Θάνατοι στο χώρο εργασίας: Μια καπιταλιστική ασθένεια

Επι­μέ­λεια: Πάνος Αλε­πλιώ­της //
Επι­μέ­λεια άρθρου της Εφη­με­ρί­δας Peoples voice που στη­ρί­ζει το ΚΚ Καναδά.

“Κάθε χρό­νο στις 28 Απρι­λί­ου που είναι η Παγκό­σμια Ημέ­ρα Μνή­μης των Εργα­τών που πέθα­ναν σε εργα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα, δημο­σιεύ­ο­νται τα στα­τι­στι­κά στοι­χεία της χρο­νιάς που πέρα­σε και που απο­δει­κνύ­ουν την πραγ­μα­τι­κή επι­δη­μία θανά­των στους εργα­σια­κούς χώρους.

Ένας θάνατος ανά 15 δευτερόλεπτα!

Σε παγκό­σμια κλί­μα­κα, κάθε 15 δευ­τε­ρό­λε­πτα πεθαί­νει ένας εργα­ζό­με­νος από εργα­τι­κό ατύ­χη­μα ή ασθέ­νεια, και 153 εργα­ζό­με­νοι έχουν ένα ατύ­χη­μα που σχε­τί­ζε­ται με την εργα­σία τους. Κάθε μέρα, 6.300 άνθρω­ποι πεθαί­νουν ως απο­τέ­λε­σμα των εργα­τι­κών ατυ­χη­μά­των ή επαγ­γελ­μα­τι­κών ασθε­νειών – περισ­σό­τε­ροι από 2,3 εκα­τομ­μύ­ρια θανά­τους ετησίως.

12 εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι πεθαί­νουν κάθε χρό­νο επει­δή ζουν ή εργά­ζο­νται σε ένα ανθυ­γιει­νό περι­βάλ­λον, σχε­δόν 1 στους 4 από το σύνο­λο των θανά­των παγκό­σμια, σύμ­φω­να με τον Παγκό­σμιο Οργα­νι­σμό Υγείας.

Περισ­σό­τε­ρα από 300 εκα­τομ­μύ­ρια ατυ­χή­μα­τα συμ­βαί­νουν στην εργα­σία ετη­σί­ως. Πολ­λά από αυτά έχουν σαν απο­τέ­λε­σμα μακρο­χρό­νιες απου­σί­ες από την εργα­σία. Το οικο­νο­μι­κό κόστος των θανά­των και τραυ­μα­τι­σμών και η συνε­χό­με­νη πολι­τι­κή της κακής ασφά­λειας και υγεί­ας στους τόπους δου­λειάς, υπο­λο­γί­ζε­ται στο 4 τοις εκα­τό του παγκό­σμιου ακα­θά­ρι­στου εγχώ­ριου προϊόντος..

Η καπιταλιστική αισχροκέρδεια είναι η άμεση αιτία θανάτου

Σε πολ­λές περι­πτώ­σεις, η καπι­τα­λι­στι­κή αισχρο­κέρ­δεια είναι η άμε­ση αιτία θανά­του στους εργα­σια­κούς χώρους.

Το πλέ­ον τρα­ντα­χτό παρά­δειγ­μα είναι η βιο­μη­χα­νία ενδυ­μά­των τα τελευ­ταία χρόνια.

Τα χρό­νια 2012–2015 συνέ­βη­σαν μερι­κές από τις μεγα­λύ­τε­ρες κατα­στρο­φές: η πυρ­κα­γιά στο Πακι­στάν τον Σεπτέμ­βριο του 2012 στις επι­χει­ρή­σεις Ali, η πυρ­κα­γιά στο Μπα­γκλα­ντές το Νοέμ­βριο του 2012 στην Tazreen Fashions, η κατάρ­ρευ­ση του κτι­ρί­ου Rana Plaza στο Μπα­γκλα­ντές τον Απρί­λιο του 2013 και η πυρ­κα­γιά του εργο­στα­σί­ου Kentex στις Φιλιπ­πί­νες τον Μάιο του 2015.

