Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ταξικό μίσος και συνειδητή διαστρέβλωση που δεν κρύβονται!

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // 

Η δημιουρ­γία Μου­σεί­ου για τον Νίκο Μπε­λο­γιάν­νη στη ιδιαί­τε­ρη πατρί­δα του την Αμα­λιά­δα και η σχε­τι­κή εκδή­λω­ση εγκαι­νί­ων που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε προ­κά­λε­σε συζη­τή­σεις, αντι­πα­ρα­θέ­σεις Και ήταν φυσι­κό. Γύρω από την ιστο­ρία και ιδιαί­τε­ρα γύρω από τη στά­ση κάθε πολι­τι­κής δύνα­μης σ’αυτήν το ιδε­ο­λο­γι­κό μέτω­πο και στις μέρες μας παρα­μέ­νει ασίγαστο.

Η προ­σπά­θεια των αστι­κών και οπορ­του­νι­στών πολι­τι­κών δυνά­με­ων σε όλες τους τις εκφάν­σεις δεν είναι μόνο να την δια­στρε­βλώ­σουν, να την  «φέρουν στα μέτρα τους» κρύ­βο­ντας ταυ­τό­χρο­να τις «πομπές» των πολι­τι­κών τους προ­γό­νων. Είναι και μία προ­σπά­θεια να μην επι­τρέ­ψουν στο λαό να βγά­λει πολύ­τι­μα συμπε­ρά­σμα­τα για τους ανα­γκαί­ους αγώ­νες του σήμε­ρα, μελε­τώ­ντας το ηρω­ι­κό παρελθόν.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κές δηλώ­σεις δια­φό­ρων πολι­τι­κών εκπρο­σώ­πων που άλλο­τε «χοντρο­κομ­μέ­να» και άλλο­τε «ραφι­να­ρι­σμέ­να» προ­σπα­θούν είτε να συκο­φα­ντή­σουν τόσο τον κομου­νι­στή ήρωα Νίκο Μπε­λο­γιά­νη, όσο και το κόμ­μα που γέν­νη­σε Μπε­λο­γιάν­νη­δες, το ΚΚΕ, είτε μαζί με τους παρα­πά­νω συνο­λι­κά το κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα αλλά και την σοσια­λι­στι­κή οικοδόμηση…

Ας στα­χυο­λο­γή­σου­με ορι­σμέ­νες από αυτές

 -«Τιμή­σα­τε τον σφα­γέα αλλά εμείς το σπί­τι του θα το γκρε­μί­σου­με για να μην θυμί­ζει τα εγκλή­μα­τα του κομ­μου­νι­σμού, όταν θα έρθει η ώρα. Θα δεί­τε το Μου­σείο Μπε­λο­γιάν­νη τι θα γίνει, όταν θα έρθει η Χρυ­σή Αυγή στα πράγ­μα­τα» (Πανα­γιώ­της Ηλιό­που­λος της «Χ.Α», στην Ολο­μέ­λεια της Βουλής)

- «Εν μέσω της όχι μόνο οικο­νο­μι­κής, αλλά και θεσμι­κής, σφο­δρής κρί­σης που βιώ­νει η χώρα μας, χρειά­ζε­ται μια κυβέρ­νη­ση και ένας πρω­θυ­πουρ­γός που θα ενώ­σει τους Έλλη­νες. Αντ’ αυτού, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας επι­λέ­γει σήμε­ρα, ως γνή­σιος εκφρα­στής μετεμ­φυ­λια­κών συμπλεγ­μά­των, να υμνή­σει έναν πρω­τα­γω­νι­στή των ετών του διχα­σμού, πιστός στην επαί­σχυ­ντη και εκδι­κη­τι­κή συν­θη­μα­το­λο­γία του ακρο­α­τη­ρί­ου του “ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, Μελι­γα­λάς”». (Ανα­κοί­νω­ση της ΟΝΝΕΔ)

