Δραματική έκκληση καρκινοπαθών για τις ελλείψεις ογκολογικών φαρμάκων

Ανοι­χτή Επι­στο­λή Προς Υπουρ­γό Υγεί­ας για Ελλεί­ψεις Ογκο­λο­γι­κών Φαρ­μά­κων απευ­θύ­νει ο Σύλ­λο­γος Γυναι­κών με Καρ­κί­νο Μαστού Νομού Αχαΐας:

Προς τον Υπουρ­γό Υγείας
Κο Ανδρέα Ξανθό
Αξιό­τι­με κε Υπουργέ,

Με μεγά­λη έκπλη­ξη, ομο­λο­γου­μέ­νως δυσά­ρε­στη, για μια ακό­μη φορά πλη­ρο­φο­ρη­θή­κα­με, από τα Ογκο­λο­γι­κά Τμή­μα­τα των δύο Νοσο­κο­μεί­ων της περιο­χής μας, Πανε­πι­στη­μια­κό Γενι­κό Νοσο­κο­μείο Πατρών «ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ» και Γενι­κό Νοσο­κο­μείο Πατρών « ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ», αλλά και από τους ογκο­λο­γι­κούς ασθε­νείς που απευ­θύ­νο­νται σε αυτά, ότι υπάρ­χουν ελλεί­ψεις σε βασι­κά ογκο­λο­γι­κά φάρμακα.

Πιο συγκε­κρι­μέ­να η ενη­μέ­ρω­ση που έχου­με, κάνει λόγο για ελλεί­ψεις σημα­ντι­κών ογκο­λο­γι­κών φαρ­μά­κων  και από τα δυο Νοσο­κο­μεία της πόλης που καλύ­πτουν ολό­κλη­ρη της περι­φέ­ρεια της Δυτι­κής Ελλά­δας: το Πανε­πι­στη­μια­κό Γενι­κό Νοσο­κο­μείο Πατρών «ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ» και το Γενι­κό Νοσο­κο­μείο Πατρών «Ο Άγιος Ανδρέ­ας».  Τα φάρ­μα­κα που λεί­πουν είναι:

ALIMTA της φαρ­μα­κευ­τι­κής εται­ρεί­ας Eli Lilly
KEYTRUDA της φαρ­μα­κευ­τι­κής εται­ρεί­ας Merck
OPDIVO της φαρ­μα­κευ­τι­κής εται­ρεί­ας Bristol-Myers SQUIBB
ERBITUX της φαρ­μα­κευ­τι­κής εται­ρεί­ας Merck
MABTHERA
HERCEPTIN
KADCYLA
PERJETA (τα 4 τελευ­ταία της φαρ­μα­κευ­τι­κής εται­ρεί­ας Roche)

Η τερά­στια ανθρω­πι­στι­κή κρί­ση που τόσο άδι­κα και απρό­σμε­να έπλη­ξε την χώρα μας και έφε­ρε τους ανθρώ­πους στα όρια του εαυ­τού τους,  έχει πρό­σω­πο, έχει εικό­να, τους πάσχο­ντες συμπο­λί­τες μας, το πλέ­ον ευαί­σθη­το κομ­μά­τι της κοι­νω­νί­ας μας. Ο καρ­κί­νος, στην Ελλά­δα της κρί­σης, για πολ­λούς λόγους, που δεν είναι του παρό­ντος, θερί­ζει και εσείς το ξέρε­τε καλύ­τε­ρα από τον καθέ­να. Αμέ­τρη­τα τα κρού­σμα­τα και δυστυ­χώς σε όλο και μικρό­τε­ρες ηλι­κί­ες. Οι πάσχο­ντες συμπο­λί­τες μας, πολ­λα­πλα­σιά­στη­καν σε από­λυ­τους αριθ­μούς (με επί­ση­μα στοι­χεία), ενώ υπερ­τρι­πλα­σιά­στη­κε ο αριθ­μός εκεί­νων, που πλέ­ον  αδυ­να­τούν, εξαι­τί­ας των πενι­χρών ή και ανύ­παρ­κτων εισο­δη­μά­των τους,  να πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν θερα­πεί­ες εκτός νοσο­κο­μεί­ου, ιδιω­τι­κά. Αυτοί οι άνθρω­ποι είναι σήμε­ρα τα θύμα­τα όχι μόνο μιας αδυ­σώ­πη­της αρρώ­στιας που δεν δεί­χνει κανέ­να έλε­ος αλλά και μιας ανάλ­γη­της πολι­τεί­ας, που τους αντι­με­τω­πί­ζει σαν στα­τι­στι­κά, σαν νού­με­ρα, και τον θάνα­τό τους ως παρά­πλευ­ρη απώ­λεια ενός ακή­ρυ­χτου πόλεμου.

H μεγά­λη ελπί­δα για τον ογκο­λο­γι­κό ασθε­νή είναι η θερα­πεία του. Η χημειο­θε­ρα­πεία απο­τε­λεί ένα από τα σημα­ντι­κό­τε­ρα και απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρα όπλα στα χέρια της επι­στή­μης για την αντι­με­τώ­πι­ση του καρ­κί­νου, σήμε­ρα. Οποια­δή­πο­τε καθυ­στέ­ρη­ση και στέ­ρη­ση από τον ογκο­λο­γι­κό ασθε­νή της θερα­πεί­ας του, είναι απάν­θρω­πη και απαξιωτική.

Κύριε υπουρ­γέ, παρα­κα­λού­με να δεί­τε με μεγά­λη ευαι­σθη­σία το παρα­πά­νω ζήτη­μα. Εμείς, ως γυναί­κες που βιώ­σα­με οι ίδιες την εμπει­ρία ως πάσχου­σες από καρ­κί­νο του μαστού, αλλά και εσείς, ως εκ της ιδιό­τη­τας σας αλλά και της θέσης σας, γνω­ρί­ζου­με, όσο κανείς άλλος, πως η έγκαι­ρη λήψη του ογκο­λο­γι­κού φαρ­μά­κου για τον ογκο­λο­γι­κό ασθε­νή είναι ζήτη­μα ζωής και θανάτου.

Κύριε Υπουρ­γέ, γνω­ρί­ζου­με, εκτι­μού­με και σεβό­μα­στε την τερά­στια προ­σπά­θεια που κατα­βά­λε­τε στον χώρο της Υγεί­ας, λόγω των παθο­γε­νειών του συστή­μα­τος,  αλλά και των αντί­ξο­ων οικο­νο­μι­κών συνθηκών.

Κύριε Υπουρ­γέ, ανα­μέ­νου­με από εσάς να προ­σεγ­γί­σε­τε το πολύ σοβα­ρό θέμα που έχει προ­κύ­ψει, με την δέου­σα ευαι­σθη­σία, και να δώσε­τε ορι­στι­κή λύση στην αυτο­νό­η­τη ανά­γκη των ογκο­λο­γι­κών ασθε­νών να έχουν απρό­σκο­πτη πρό­σβα­ση στα φάρ­μα­κά τους για τη θερα­πεία της νόσου.

Προ­σβλέ­πο­ντας στην ευαι­σθη­σία σας και την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα σας, ανα­μέ­νου­με ενη­μέ­ρω­ση για την εξέ­λι­ξη του θέματος.

Με εκτί­μη­ση,
Για το Δ.Σ του Συλλόγου
Η Πρό­ε­δρος                                                                                       Η Γραμματέας
Λιο­λιώ Κολυ­πέ­ρα                                                                           Δέσποι­να Μαλλιώρη