Με τις μηχανές ήδη στο φουλ για το 21^ο συνέδριο του ΚΚΕ, εν μέσω της πανδημίας που γονάτισε κυριολεκτικά όλον τον καπιταλιστικό κόσμο αναδεικνύονται κεφαλαιώδη ζητήματα του επαναστατικού κινήματος –με κορυφαίο «Το Κόμμα ως καθοδηγητής του επαναστατικού εργατικού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας στην πάλη για τον Σοσιαλισμό – Κομμουνισμό» – συνέχεια του «Ισχυροποιούμε το ΚΚΕ. Για δυνατό εργατικό κίνημα και κοινωνική συμμαχία. Για την εξουσία, το σοσιαλισμό» του 20ού Συνέδριου.

Το «Ατέχνως» που –έγκαιρα και έγκυρα, θα παρακολουθεί από κοντά τα «τεκταινόμενα», προχωράει από σήμερα σε μια ιστορική αναδρομή των είκοσι συνεδρίων του ΚΚΕ
(ΣΣ |> με πληροφορίες, αποκλειστικά από τα επίσημα όργανα του Κόμματος και το site (https://www.kke.gr/)

1ο (ιδρυτικό) Συνέδριο του ΣΕΚΕ

Μια ομάδα πρωτοπόρων, το Νοέμβρη του 1918, ένα χρόνο μετά από την Οκτωβριανή Επανάσταση και λίγες ημέρες μετά από το στήσιμο της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ), στα γραφεία του «Συνδέσμου Μηχανικών Ατμοπλοίων», ίδρυσε στον Πειραιά το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ) που αργότερα θα μετονομαστεί σε ΚΚΕ.

«Τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής»: «Εις το ξενοδοχείον “Πειραιεύς”, εις την αίθουσαν του σωματείου των μηχανικών ατμοπλοίων… (λογοκρισία 3 γραμμών) συνήλθε χτες εις την πρώτην συνεδρίασίν του το πρώτον σοσιαλιστικόν συνέδριον της Ελλάδος, με κύριον σκοπόν την συνένωσιν όλων των εν Ελλάδι σοσιαλιστικών ομάδων εις ένα ενιαίον κόμμα διοικούμενον ενιαίως και αντιπροσωπευόμενον εις την Διεθνή. Η έναρξις εγένετο εις τας 10 πμ.»…
(«Ριζοσπάστης» 5 (17) του Νοέμβρη 1918)

Ετσι αρχίζει το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» από την έναρξη του ιδρυτικού Συνεδρίου του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που, στο 3ο Εκτακτο Συνέδριό του (Νοέμβρης 1924), μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Το συνέδριο ενέκρινε «ψήφισμα χαιρετισμού προς τη ρωσικήν δημοκρατίαν των Σοβιέτ», «Διαμαρτυρίαν δια την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων», τα ιστορικά ντοκουμέντα «Αι αρχαί και το πρόγραμμα του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος» και το «Πρόγραμμα σημερινών απαιτήσεων», που περιελάμβανε την εθνικοποίηση των τσιφλικιών και σειράς επιχειρήσεων, προοδευτική φορολογία του κεφαλαίου, κατοχύρωση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος κά.
Επίσης, το Συνέδριο ζήτησε αυστηρή εφαρμογή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας σε όλη την εκπαίδευση και διακήρυξε την πλήρη ισότητα γυναικών και ανδρών.

Κύρια αποστολή του ήταν η συνένωση των, σκόρπιων ως τότε, σοσιαλιστικών οργανώσεων και ομάδων σε ένα ενιαίο κόμμα της εργατικής τάξης με δική του ταξική πολιτική, η διατύπωση των Αρχών του και του Προγράμματός του.
Στο Συνέδριο πήραν μέρος τα μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής που είχε εκλεγεί από τη Δεύτερη Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη: Αρ. Αρβανίτης, Ν. Δημητράτος, Στ. Κόκκινος, Αβρ. Μπεναρόγιας και Δημ. Λιγδόπουλος.

Επίσης, πήραν μέρος αντιπρόσωποι των σοσιαλιστικών οργανώσεων της Αθήνας, του Πειραιά, του Βόλου, της Καβάλας, της Κέρκυρας και της «Φεντερασιόν». Οι περισσότεροι αντιπρόσωποι ήταν εργάτες. Συνολικά, εκπροσωπούνταν περίπου 1.000 σοσιαλιστές της χώρας.

Στο ντοκουμέντο «Ιδρυτικόν Ψήφισμα του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος» (ΣΕΚΕ) που ψήφισε το Συνέδριο, αναφέρεται ότι «Το Σοσιαλιστικόν Εργατικόν Κόμμα Ελλάδος βασίζεται επί των θεμελιωδών αρχών:

• Πολιτική και οικονομική οργάνωσις του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως για την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλαδή την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν, και
• Διεθνής συννενόησις και δράσις των εργατών.

Το Συνέδριο υιοθέτησε ψήφισμα για την ίδρυση της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας των βαλκανικών κρατών, που απέβλεπε στην αντιμετώπιση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής στα Βαλκάνια και της ηγεμονικής πολιτικής των κυρίαρχων τάξεων σε κάθε χώρα της Χερσονήσου, καθώς και στη δημοκρατική λύση των εθνικών προβλημάτων της περιοχής.

Στο «Πρόγραμμα των Σημερινών Απαιτήσεων», που ψήφισε, αναφέρεται ότι το Κόμμα επιδιώκει την «κατάργησιν του βασιλικού θεσμού και την εκδημοκράτησιν της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, δηλαδή την εγκαθίδρυσιν της λαϊκής δημοκρατίας, ως μεταβατικής περιόδου διά την πραγματοποίησιν της σοσιαλιστικής πολιτείας».

Το Συνέδριο πήρε επαναστατική διεθνιστική θέση ενάντια στην πολεμική εκστρατεία του ιμπεριαλισμού κατά του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους:
Εστειλε χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη Ρωσική Δημοκρατία των Σοβιέτ και ψήφισμα «διαμαρτυρίας διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων» κατά της νεαρής Σοβιετικής Δημοκρατίας. Ψηφίστηκε ακόμη το Καταστατικό του Κόμματος και εξελέγη πενταμελής Κεντρική Επιτροπή.

Η δημιουργία του ΣΕΚΕ αποτελεί ποιοτικό άλμα στη συνένωση του μαρξισμού με το εργατικό κίνημα της χώρας μας υπό την επίδραση των ιδεών και του έργου της Οχτωβριανής Επανάστασης. Φυσικά, η συνένωση αυτή θα απαιτήσει χρόνο για να ολοκληρωθεί.

1920: Το 2ο Συνέδριο του ΣΕΚΕ

▪️ Συνήλθε στην Αθήνα στις 5 (18) – 12 (25) Απρίλη 1920, στην αίθουσα «Τσαλδάρη» (Πλατεία Κολοκοτρώνη), το 2ο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ).
▪️▪️ Απέρριψε την άποψη περί «ελευθερίας» των φραξιών και ομάδων μέσα στο Κόμμα, υπεράσπισε την αρχή της ιδεολογικής και οργανωτικής ενότητας του Κόμματος.
▪️▪️ Αποφάσισε την οργανική προσχώρηση του στη Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνή, ψήφισε νέο Καταστατικό και στον τίτλο του Κόμματος πρόσθεσε σε παρένθεση τη λέξη «Κομμουνιστικόν» και επίσης να τεθεί ο «Ριζοσπάστης» κάτω από τον έλεγχο του Κόμματος.
▪️ ▪️ Το Συνέδριο αποφάσισε αποδέχτηκε με μεγαλύτερη σαφήνεια την αρχή της δικτατορίας του προλεταριάτου, καθώς και την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, σαν βάση της οργανωτικής συγκρότησης και της λειτουργίας του.
✔️  Η προσχώρηση του ΣΕΚΕ στην Κομμουνιστική Διεθνή ήταν αποτέλεσμα της επικράτησης στο κόμμα των αρχών του προλεταριακού διεθνισμού και της ήττας των θέσεων της Δεύτερης Διεθνούς.
Ήταν μια πράξη που δικαιώθηκε ιστορικά και συνέβαλε στη μαρξιστική – λενινιστική οικοδόμηση του Κόμματος.
Η επικράτηση των επαναστατικών αρχών στο 2ο Συνέδριο επιτεύχτηκε ύστερα από έντονη ιδεολογική διαπάλη ανάμεσα σε δύο τάσεις. Η μια τάση, που πλειοψήφησε και επικράτησαν οι απόψεις της, εκπροσωπούνταν από οπαδούς της Ενιαίας Πειθαρχίας μέσα στο Κόμμα, της ιδεολογικής και οργανωτικής του ενότητας. Απορρίφθηκαν οι απόψεις της δεύτερης τάσης, των οπαδών της ύπαρξης και αντιπαράθεσης ομάδων μέσα στο Κόμμα.

Η σημασία του 2ου Συνεδρίου βρίσκεται στο ότι επιτέλεσε ένα σοβαρό βήμα στο δρόμο για τη διαμόρφωση του ΣΕΚΕ(Κ) σε κόμμα νέου τύπου.
Το 2ο Συνέδριο εξέλεξε Κεντρική Επιτροπή από τους: Ν. Δημητράτο (γραμματέα), Γ. Δούμα, Ι. Κορδάτο, Μ. Σιδέρη και Π. Δημητράτο. Αναπληρωματικά μέλη τους: Ν. Δαμίγο και Δ. Λιγδόπουλο. Και Εξελεγκτική Επιτροπή από τους: Αβραάμ Μπεναρόγια, Α. Αρβανίτη και Σ. Κομιώτη.

O Δημοσθένης Λιγδόπουλος απουσίαζε από τις εργασίες του 2ου Συνεδρίου.
Εκείνες τις μέρες ήταν στη Μόσχα όπου παρακολουθούσε τις εργασίες του 2ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Μετά το τέλος του Συνεδρίου, στο ταξίδι της επιστροφής προς την Ελλάδα δολοφονήθηκε μαζί με τον Ωρίωνα Αλεξάκη από πειρατές της Μαύρης Θάλασσας.
Η δολοφονία αυτών των δύο ηρωικών αγωνιστών ήταν σοβαρή απώλεια για το νεαρό τότε κόμμα της εργατικής τάξης της Ελλάδας.

Όλο το αφιέρωμα |> εδώ
(συνεχίζεται)