-«Έχει ακου­στεί εδώ ότι ο Μπε­λο­γιάν­νης αγω­νί­στη­κε για τη δημο­κρα­τία. Δια­φω­νώ. Ο θάνα­τος του Μπε­λο­γιάν­νη ήταν σκλη­ρό­τα­τος. Η θανα­τι­κή ποι­νή είναι μια σκλη­ρό­τα­τη πρά­ξη. Αλλά δεν μπο­ρεί εν ονό­μα­τι μιας σκλη­ρό­τα­της πρά­ξης που μπο­ρεί κανείς να την κρί­νει, αν ήταν άδι­κη ή δίκαιη, να θεω­ρού­με ότι η επι­δί­ω­ξη επι­βο­λής κομ­μου­νι­στι­κής δικτα­το­ρί­ας συνι­στά πρά­ξη υπέρ της δημο­κρα­τί­ας». (Κώστας Τασού­λας βου­λευ­τής Ν.Δ ολο­μέ­λεια Βουλής)

-«Ήρθα να τιμή­σω το Νίκο Μπε­λο­γιάν­νη που δεν τον θεω­ρώ ιδιο­κτη­σία ούτε του ΚΚΕ ούτε του ΣΥΡΙΖΑ ούτε κανε­νός. Τον θεω­ρώ εκπρό­σω­πο και αγω­νι­στή του Ελλη­νι­κού λαού, άλλω­στε στο τέλος και το ίδιο το ΚΚΕ ουσια­στι­κά παρέ­δω­σε τον Μπε­λο­γιάν­νη στην εκτέ­λε­ση, δεν ξέρω αν ξέρε­τε την ιστο­ρία όλη αλλά δεν ήθε­λα να δημιουρ­γή­σω εδώ πρό­βλη­μα. Η Ένω­ση Κεντρώ­ων τιμά­ει τον αγω­νι­στή Νίκο Μπε­λο­γιάν­νη που ανή­κει στον Ελλη­νι­κό λαό και σε κανέ­να κόμ­μα όπως και οι αντι­δι­κτα­το­ρι­κοί που ήταν πάλι κατά της χού­ντας των συνταγ­μα­ταρ­χών ούτε εκεί­νοι ανή­κε σε κανέ­ναν, ανή­κε στα παι­διά όλης της Ελλά­δος που δεν θέλα­νε χού­ντα και κυρί­ως στο χώρο του κέντρου που πάντα πάλε­ψε για δημο­κρα­τία και ελευ­θε­ριά για­τί οι ΚΚΕ θέλουν να φέρουν το σύστη­μα της Ρωσί­ας, να έχου­με δικτα­το­ρία. Δεν θέλουν να φέρουν την δημο­κρα­τία οι ΚΚΕ αν θέλου­με να λέμε την αλή­θεια στην Ρωσία είχε ποτέ δημο­κρα­τία? 96% έπαιρ­νε το πρώ­το κόμ­μα , δεν τα ξεχνά­με αυτά. Ας μην ασχο­λη­θού­με όμως για­τί είναι προς τιμή του Μπε­λο­γιάν­νη η μέρα.» (Βασί­λης Λεβέ­ντης πρό­ε­δρος Ένω­σης Κεντρώων) 

Για όσους έχουν αυτα­πά­τες για το ποιου τελι­κά τα ταξι­κά συμ­φέ­ρο­ντα εξυ­πη­ρε­τούν (από εδώ και προ­έρ­χε­ται και ταξι­κό τους μίσος και η χολή που ρίχνουν) τόσο η εγκλη­μα­τι­κή νεο­να­ζι­στι­κή οργά­νω­ση της «Χ.Α» όσο και τα (αστι­κά) κόμ­μα­τα της Ν.Δ. και της Ένω­σης Κεντρώ­ων τα παρα­πά­νω είναι ενδεικτικά.

