Ελλη Αλεξίου: Ζω μέσα σε ένα διαρκές κέφι

Επι­μέ­λεια Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Ο Γιώρ­γος Σγου­ρά­κης, παρα­γω­γός της εκπο­μπής «Μονό­γραμ­μα» μαζί με την Ηρώ Σγου­ρά­κη», μας παρα­χώ­ρη­σε αντί­γρα­φο της εκπο­μπής για την Ελλη Αλε­ξί­ου και την απο­μα­γνη­τω­φώ­νη­ση. Από εκεί αλιεύ­σα­με ένα μικρό αλλά χαρα­κτη­ρι­στι­κό από­σπα­σμα, όπου η Ελλη Αλε­ξί­ου, στα 90 της, μιλά για το χαρα­κτή­ρα της:

Ζω μέσα σε ένα διαρ­κές κέφι. Ζω σε ένα διαρ­κές χαρού­με­νο, ψυχο­λο­γι­κό, μια εικό­να ζει μέσα μου της μεγά­λης χαράς. Τώρα είμαι 90 χρο­νών, είμαι κατεν­θου­σια­σμέ­νη, για­τί να είμαι στε­να­χω­ρη­μέ­νη; Εάν μεν πεθά­νω θα περά­σω σε ένα ιδε­ώ­δη ύπνο, για­τί ο θάνα­τος, κατά τη γνώ­μη μου, είναι ο ιδε­ω­δέ­στε­ρος ύπνος. Κι αν πάλι ζω ακό­μη καλύ­τε­ρα. Υπάρ­χουν πολ­λοί άνθρω­ποι που ζού­νε 90 χρο­νών; Λοι­πόν, για­τί να κλαί­γο­μαι; Εχω μια κατα­πλη­κτι­κή αισιο­δο­ξία σε όλη μου τη ζωή και σας έφε­ρα το παρά­δειγ­μα των 90 χρό­νων για να κατα­λά­βε­τε ότι αφού 90 χρο­νών είμαι αισιό­δο­ξη και χαρού­με­νη και κεφά­τη, τι θα ήμουν 20 χρο­νών, τι θα ήμουν 25 χρο­νών, τι θα ήμουν 30 χρονών;

(Αρχείο Γιώρ­γου και Ηρώς Σγουράκη)