Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Περί δημοσιογραφικής ατέλειας σε Μουσεία και Αρχαιολογικούς χώρους

Σχο­λιά­ζει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Από 1 Απρί­λη 2016 καταρ­γή­θη­κε η δημο­σιο­γρα­φι­κή ατέ­λεια για την είσο­δο σε Μου­σεία και Αρχαιο­λο­γι­κούς χώρους, κοι­νώς πλη­ρώ­νου­με κανο­νι­κά. Η φλύ­α­ρη και θορυ­βώ­δης  ΕΣΗΕΑ περιο­ρί­στη­κε σε μια επι­στο­λή όταν έγι­νε γνω­στή η περικοπή.

Ετσι τώρα συμ­βαί­νει στην πρά­ξη το εξής. Ο Ελλη­νας δημο­σιο­γρά­φος μπο­ρεί να μπαί­νει δωρε­άν σε Μου­σεία άλλων χωρών όχι όμως και της πατρί­δας του (και πιθα­νά οι ξένοι δημο­σιο­γρά­φοι να μπαί­νουν δωρε­άν στα ελλη­νι­κά μουσεία)

Η πρό­σβα­ση των δημο­σιο­γρά­φων στις πηγές του πολι­τι­σμού, πέραν του ότι είναι δικαί­ω­μα κατο­χυ­ρω­μέ­νο και από διε­θνείς συμ­βά­σεις, βοη­θά στην καλύ­τε­ρη ανά­δει­ξη και προ­βο­λή του πολι­τι­σμού αλλά και στη δια­μόρ­φω­ση μιας ολο­κλη­ρω­μέ­νης προ­σω­πι­κό­τη­τας που βρί­σκε­ται σε άμε­ση αντα­πό­κρι­ση με το πολι­τι­σμι­κό περι­βάλ­λον. Δεν μπο­ρεί να νοη­θεί δημο­σιο­γρά­φος απο­κομ­μέ­νος από τις Τέχνες, το Βιβλίο και τις πηγές πολι­τι­σμού του λαού του.

Δεν περι­μέ­να­με κάτι άλλο από κυβερ­νή­σεις που αντι­με­τω­πί­ζουν Μου­σεία και αρχαιο­λο­γι­κούς χώρους ως επιχειρήσεις.

Βέβαια, αυτό κατα­λή­γει να είναι ήσσο­νος σημα­σί­ας όταν ο Ελλη­νας πολί­της πλη­ρώ­νει για την είσο­δο σε Μου­σεία και αρχαιο­λο­γι­κούς χώρους. Για να επι­σκε­φτεί  μια τετρα­με­λής οικο­γέ­νεια σε έναν αρχαιο­λο­γι­κό χώρο  χρειά­ζε­ται στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση να δώσει πάνω από 20 ευρώ (8 ευρώ η είσο­δος για τους ενήλικες).

Δικαί­ω­μα δωρε­άν πρό­σβα­σης στα μου­σεία και στους αρχαιο­λο­γι­κούς τόπους πρέ­πει να έχουν ανε­ξαι­ρέ­τως όλοι οι Ελλη­νες πολί­τες. Ο απο­κλει­σμός είναι ενά­ντια στη μόρ­φω­ση γενι­κό­τε­ρα του λαού και στην επα­φή του με την ιστο­ρία και την πολι­τι­στι­κή κληρονομιά.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο