Επιμέλεια Ηρακλής Κακαβάνης //
Είμαστε με συνάδελφο δημοσιογράφο στη διασταύρωση Πανεπιστημίου και Πατησίων και παρακολουθούμε την κίνηση της πορείας του ΠΑΜΕ προς το Σύνταγμα. Συνεχής και πυκνή ροή διάρκειας μιας ώρας. Με παλμό και ζωντάνια. Ξεχωρίζει η πικέτα του Μουσικού Σχολείου Ιλίου με σύνθημα «Κάνουμε Τέχνη τη ζωή μας Κάνετε Τέχνη την κοροϊδία» και δύο φοιτητικά πανό με στίχους του Βάρναλη:
«Αν είν’ ο λάκκος σου/ πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου/ να σηκωθείς»
«Ω! τί μαύρα σκότη κι αίματα πηχτά!/ Όλ’ η ανθρωπότη κλαίει με βογκηχτά!/ — «Σωτηρία για σένα και ξεχωριστή/ δεν υπάρχει (για Ένα!), πριν σωθούν αυτοί!»
Περνά και το τελευταίο μπλοκ, από συναδέλφους μαθαίνουμε ότι η κεφαλή της πορείας ήταν στους στύλους του Ολυμπίου Διός (η ουρά στην Πατησίων). Σύμφωνα με την Αστυνομία 12.000 στα μπλοκ του ΠΑΜΕ (με τη συνήθη πρακτική να μειώνει τον αριθμό. Σίγουρα κοντά στις 20.000 χιλιάδες)
Ακολουθούμε την ουρά της πορείας. Στο ύψος της πλατείας Κοραή συναντούμε συνάδελφο που κάλυπτε τη συγκέντρωση της ΓΣΣΕ. Μόλις τη χαιρετήσαμε ήρθε καταπάνω μας ένα συνεργείο της ισπανικής τηλεόρασης.
-Θα θέλατε να μιλήσετε; Ρώτησε το συνάδελφο Γιώργο Μουσγά.
-Ευχαρίστως!.
Έτσι για πρώτη φορά –μετά από 30 χρόνια στην έντυπη δημοσιογραφία- στήθηκε για «ζωντανό», που λένε στην τηλεοπτική γλώσσα.
- Πώς αισθάνεσαι, που σήμερα ‑με μια κυβέρνηση της Αριστεράς- διαδηλώνετε μαζί με αριστερούς, που παλιότερα διαδηλώνατε εναντίον άλλης κυβέρνησης; ρώτησε ο συνάδελφος ‑χωρίς να ξέρει ότι απευθύνετε σε δημοσιογράφο.
- «Νοιώθω ίδια αισθήματα με εκείνα παλιότερων διαδηλώσεων, γιατί εγώ ανήκω στο ΠΑΜΕ και πάντα διαδηλώναμε χωριστά. Δεν είχαμε ποτέ την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να λυθούν λαϊκά προβλήματα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δημιουργεί αυτά τα προβλήματα. Είμαστε σίγουροι από πριν ότι και με κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ θα έρθουν νέα μνημόνια. Αυτό συμβαίνει τώρα με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που έφερε το τρίτο μνημόνιο. Έτσι ο Ελληνικός λαός έχει γευτεί το Νεοδημοκρατικό, το ΠΑΣΟΚικό, το αριστερό, το Ελληναράδικο, το Ποταμίσιο και το Λεβέντικο μνημόνιο. Εγώ συνταξιοδοτήθηκα τον Ιούνη του 2015 και πρίν προλάβω να πάρω τη σύνταξή μου άρχισαν οι περικοπές. Τώρα ετοιμάζεται νέα επίθεση. Η πρόταση για ένα ταμείο συντάξεων, όπως ακούγεται από το κουαρτέτο ή την επιτροπή της κυβέρνησης, είναι μια πρόταση που διατυπώθηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας πρίν 45 χρόνια απ’ τη χούντα. “Είς φορεύς κυρίας ασφαλείας τόσον δια τας συντάξεις όσον και δια την υγείαν”, έλεγε τότε εκείνο το πόρισμα. Βλέπετε ότι αυτά τα σχέδια έρχονται από πολύ μακριά και έχουν πυρήνα τις ρυθμίσεις, που εφαρμόστηκαν στη Χιλή του Πινοσέτ τη δεκαετία του 1970. Δηλαδή, μια εθνική σύνταξη και από εκεί και πάνω ένα ή δύο ακόμα επίπεδα με ανταποδοτικό περιεχόμενο. Γι’ αυτό και ο αγώνας μας θα είναι μακρύς και δύσκολος. Θα τον πορευτούμε και θα νικήσουμε».
-Το μικρό σας όνομα και πόσο χρονών είστε;
-Γιώργος που βαδίζει στα 58 χρόνια.
-Τι δουλιά κάνατε;
-Είμαι συνάδελφός σας, που δούλεψε και συνταξιοδοτήθηκε απ’ την εφημερίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Αραία αραία καμιά εικοσαρέα
Με το τέλος της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ, δημοσιογραφική ματιά στις άλλες συγκεντρώσεις. Πρώτα αυτή των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Αχρωμη και άοσμη. Κυρίαρχο σύνθημα το «Φτάνει πια» και το πιο προχωρημένο «Είμαστε σφιγμένοι και μοιάζουνε μεγάλοι, να σηκώσουμε κεφάλι να μοιάζουνε μικροί»!!! Στις προηγούμενες συγκεντρώσεις ήταν τρεις και ο κούκος. Σήμερα, αραία αραία ήταν καμιά εικοσαρέα. Δύο χιλιάδες έδωσε η Αστυνομία.
Τέλος,η συγκέντρωση στο Μουσείο, σαφώς πιο μαζική από αυτή των ΓΣΕΕ — ΑΔΕΔΥ, «Αριστερών» και Αριστερών. Οι Λαφαζαναίοι με τα «κλεμμένα» συνθήματα προσαρμοσμένα στη λογική του Μετώπου.