Αυτά τα φρι­κτά περι­στα­τι­κά, που θα μπο­ρού­σαν να έχουν απο­φευ­χθεί με σωστά μέτρα ασφα­λεί­ας και υγιει­νής, είχαν σαν απο­τέ­λε­σμα το θάνα­το 1.600 εργα­ζο­μέ­νων στο ένδυ­μα σε λιγό­τε­ρο από τρία χρόνια”.

“Το μάθη­μα είναι σαφές: ο καπι­τα­λι­σμός σκο­τώ­νει, και τα αφε­ντι­κά είναι οι ένο­χοι. Αλλά υπάρ­χει μια θερα­πεία, η οργα­νω­μέ­νη αντί­στα­ση στους χώρους εργα­σί­ας και σε πολι­τι­κό επί­πε­δο. Χρειά­ζο­νται ισχυ­ρό­τε­ρα συν­δι­κά­τα και ενω­μέ­νη εργα­τι­κή τάξη σε πολι­τι­κούς αγώ­νες και όχι εκστρα­τεί­ες δημο­σί­ων σχέ­σε­ων των εται­ριών που ανυ­πο­μο­νούν να προ­στα­τεύ­σουν τους αριθ­μούς πωλή­σε­ων των προ­ϊ­ό­ντων τους” κατα­λή­γει η Εφη­με­ρί­δα Peoples voice.

Στα δικά μας

Σαν τρα­γι­κή ειρω­νεία ακού­γε­ται ότι η ίδια ημέ­ρα έχει ανα­κη­ρυ­χθεί σαν την Παγκό­σμια Ημέ­ρα για την Υγεία και την Ασφά­λεια στην Εργασία.

Στην Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση σημειώ­νε­ται ένα εργα­τι­κό ατύ­χη­μα ανά 4,5 δευ­τε­ρό­λε­πτα και ένας άνθρω­πος πεθαί­νει κάθε 3,5 λεπτά.

Επί­σης, περισ­σό­τε­ροι από 350.000 θάνα­τοι ήταν απο­τέ­λε­σμα εργα­τι­κών ατυ­χη­μά­των ενώ περί­που δύο εκα­τομ­μύ­ρια θάνα­τοι ήταν απο­τέ­λε­σμα επαγ­γελ­μα­τι­κών ασθε­νειών, σύμ­φω­να με την Eurostat.

Στην χώρα μας έχουν πολ­λα­πλα­σια­στεί τα τελευ­ταία χρό­νια της κρί­σης τα εργα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα, έφτα­σαν τα 40.000 και οι θάνα­τοι υπο­λο­γί­ζο­νται σε 120–140 τον χρό­νο από 60–70 που ήταν τα χρό­νια πριν την κρί­ση. Με πρό­χει­ρους υπο­λο­γι­σμούς πάνω από το 40% των ατυ­χη­μά­των δεν κατα­γρά­φο­νται, ανα­φέ­ρουν τα στοι­χεία του Ελλη­νι­κού Ινστι­τού­του Υγιει­νής και Ασφά­λειας της Εργα­σί­ας (ΕΛΙΝΥΑΕ).

Η αντε­πί­θε­ση του κεφα­λαί­ου ενά­ντια στους εργα­ζό­με­νους της χώρας μας κάτω από τις ευλο­γί­ες και της παραι­νέ­σεις της ΕΕ, αλλά και η προ­θυ­μία της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης να εφαρ­μό­σει τα αντι­λαϊ­κά μέτρα είναι ο υπ αριθ­μόν ένα παρά­γο­ντας της αύξη­σης των θανα­τη­φό­ρων εργα­τι­κών ατυχημάτων.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 διαμένει στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ του δήμου Χεργιεντάλεν και εργάζεται ως διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.