Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η …ζούγκλα και η έξοδος από αυτήν!

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

«Kαι μεις τι περι­μέ­νου­με. Ότι οι κου­φοί παρα­χω­ρή­σεις θα μας κάνουν; Οι αχόρ­τα­γοι κάτι θα μας δώσουν; Ότι οι λύκοι θα μας ταϊ­σου­νε αντί να μας κατα­βρο­χθί­σουν; Ότι από φιλία θα μας προ­σκα­λέ­σει η τίγρης να της βγά­λου­με τα δόντια; Τέτοια περιμένουμε;»
(Μπ. Μπρεχτ)

 

Τα στοι­χεία που δημο­σιεύ­ο­νται στο «ΒΗΜΑ» (18/6/2017) είναι ανη­συ­χη­τι­κά και δίνουν ολο­κλη­ρω­μέ­νη τη διά­στα­ση της εργα­σια­κή ζού­γκλας που κυριαρ­χεί στις εργα­σια­κές σχέ­σεις. Αξιο­ποιώ­ντας στοι­χεία μελέ­της των Σ. Ρομπό­λη- Β. Μπέ­τση η εφη­με­ρί­δα ανα­φέ­ρει τα παρακάτω:

-Η μερι­κή απα­σχό­λη­ση για το 2016 αφο­ρά το 50,3% των προ­σλή­ψε­ων. Μάλι­στα  για πρώ­τη φορά η μερι­κή και εκ περι­τρο­πής εργα­σία ξεπερ­νά την πλή­ρη και στα­θε­ρή εργα­σία για μεγά­λο χρο­νι­κό διά­στη­μα (Γενά­ρης- Μάιος 2017). Δια­λύ­ει  έτσι έμπρα­κτα την κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα που κάνει λόγο «μεί­ω­ση ανερ­γί­ας» μια και αυτό δεν γίνε­ται ουσια­στι­κά αλλά…μερικά και άρα προ­σω­ρι­νά! Ταυ­τό­χρο­να δια­λύ­ει τις ζωές των ανθρώ­πων που την «ακο­λου­θούν»  υπο­χρε­ω­τι­κά, τους κατα­δι­κά­ζει σε μόνι­μη φτώ­χεια και έχει δρα­μα­τι­κές επι­πτώ­σεις στη δια­μόρ­φω­ση της κοι­νω­νι­κής τους συνεί­δη­σης του βαθ­μού συν­δι­κα­λι­στι­κής τους οργά­νω­σης κ.α.

-  Το 38% των εργα­ζο­μέ­νων έχει απο­δο­χές χαμη­λό­τε­ρες από τον κατώ­τα­το μισθό. Αυτό με τη σει­ρά του σημαί­νει ότι «ζει» (;) σε συν­θή­κες σύγ­χρο­νης φτώχειας.

- Επί­σης περί­που 900.000 εργα­ζό­με­νοι στον ιδιω­τι­κό τομέα ενώ εργά­ζο­νται καθη­με­ρι­νά η κατα­βο­λή του μισθού τους καθυ­στε­ρεί από έναν μέχρι 15 μήνες. Δηλα­δή δεν παίρ­νουν ούτε καν τα «ψίχου­λα» που προβλέπονται.

- Τέλος γίνε­ται ανα­φο­ρά σε πλη­ρω­μή μέρους του μισθού σε …είδος (κάτι τέτοιο γινό­ταν συχνά την περί­ο­δο της κατο­χής) με τη μορ­φή κου­πο­νιών σε σου­περ μάρ­κετ κ.α. Έτσι όχι μόνο δεν κατα­βά­λουν τα «νόμι­μα» αλλά εξα­σφα­λί­ζουν και  υπο­χρε­ω­τι­κή πελα­τεία σε συγκε­κρι­μέ­να π.χ σου­περ μάρκετ.

Η εργα­σια­κή λοι­πόν ζού­γκλα είναι παρού­σα και με κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μονι­μο­ποιεί­ται, επε­κτεί­νε­ται και «τρώ­ει τις σάρ­κες» ολο­έ­να και πιο πολ­λών εργα­ζό­με­νων. Αυτή η εργα­σια­κή ζού­γκλα είναι η περί­φη­μη «επι­στρο­φή στην κανο­νι­κό­τη­τα», για την οποία μιλά­ει η κυβέρ­νη­ση, κρύ­βο­ντας ότι τα παρα­πά­νω μέτρα προ­ω­θού­νται σε όλες τις χώρες της ΕΕ και είναι απαι­τή­σεις του κεφα­λαί­ου για την έντα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης των εργαζομένων.

Το ζήτη­μα είναι η δημιουρ­γία των προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων από την έξο­δο από αυτήν και η κατάρ­γη­ση της.

Η κατάρ­γη­ση της προ­φα­νώς και θα προ­έρ­θει από την κατάρ­γη­ση του συστή­μα­τος της «μισθω­τής σκλα­βιάς» που την γεν­νά και ‚την συντη­ρεί και την αναπαράγει.

Μέχρι τότε όμως οι ίδιοι οι εργα­ζό­με­νοι χρειά­ζε­ται ν’ αντι­δρά­σουν, να την αντι­πα­λέ­ψουν και όχι να καθί­σουν με σταυ­ρω­μέ­να τα χέρια «μοι­ραί­οι και άβουλοι».

«Κι αν είναι ο λάκ­κος σου πολύ βαθύς,
χρέ­ος με τα χέρια σου να σηκω­θείς». (Κώστας Βάρναλης)

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο