Δικηγόροι των δολοφονηθέντων Αιγυπτίων αλιεργατών: Δεν ήταν υποχρεωμένοι οι δικαστές να τον αποφυλακίσουν τον Μιχαλολιάκο

“Η ευθύ­νη για την απο­φυ­λά­κι­ση, ανή­κει στους δικα­στές που έλα­βαν την από­φα­ση, παρό­τι το ισχύ­ον και εφαρ­μο­σθέν νομι­κό πλαί­σιο δεν τους υπο­χρέ­ω­νε” ανα­φέ­ρουν σε δήλω­σή τους για την απο­φυ­λά­κι­ση του ναζί Νίκου Μιχα­λο­λιά­κου, οι δικη­γό­ροι υπο­στή­ρι­ξης της κατη­γο­ρί­ας των Αιγυ­πτί­ων αλιερ­γα­τών, Θανά­σης Καμπα­γιάν­νης, Κώστας Παπα­δά­κης και Κώστας Σκαρμέας.

Οι δικη­γό­ροι, σε μακρο­σκε­λή δήλω­σή τους, χαρα­κτη­ρί­ζουν την απο­φυ­λά­κι­ση “τερά­στια πρό­κλη­ση για τα θύμα­τα της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης Χρυ­σή Αυγή και τις οικο­γέ­νειές τους, το αντι­φα­σι­στι­κό κίνη­μα και τη δημο­κρα­τι­κή κοι­νή γνώ­μη” και ζητούν από την Εισαγ­γε­λέα του Αρεί­ου Πάγου “να παραγ­γεί­λει άμε­σα την άσκη­ση εισαγ­γε­λι­κής έφε­σης από τον εισαγ­γε­λέα Εφε­τών Λαμί­ας κατά του βου­λεύ­μα­τος, ώστε να επα­νε­κτι­μη­θούν τα παρα­πά­νω περι­στα­τι­κά και να ανα­τρα­πεί αυτή η προ­κλη­τι­κή απόφαση”.

Όπως τονί­ζε­ται στην δήλωση:

“Η συμπλή­ρω­ση των χρο­νι­κών ορί­ων για την υφ’ όρον από­λυ­ση οποιου­δή­πο­τε κρα­του­μέ­νου δίνει τη δυνα­τό­τη­τα, αλλά σε καμία περί­πτω­ση δεν δημιουρ­γεί υπο­χρέ­ω­ση στο δικα­στή­ριο να την πραγ­μα­το­ποι­ή­σει. Συνε­πώς η απο­φυ­λά­κι­ση Μιχα­λο­λιά­κου δεν ήταν υπο­χρε­ω­τι­κή, ούτε εξαρ­τιό­ταν από οποιο­δή­πο­τε νομι­κό καθε­στώς, όπως η σπέ­κου­λα της κυβέρ­νη­σης της Ν.Δ, επι­χει­ρεί να εκμε­ταλ­λευ­θεί. Το άρθρο 106 Π.Κ. ήταν πάντα ίδιο και εξαρ­τά την υφ’ όρον από­λυ­ση από την επι­κιν­δυ­νό­τη­τα τέλε­σης νέων αξιό­ποι­νων πράξεων”.

Σε άλλο σημείο της δήλω­σης, οι τρεις δικη­γό­ροι ανα­φέ­ρουν πως για αρμό­διο δικα­στι­κό συμ­βού­λιο, κρι­τή­ριο “όφει­λε να είναι το ότι από το 2013 που ξεκί­νη­σε η δίω­ξή της μέχρι σήμε­ρα, η Χ.Α. δεν έπα­ψε, έστω και απο­δυ­να­μω­μέ­νη, να υπάρ­χει, να δια­τη­ρεί εγκλη­μα­τι­κές δομές, να δρά και να παρά­γει εγκλη­μα­τι­κή βία σε Αθή­να και Θεσ­σα­λο­νί­κη, μέσω νέων ή παλιό­τε­ρων ασύλ­λη­πτων μελών της εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης, διεκ­δι­κώ­ντας την επα­νά­καμ­ψή της και συμ­βάλ­λο­ντας στη διεύ­ρυν­ση της φασι­στι­κής και ρατσι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής βίας, που έφτα­σε έως και σε δολο­φο­νί­ες αρκε­τά πρό­σφα­τα. Όπως φαί­νε­ται, όμως, το κρι­τή­ριο αυτό δεν απα­σχό­λη­σε το αρμό­διο δικα­στι­κό συμ­βού­λιο, ούτε καν τον αρνη­τι­κά ειση­γη­θέ­ντα εισαγ­γε­λέα, που πρό­τει­νε την απόρ­ρι­ψη της από­λυ­σης, αλλά με σκε­πτι­κό το ότι ο Μιχα­λο­λιά­κος είναι αμετανόητος”.

Οι δικη­γό­ροι ανα­φέ­ρουν επί­σης, πως ο αρχη­γός της εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης έτυ­χε “δια­κρι­τι­κής μετα­χεί­ρι­σης” από την αρχή της ποι­νι­κής δια­δι­κα­σί­ας και την επι­λο­γή κατη­γο­ρί­ας που δεν τον καθι­στού­σε ηθι­κό αυτουρ­γό στα εγκλή­μα­τα της Χρυ­σής Αυγής, μέχρι και τώρα. Όπως ανα­φέ­ρουν για την πρό­σφα­τη κρά­τη­ση του Μιχαλολιάκου:

“Ο Ν. Μιχα­λο­λιά­κος ‘εξέ­τι­σε’ τα δύο τελευ­ταία χρό­νια της ποι­νής του, όχι στις φυλα­κές υψί­στης ασφα­λεί­ας του Δομο­κού, όπου τυπι­κά ήταν κρα­τού­με­νος, αλλά στο Κέντρο Απο­κα­τά­στα­σης Αγί­ων Αναρ­γύ­ρων Αττι­κής, όπου φιλο­ξε­νή­θη­κε μετά από νοση­λεία στο Πανε­πι­στη­μια­κό Νοσο­κο­μείο Λάρι­σας για κορω­νο­ϊό, όταν άλλοι κρα­τού­με­νοι της ίδιας φυλα­κής δεν είχαν τη στοι­χειώ­δη ιατρι­κή και νοση­λευ­τι­κή φροντίδα”.

ΙΔΕΕΣ και «ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ» που άλλα­ξαν το ποδό­σφαι­ρο – Γιάν­νης Γεωργάκης