Αριστερή …καπηλεία

Σε μια άλλη επο­χή τρία γράμ­μα­τα φώτι­σαν την καρ­διά ενός λαού σε μια συγκε­κρι­μέ­νη ιστο­ρι­κή συγκυ­ρία και τον έκα­ναν πρω­τα­γω­νι­στή της ιστο­ρί­ας του. Ο λαός δημιούρ­γη­σε τις δικές του πολι­τι­κές αξί­ες. Έκα­νε αυτά τα γράμ­μα­τα φάρο για τις επό­με­νες γενιές.

Η ιστο­ρία κάθε λαού ζει στο παρόν είτε με τη μορ­φή της επι­βί­ω­σης είτε με τη μορ­φή της ανα­βί­ω­σης. Η ιστο­ρία επι­βιώ­νει στο σήμε­ρα ως διδα­χή, έμπνευ­ση, παρά­δειγ­μα, κίνη­τρο. Παρα­κα­τα­θή­κη σε κάθε γενιά για τα δικά της κατορ­θώ­μα­τα και τις δικές της πολι­τι­κές αξίες.

Η ανα­βί­ω­ση ιστο­ρι­κών κατα­στά­σε­ων σχη­μά­των κλπ μόνο ως και­ρο­σκο­πι­σμός και καπη­λεία μπο­ρούν να ερμη­νευ­θούν. Έρχο­νται να υπο­κα­τα­στή­σουν την έλλει­ψη πει­στι­κού πολι­τι­κού λόγου και να εξυ­πη­ρε­τή­σουν την ανά­γκη παγί­δευ­σης του λαού.

Όπως έλε­γε ο Μαρξ «η ιστο­ρία επα­να­λαμ­βά­νε­ται ως φάρ­σα» και στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση οι κάπη­λοι θα γίνουν πρω­τα­γω­νι­στές φαρσοκωμωδίας.

Ηρα­κλής Κακαβάνης