Και φυσι­κά κοντά στο ταξι­κό μίσος έρχε­ται και η οπορ­του­νι­στι­κή, συνει­δη­τή δια­στρέ­βλω­ση με στό­χο αφε­νός τη μετα­τρο­πή του σε «αβλα­βές εικό­νι­σμα» και αφε­τέ­ρου την «προ­σαρ­μο­γή» του στη σημε­ρι­νή κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή και επι­διώ­ξεις που έχουν και αυτές ταξι­κό πρό­ση­μο υπέρ των συμ­φε­ρό­ντων της ολιγαρχίας.

«Ο Μπε­λο­γιάν­νης και οι εκα­το­ντά­δες Μπε­λο­γιάν­νη­δες που οδη­γή­θη­καν στα απο­σπά­σμα­τα από το μετεμ­φυ­λια­κό κρά­τος, δεν εκτε­λέ­στη­καν επει­δή απο­τε­λού­σαν κάποιου είδους κίν­δυ­νο για το κρά­τος και για την χώρα. Εκτε­λέ­στη­καν μόνο και μόνο για να τορ­πι­λι­στεί τότε κάθε προ­ο­πτι­κή πολι­τι­κής και Εθνι­κής συνεν­νό­η­σης που θα εδραιώ­νει τη δημο­κρα­τία στη χώρα μας μετά από τα σκλη­ρά και βάρ­βα­ρα χρό­νια του εμφυ­λί­ου» (Α.Τσίπρας, πρω­θυ­πουρ­γός κατά τη διάρ­κεια του χαι­ρε­τι­σμού του στην εκδήλωση)

Και η απά­ντη­ση έρχε­ται φυσι­κά από τον ίδιο τον Νίκο Μπελογιάννη

-«…Μπο­ρεί ποτέ όργα­να των ξένων να δημιουρ­γή­σουν ένα τέτοιο μεγα­λειώ­δες κίνη­μα; Ποιος ξένος πρά­κτο­ρας δίνει με τέτοια απλο­χε­ριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιά­δες κομ­μου­νι­στές; Οι θυσί­ες αυτές μόνο με τις θυσί­ες των πρώ­των χρι­στια­νών μπο­ρεί να συγκρι­θούν. Αλλά και πάλι υπάρ­χει μια δια­φο­ρά, ότι ενώ οι χρι­στια­νοί δέχο­νταν το μαρ­τύ­ριο και το θάνα­το, ελπί­ζο­ντας να κλη­ρο­νο­μή­σουν τη βασι­λεία των ουρα­νών, οι κομ­μου­νι­στές δίνουν τη ζωή τους μην ελπί­ζο­ντας σε τίπο­τα. Τη δίνουν για ν’ ανα­τεί­λει στην ανθρω­πό­τη­τα ένα καλύ­τε­ρο, ευτυ­χι­σμέ­νο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργα­νο των ξένων μπο­ρεί να προ­σφέ­ρει τη ζωή του σ’ έναν τέτοιο μεγά­λο σκοπό;».
-«Αγα­πά­με την Ελλά­δα και το λαό της περισ­σό­τε­ρο από τους κατη­γό­ρους μας. Το δεί­ξα­με όταν εκιν­δύ­νευε η ελευ­θε­ρία, η ανε­ξαρ­τη­σία και η ακε­ραιό­τη­τά της και, ακρι­βώς, αγω­νι­ζό­μα­στε για να ξημε­ρώ­σουν στη χώρα μας καλύ­τε­ρες μέρες χωρίς πεί­να και πόλε­μο. Για το σκο­πό αυτό αγω­νι­ζό­μα­στε και όταν χρεια­στεί θυσιά­ζου­με και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικά­ζο­ντάς μας σήμε­ρα, δικά­ζε­τε τον αγώ­να για την ειρή­νη, δικά­ζε­τε την Ελλά­δα». (Από την απο­λο­γία του στη 2η δίκη)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο