Πότε λόγω των γιορτών , πότε λόγω εκπτώσεων και με οποιαδήποτε άλλη πρόφαση η Κυριακή αργία για τους εμποροϋπάλληλους τείνει να καταργηθεί. Δεν ξέρω αν είχαν κόσμο και… τζίρο σήμερα, πάντως μια Κυριακή μέσα στις Αλκυονίδες μέρες του καταχείμωνου σπαταλήθηκε από τους υπαλλήλους των καταστημάτων για δουλειά, δουλειά, δουλειά… Μια Κυριακή για ξεκούραση, μια Κυριακή για ψυχαγωγία, για να συναντήσεις αγαπημένα πρόσωπα και φίλους να στην τρώει το αφεντικό.
Και δεν είναι μόνο οι εμποροϋπάλληλοι. Σήμερα αυτοί, αύριο όλοι οι εργαζόμενοι. Αυτή η κατάσταση, αν γίνει καθεστώς και γενικευτεί, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τις εργασιακές σχέσεις κι άλλων κλάδων, που έτσι κι αλλιώς έχουν χτυπηθεί τα τελευταία χρόνια.
Ακόμα και γι αυτούς που αναγκαστικά έχουν βάρδια και δουλεύουν την Κυριακή δεν είναι καθόλου βέβαιη η διατήρηση της προσαύξησης στο ημερομίσθιο τους λόγω αργίας τη μέρα αυτή. Όλα έχουν ανατραπεί! Τι κι αν κάποιοι τάζουν προεκλογικά ότι θα επαναφέρουν τον κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ. Τέτοιες εργασιακές σχέσεις που σήμερα επικρατούν και σιγά σιγά γενικεύονται θυμίζουν μεσαίωνα, μεσαίωνα του 21ου αιώνα σε μια Ευρώπη που λέγεται «αναπτυγμένη».
Ελένη Κακναβάτου