαγόρευση των ΚΚ, την ανάδειξη σε ήρωες των Waffen SS…

Waffen SS LogoΕξέ­χο­ντα ρόλο στο σβή­σι­μο της ιστο­ρι­κής μνή­μης παί­ζει η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση. Πρω­το­στα­τώ­ντας στην αντι­κομ­μου­νι­στι­κή υστε­ρία, καθιέ­ρω­σε την 9η Μάη ως «Μέρα της Ευρώ­πης», απα­λεί­φο­ντας τη «Μέρα της Νίκης των λαών»! όπως και την 23η Αυγού­στου ως μέρα κατά των «ολο­κλη­ρω­τι­σμών», του «φασι­σμού και του κομμουνισμού»..!

Η ανάρ­τη­ση της κόκ­κι­νης σημαί­ας στο Ράιχ­σταγκ, γενι­κά ο ρόλος της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης συνε­χί­ζουν να είναι καρ­φί στο μάτι του ιμπε­ρια­λι­σμού. Καθό­λου τυχαίο ότι η εκδί­ω­ξη των γερ­μα­νι­κών στρα­τευ­μά­των από τον Κόκ­κι­νο Στρα­τό και η απε­λευ­θέ­ρω­ση των χωρών της Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης ονο­μα­τί­ζε­ται από τους «ανα­θε­ω­ρη­τές» κατο­χή! Στη Γερ­μα­νία και στην Αυστρία οι λιπο­τά­κτες του γερ­μα­νι­κού στρα­τού, που αυτο­μό­λη­σαν στους αντι­πά­λους, κυρί­ως στο Σοβιε­τι­κό Στρα­τό, ουσια­στι­κά θεω­ρού­νται «εθνι­κή ντρο­πή»! Φασί­στες απο­κα­θί­στα­νται υλι­κά και ηθι­κά ως «εθνι­κοί ήρωες»!

Καμία πλα­στο­γρα­φία δε θα σβή­σει τις επο­ποι­ί­ες: Του Στά­λιν­γκραντ, του Λένιν­γκραντ, της Μόσχας, του Κουρσκ, της Σεβα­στού­πο­λης, όλων των ηρω­ί­δων πόλεων.
Των μικρό­τε­ρων και μεγά­λων μαχών του Κόκ­κι­νου Στρα­τού, του Κόκ­κι­νου Ναυ­τι­κού, της Κόκ­κι­νης Αερο­πο­ρί­ας, των παρ­τι­ζά­νων στα μετό­πι­σθεν, τον απί­στευ­το ηρω­ι­σμό εκα­τομ­μυ­ρί­ων.
Των οικο­δό­μων του σοσια­λι­σμού, που μετέ­φε­ραν στα ενδό­τε­ρα της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης χιλιά­δες εργο­στά­σια και επι­χει­ρή­σεις των δυτι­κών περιο­χών, για να συνε­χι­στεί η παραγωγή.
Των οικο­δό­μων του σοσια­λι­σμού, που, μεσού­ντος του πολέ­μου, έχτι­ζαν από την αρχή τις ερει­πω­μέ­νες περιο­χές, όταν οι γερ­μα­νι­κές στρα­τιές τις εγκα­τέ­λει­παν νικημένες.

✔️  Πριν, όμως, φτά­σου­με στη μάχη του Στά­λιν­γκραντ, ας δού­με συνο­πτι­κά πώς «γεν­νή­θη­κε» ο Β’ Παγκό­σμιος Πόλεμος.

(συνε­χί­ζε­ται ‑όλο το αφιέ­ρω­μα εδώ)…
|>  Κύρια πηγή φωτο­γρα­φι­κού υλικού <|

ℹ️  ΣΣ |> φωτο­γρα­φία κεφα­λί­δας από την ιστο­ρι­κή λυρι­κή αντι­πο­λε­μι­κή ται­νία (σοβιε­τι­κής παρα­γω­γής 1957), με τίτλο «Οταν περ­νούν οι γερα­νοί» του Μιχα­ήλ Καλα­τό­ζοφ |>  The Cranes Are Flying  (Летят журавли)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο