«Ο θάνατος του Μαρά»

Επι­μέ­λεια Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Ο πίνα­κας «Ο θάνα­τος του Μαρά» (γαλ­λι­κά: La Mort de Marat ή Marat assassiné) είναι ένα από τα πιο διά­ση­μα έργα της περιό­δου της Γαλ­λι­κής Επα­νά­στα­σης. Φιλο­τε­χνή­θη­κε από τον Γάλ­λο ζωγρά­φο Ζακ-Λουί Ντα­βίντ, το 1793, και θεω­ρεί­ται ένα από τα μεγα­λύ­τε­ρα αρι­στουρ­γή­μα­τα του.

Ο γεν­νη­μέ­νος στην Ελβε­τία (24 Μαΐ­ου 1743) Ζαν Πολ Μαρά ήταν μια πολύ σημα­ντι­κή μορ­φή για της Γαλ­λι­κής Επα­νά­στα­σης. Για­τρός το επάγ­γελ­μα, εκδό­της της εφη­με­ρί­δας «Φίλος του λαού», είχε κατα­φέ­ρει με τα πύρι­να άρθρα του να βρε­θεί στην κορυ­φή της εξου­σί­ας ενώ συνέ­βα­λε με αυτά στην κατα­δί­κη του Λου­δο­βί­κου του 16ου. Ήταν μέλος της Λέσχης των Κορ­δε­λιέ­ρων και ηγε­τι­κή μορ­φή στην Επι­τρο­πή Κοι­νής Σωτη­ρί­ας, που είχε δημιουρ­γη­θεί λίγους μήνες νωρί­τε­ρα, μέσα από την οποία οδή­γη­σε σε απο­φά­σεις για μαζι­κές εκτε­λέ­σεις ανθρώ­πων που θεω­ρού­νταν ύπο­πτοι για συνω­μο­σία κατά της Επανάστασης.

Στις 13 Ιου­λί­ου 1793, δολο­φο­νή­θη­κε από τη νεα­ρή Σαρ­λότ Κορ­ντέ, που ήταν στην υπη­ρε­σία των Γιρον­δί­νων. Η Κορ­ντέ τον δολο­φό­νη­σε με μαχαί­ρι στο λου­τρό του, όπου ο Μαρά περ­νού­σε πολ­λές ώρες λόγω της δερ­μα­το­πά­θειάς του. Μετά το θάνα­τό του, τιμή­θη­κε ως ήρω­ας και μάρ­τυ­ρας, λίγους μήνες όμως μετά, ο γαλ­λι­κός λαός τον χαρα­κτή­ρι­σε “τέρας” και απο­κα­τέ­στη­σε τη δολο­φό­νο του, η οποία είχε εκτε­λε­στεί στη λαι­μη­τό­μο, λίγο μετά την πρά­ξη της.