Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας (για αυτούς που έρχονται)

Γρά­φει ο Δον Τομα­σί­νο //

Η κυβέρ­νη­ση της «Αρι­στε­ράς» το βρά­δυ της 13/2/2015 από τις Βρυ­ξέλ­λες, έδω­σε και τα τελι­κά της διαπιστευτήρια.

Αλλα­γές στις ονο­μα­σί­ες, νέα ονο­μα­το­δο­σία σε τετε­λε­σμέ­νες κατα­στά­σεις, εξα­κο­λού­θη­ση της ίδιας πολι­τι­κής και ψυχία στους πληβείους.

Για αυτούς που βλέ­πουν, ότι ακό­μη μία φόρα τα «ταξί­μα­τα», είναι μόνο για τα «αφε­ντι­κά» μέσω ΣΔΙΤ και παρα­χω­ρή­σε­ων περιου­σί­ας του Δημοσίου.

Για αυτούς που βλέ­πουν, ότι η «φοβε­ρή» αύξη­ση των 751, πάει για το τέλος του 2016 και ίδωμεν…

Για αυτούς που βλέ­πουν, ότι η φορο­λη­στεία στα κατώ­τε­ρα οικο­νο­μι­κά στρώμ­μα­τα θα συνεχιστεί.

Για αυτούς που βλέ­πουν, ότι τώρα πρέ­πει να πλη­ρώ­σουν τον «αντι­συ­νταγ­μα­τι­κό» ΕΝΦΙΑ, για­τί βαφτί­στη­κε «πατριω­τι­κός».

Για αυτούς που βλέ­πουν, ότι ως αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι, θα πρέ­πει να πλη­ρώ­νουν πάλι φόρο 26% από το πρώ­το ευρώ.

Για αυτούς που βλέ­πουν, ότι δεν πρό­κει­ται να ανα­κτή­σουν καμία απώ­λεια του εισο­δή­μα­τός τους, που απω­λέ­σθη­κε τα τελευ­ταία 6 χρόνια.

Για αυτούς που βλέ­πουν, ότι η ζωή των παι­διών τους, δεν μπο­ρεί να μετρη­θεί με ισο­σκε­λι­σμέ­νους πρου­πο­λο­γι­σμούς και με Σύμ­φω­να Σταθερότητας.

Για αυτούς, που βλέ­πουν, ότι οι προσ­δο­κί­ες τους δεν μπο­ρούν να περά­σουν μέσα από την εξυ­πη­ρέ­τη­ση ενός χρέ­ους, που ούτε δημιουρ­γή­σαν, ούτε επω­φε­λή­θη­καν ποτέ από αυτό.

Για αυτούς που βλέ­πουν, ότι πάλι θα επι­λέ­γουν κάθε μήνα, ποιους λογα­ρια­σμούς ΔΕΝ θα πληρώσουν.

Για αυτούς που βλέ­πουν, ότι μέσα σε μόνο 20 ήμε­ρες «ο Βασι­λιάς είναι γυμνός».

Εμείς δε σας υπο­σχό­μα­στε τίπο­τα, που δεν περ­νά από το χέρι σας.

Η δύνα­μη είναι στη δική σας βού­λη­ση και απόφαση.

Δε σας υπο­σχό­μα­στε τίπο­τα, αν κάθε­στε ακό­μα στους κανα­πέ­δες σας και περι­μέ­νε­τε από «πεφω­τι­σμέ­νες ηγε­σί­ες», να καλυ­τε­ρεύ­σουν τη ζωή σας.

Αν σηκω­θεί­τε όμως από τους κανα­πέ­δες, σας υπο­σχό­μα­στε τα πάντα και οι ίδιοι στους εαυ­τούς σας.

ΜΙΑ απαί­τη­ση μόνο έχουμε.

Σε αυτή τη δια­δι­κα­σία δε χωρούν ούτε στε­νο­χώ­ριες, ούτε απο­γοη­τεύ­σεις για τις προη­γού­με­νες επι­λο­γές σας, ούτε αυτο­μα­στί­γω­μα, ούτε μεμψιμοιρίες.

Μπαί­νε­τε σε μία γιορ­τή, ίσως στην μεγα­λύ­τε­ρη γιορ­τή που έχε­τε ζήσει μέχρι τώρα στη ζωή σας και εμείς

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΘΛΙΜΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο