Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η οικογένεια Φύσσα δημοσιοποίησε οπτικοακουστικό υλικό πριν και μετά τη δολοφονία του Παύλου (ΒΙΝΤΕΟ)

Η τεχνι­κή έκθε­ση του ερευ­νη­τι­κού κέντρου Forensic Architecture, που απο­τυ­πώ­νει το χρο­νι­κό της δολο­φο­νί­ας του Παύ­λου Φύσ­σα, παρου­σιά­στη­κε χτες βρά­δυ, παρου­σία της οικο­γέ­νειας του δολο­φο­νη­μέ­νου καλ­λι­τέ­χνη και πλή­θους κόσμου στον πολυ­χώ­ρο «Κρεμ­λί­νο» στον Πειραιά.

Πρό­κει­ται για το οπτι­κο­α­κου­στι­κό υλι­κό που παρου­σιά­στη­κε πριν από σχε­δόν έναν μήνα κατά την διάρ­κεια της δίκης για την δολο­φο­νία του Παύ­λου Φύσ­σα. Η οικο­γέ­νεια του Παύ­λου Φύσ­σα, αλλά και οι συνή­γο­ροι της, θεώ­ρη­σαν πως είναι επι­τα­κτι­κή η ανά­γκη δημο­σιο­ποί­η­σης του υλι­κού, καθώς μέσα από αυτό, απο­δει­κνύ­ε­ται κατά την πολι­τι­κή αγω­γή, η οργα­νω­μέ­νη επί­θε­ση από τον Γιώρ­γο Ρου­πα­κιά και άλλα μέλη της ΧΑ, που επί της ουσί­ας ήθε­λαν να προ­κα­λέ­σουν θύμα­τα, αλλά και τα «τερά­στια κενά και λάθη που έκα­ναν οι διω­κτι­κές αρχές».

Παρού­σα ήταν από νωρίς η μητέ­ρα του Παύ­λου, Μάγδα Φύσ­σα, που λίγο πριν ξεκι­νή­σει η παρου­σί­α­ση του υλι­κού, εξέ­φρα­σε την δυσα­ρέ­σκειά της για το πώς έχει «εξα­φα­νι­στεί» η υπό­θε­ση από τα μέσα μαζι­κής ενημέρωσης.

«Είναι μια μεγά­λη δίκη, και λογι­κό είναι να καθυ­στε­ρή­σει. Όσον αφο­ρά το ποιοι είναι έξω, αυτή είναι η δικο­νο­μία της χώρας. Δυστυ­χώς, είναι έξω, κάποια στιγ­μή όμως δεν θα είναι έξω, θα μπού­νε μέσα. Γι’ αυτό και γίνε­ται αυτός ο αγώ­νας. Σήμε­ρα παρου­σιά­ζε­ται η έρευ­να που απο­δει­κνύ­ει περί­τρα­να, ότι οι αστυ­νο­μι­κοί ήταν εκεί την ώρα που έγι­νε, αλλά επί της ουσί­ας ότι δεν κάνα­νε τίποτε».

Η ίδια μάλι­στα υπο­στή­ρι­ξε πως δεν έχει δει το υλι­κό, όχι επει­δή δεν θέλει, αλλά επει­δή αδυ­να­τεί να αντέ­ξει την ψυχο­λο­γι­κή πίεση.

«Αυτό που πρέ­πει να κατα­νο­ή­σου­με, είναι ότι η δίκη αυτή δεν είναι μια μικρή δίκη. Δεν κατη­γο­ρεί­ται ένας, οπό­τε έχει να κάνει μόνο με την οικο­γέ­νεια και το δολο­φό­νο. Εδώ πρό­κει­ται για εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση και πρέ­πει να το κατα­νο­ή­σει ο ελλη­νι­κός λαός. Προ­σπα­θού­με με νύχια και με δόντια, με όλους αυτούς που θα μπο­ρού­σα­νε να μας βοη­θή­σουν, αυτή η δίκη δυστυ­χώς δεν ακού­γε­ται, πάει να θαφτεί, δεν ακού­γε­ται. Αυτή η πρω­το­βου­λία είναι δική μας, εμείς το κάνου­με. Για να θυμί­σου­με και να ξυπνή­σου­με συνει­δή­σεις εάν υπάρ­χουν. Για εμάς δεν υπάρ­χει δικαί­ω­ση. Εδώ, σε αυτή τη ζωή, δεν υπάρ­χει περί­πτω­ση να βρού­με δικαί­ω­ση. Θα γυρί­σει ο Παύ­λος; Αυτό θέλου­με. Όμως δεν γυρί­ζει. Έστω και ένα παι­δί να σώσεις είναι πολύ σημα­ντι­κό, το έχω πει χιλιά­δες φορές και πιστεύω ότι θα το σώσου­με τελι­κά, με το να είμα­στε στο δρό­μο, να είμα­στε η οικο­γέ­νεια εκεί» κατέ­λη­ξε η κα Φύσσα.

Το οπτι­κο­α­κου­στι­κό υλι­κό διάρ­κειας 43 λεπτών, απο­τυ­πώ­νει ξεκά­θα­ρα, σύμ­φω­να με την οικο­γέ­νεια, το πώς εξε­λί­χθη­καν τα γεγο­νό­τα αρκε­τά πριν την δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση στον Παύ­λο Φύσ­σα, τις κινή­σεις των αστυ­νο­μι­κών δυνά­με­ων που βρί­σκο­νται ήδη στην περιο­χή πριν το φονι­κό, αλλά και τις ενέρ­γειες του κατη­γο­ρού­με­νου δολο­φό­νου και των συνερ­γών του.

Μιλώ­ντας εκ μέρους του ερευ­νη­τι­κού κέντρου που πραγ­μα­το­ποί­η­σε την έκθε­ση, ο Στέ­φα­νος Λεβί­δης ανα­φέρ­θη­κε με λίγα λόγια στη δρά­ση της ερευ­νη­τι­κής ομά­δας: «Απο­τε­λού­μα­στε από αρχι­τέ­κτο­νες, παρό­λα αυτά η ομά­δα στε­λε­χώ­νε­ται και από άλλους επι­στή­μο­νες. Ασχο­λού­μα­στε με υπο­θέ­σεις που παρα­βιά­ζο­νται τα ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα διε­θνώς, και ερευ­νού­με αυτές τις υπο­θέ­σεις μέσα από εργα­λεία χωρι­κού και πολυ­με­σι­κού σχε­δια­σμού» ανέ­φε­ρε χαρα­κτη­ρι­στι­κά ο κ. Λεβίδης.

Όπως διευ­κρι­νί­στη­κε, η μελέ­τη των στοι­χεί­ων της δικο­γρα­φί­ας ανα­τέ­θη­κε πριν περί­που ενά­μι­ση χρό­νο από την οικο­γέ­νεια του Παύ­λου Φύσ­σα στο ερευ­νη­τι­κό κέντρο Forensic Architecture που εδρεύ­ει στο Goldsmiths του Πανε­πι­στη­μί­ου του Λον­δί­νου, με σκο­πό την εξέ­τα­ση του οπτι­κο­α­κου­στι­κού υλι­κού που περι­λαμ­βά­νε­ται στην δικο­γρα­φία και επι­δί­δε­ται στην χωρι­κή και χρο­νι­κή ανά­λυ­ση των γεγο­νό­των που προη­γή­θη­καν της δολο­φο­νί­ας του Παύ­λου Φύσ­σα. Στό­χος ήταν να απο­δει­χθεί και να απο­κα­λυ­φθεί η πραγ­μα­τι­κή θέση των εμπλε­κο­μέ­νων, σε χρό­νο και τόπο, ώστε να βρε­θεί η αλήθεια.

Η συνή­γο­ρος της οικο­γέ­νειας του Παύ­λου Φύσ­σα, Ελευ­θε­ρία Τομπα­τζό­γλου ανέ­φε­ρε κατά την ομι­λία της: «Όλα όσα δια­δρα­μα­τί­ζο­νται στο δικα­στή­ριο τα τελευ­ταία 3,5 χρό­νια, λόγω του ότι η δίκη δεν καλύ­πτε­ται από τα μμε, σήμε­ρα είναι μια πολύ καλή ευκαι­ρία, όχι μόνο να σας φέρου­με στο κλί­μα τι ακρι­βώς απο­δει­κνύ­ε­ται μέσα στην αίθου­σα, αλλά να αντι­λη­φθεί­τε αυτό που και εμείς πλέ­ον πιστεύ­ου­με ακρά­δα­ντα, ότι η ΧΑ είναι μια εγκλη­μα­τι­κή οργάνωση».

Στην τοπο­θέ­τη­σή της, η Χρύ­σα Παπα­δο­πού­λου, μία ακό­μη συνή­γο­ρος της οικο­γέ­νειας, επε­σή­μα­νε πως από τον συν­δυα­σμό των κατα­θέ­σε­ων των αυτο­πτών μαρ­τύ­ρων το βρά­δυ της δολο­φο­νί­ας του Παύ­λου Φύσ­σα, «ήταν σαφές ότι ανέ­κυ­πτε ένα θέμα, όπως η παρου­σία, η αντί­δρα­ση ή αδρά­νεια μάλ­λον των αστυ­νο­μι­κών που ήταν εκεί».

«Δύο ήταν τα βασι­κά ζητή­μα­τα: πρώ­τον για­τί οι αστυ­νο­μι­κοί δεν συνέ­λα­βαν και άλλους χρυ­σαυ­γί­τες εκτός από τον Ρου­πα­κιά, και δεύ­τε­ρον, εάν μπο­ρού­σαν να απο­τρέ­ψουν την δολο­φο­νία, δεδο­μέ­νου ότι ήταν στο σημείο αρκε­τά λεπτά πριν», σημεί­ω­σε η κα Παπαδοπούλου.

Στο πάνελ των ομι­λη­τών βρέ­θη­κε και ο δημο­σιο­γρά­φος Γιάν­νης Μπα­σκά­κης της Εφη­με­ρί­δας των Συντα­κτών. Ο πολυ­χώ­ρος «Κρεμ­λί­νο» ήταν κατά­με­στος από συγ­γε­νείς, φίλους και κόσμο που ήθε­λε να ενη­με­ρω­θεί για τις δικα­στι­κές εξελίξεις.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο