Ο Λιμός της Ουκρανίας 1932–1933, θέμα διαχρονικής μαύρης προπαγάνδας ενάντια στην Σοβιετική Ένωση και τον Στάλιν (Τελευταίο)

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Επίλογος

Είμα­στε πενή­ντα ή εκα­τό χρό­νια πίσω από τις προηγ­μέ­νες χώρες. Πρέ­πει να δια­νύ­σου­με αυτή την από­στα­ση σε δέκα χρό­νια. Ή θα το κάνου­με, ή αυτοί θα μας συντρίψουν…

– Ιωσήφ Στά­λιν, 1931 [12]

Η σει­ρά των αναρ­τή­σε­ων που βασί­ζο­νται σε ιστο­ρι­κές ανα­δρο­μές και έρευ­νες στοι­χεί­ων, φιλο­δο­ξούν να φωτί­σουν με λεπτο­μέ­ρεια την κατά­στα­ση που επι­κρα­τού­σε στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση εκεί­νη την επο­χή. Ιδιαί­τε­ρα στην οργά­νω­ση της αγρο­τι­κής παρα­γω­γής, τα στοι­χεία της φύσης και τους περι­βαλ­λο­ντι­κούς παρά­γο­ντες, τον ρόλο των κου­λά­κων, τον ρόλο της μαύ­ρης προ­πα­γάν­δας των φασι­στών και της ηγε­σί­ας των Ναζί καθώς και την μεγα­λειώ­δη προ­σπά­θεια της Σοβιε­τι­κής κυβέρ­νη­σης να σώσει την παρα­γω­γή και τους ανθρώ­πους μέσα από την κολ­λε­κτι­βο­ποί­η­ση και την εκβιομηχάνηση.

Μια σημα­ντι­κή φυσιο­γνω­μία σε αυτή την εκστρα­τεία προ­πα­γάν­δας ψυχρού πολέ­μου ήταν ο Robert Conquest. Ο Conquest εργα­ζό­ταν στο παρελ­θόν στη βρε­τα­νι­κή μυστι­κή υπη­ρε­σία στον τομές παρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης, με βασι­κή απα­σχό­λη­ση στο τμή­μα έρευ­νας πλη­ρο­φο­ριών. Ο Robert Conquest δημο­σί­ευ­σε ένα από τα πιο δημο­φι­λή βιβλία στον καπι­τα­λι­σμό για την πεί­να-γενο­κτο­νία, «Η συγκο­μι­δή της θλίψης.»

Το βιβλίο χρη­σι­μο­ποιεί τις ίδιες δυσφη­μι­στι­κές πηγές των Ουκρα­νών εθνι­κι­στών, τύπου Hearst και της ναζι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας. 13 ανα­φο­ρές γίνο­νται για ένα μυθι­στό­ρη­μα φαντα­σί­ας γραμ­μέ­νο από τον Vasily Grossman. Ο Conquest στη­ρί­ζε­ται σε μεγά­λο βαθ­μό σε φήμες, φήμες και ανέκδοτα.

Και όπως ο ίδιος λέει: σε πολι­τι­κά θέμα­τα βασι­κά το καλύ­τε­ρο, αν και δεν είναι μια αλάν­θα­στη πηγή είναι οι φήμες [1]

Ιστο­ρι­κοί σαν τον J. Arch Getty επέ­κρι­ναν τον Conquest και το βιβλίο του, και παρα­τή­ρη­σαν ότι για καμία άλλη περί­ο­δο ή για άλλο αντι­κεί­με­νο, εκτός από τη μελέ­τη της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης στη δεκα­ε­τία του 1930, υπάρ­χουν «ιστο­ρι­κοί που ήταν τόσο πρό­θυ­μοι να γρά­ψουν και να απο­δε­χθούν την ιστο­ρία μέσα από ανέκ­δο­τα». Ο Conquest αργό­τε­ρα υπα­να­χώ­ρη­σε από την αρχι­κή του θέση ότι ο λιμός ήταν εσκεμ­μέ­νος, εξη­γώ­ντας το 2003 ότι δεν έχει την άπο­ψη ότι ο Στά­λιν προ­κά­λε­σε εσκεμ­μέ­να την πεί­να του 1933.

Θα εξα­κο­λου­θεί όμως να προ­ω­θεί­ται το «Holodomor» ως προ­πα­γάν­δα ενα­ντί­ον της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης και πολ­λά βιβλία κ.λπ., θα δημο­σιεύ­ο­νται με τις ίδιες παραποιήσεις.

Θα χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως όπλο ενα­ντί­ον της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, του Στά­λιν και του κομ­μου­νι­σμού, αλλά και σαν άλλο­θι της επι­θυ­μί­ας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ να διευ­ρύ­νει την επιρ­ροή της πέρα από την σημε­ρι­νή Ουκρανία.

Είναι αρκε­τά απλό να δού­με ότι ο λιμός που παρου­σιά­στη­κε δεν ήταν σκό­πι­μος ή κατα­σκευα­σμέ­νος από τους ηγέ­τες της σοβιε­τι­κή επο­χής και βασι­κά τον Στά­λιν. Ο λιμός πήγε εντε­λώς ενά­ντια στα συμ­φέ­ρο­ντα της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, ήταν ένα σκλη­ρό χτύ­πη­μα κατά της χώρας.

Ο λιμός πέρα από την δυστυ­χία και την κατα­στρο­φή που προ­κά­λε­σε, έθε­σε τη δύνα­μη του Σοσια­λι­σμού σε κίν­δυ­νο, σε μεγά­λο βαθ­μό έβλα­ψε την πρό­ο­δο της εκβιο­μη­χά­νι­σης, δημιούρ­γη­σε μια αφορ­μή για μαύ­ρη προ­πα­γάν­δα από τις καπι­τα­λι­στι­κές χώρες ώστε να επι­τί­θε­νται στον Στά­λιν και τους άλλους Σοβιε­τι­κούς ηγέ­τες και τις πολι­τι­κές τους και να προ­σπα­θούν να απο­δυ­να­μώ­σουν τη χώρα κάτω από την απει­λή της ξένης εισβολής.

Έδω­σε όμως και την ευκα­ρία στους Μπολ­σε­βί­κους να αντε­πι­τε­θούν, να πάρουν μέτρα με τις εμπει­ρί­ες που πήραν, να οργα­νώ­σουν την παρα­γω­γή με δια­φο­ρε­τι­κό τρόπο.

Όλα αυτά τα πράγ­μα­τα παρου­σιά­στη­καν στην ΕΣΣΔ όταν η χώρα προ­σπα­θού­σε για την εκβιο­μη­χά­νι­ση, την ίδια στιγ­μή που η χώρα είχε νέες απει­λές να αντι­νε­τω­πί­σει από την ιαπω­νι­κή εισβο­λή στην Μαν­τζου­ρία και την άνο­δο του Χίτλερ στην εξου­σία της Γερ­μα­νί­ας. Ο λιμός σαφώς δεν στρε­φό­ταν κατά της Ουκρα­νί­ας επει­δή πολ­λές άλλες περιο­χές υπέ­στη­σαν επί­σης λιμό και η ενί­σχυ­ση δόθη­κε στην Ουκρανία.

Τα στοι­χεία δεί­χνουν ότι ήταν κατά κύριο λόγο περι­βαλ­λο­ντι­κοί παρά­γο­ντες, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των ανέ­μων, τις ασθέ­νειες των φυτών και τα παρά­σι­τα που προ­κα­λούν τις απο­τυ­χί­ες των καλ­λιερ­γειών και μια κακή σοδειά. Οι λοι­μώ­δεις επι­δη­μί­ες ολο­κλή­ρω­σαν την κατα­στρο­φή. Σε όλα αυτά πρέ­πει να προ­στε­θούν και τα σαμπο­τάζ των κου­λά­κων ενα­ντί­ον της κολ­λε­κτι­βο­ποί­η­σης που τους στε­ρού­σε τα προ­νό­μια εκμε­τάλ­λευ­σης των φτω­χών αγρο­τών αλλά και την υφαρ­πα­γή των κρα­τι­κών βοηθημάτων.

Ήταν ταυ­τό­χρο­να και μια από­δει­ξη πως η αγρο­τι­κή οικο­νο­μία δεν μπο­ρού­σε να στη­ρι­χτεί στους κου­λά­κους και στους μικρούς παρα­γω­γούς αλλά στην κολ­λε­κτι­βο­ποί­η­ση και στον Σοσιαλισμό.

Έτσι η ΕΣΣΔ με άμε­σα μέτρα του κόμ­μα­τος και με επι­μο­νή στην δημιουρ­γία Σοβ­χόζ ήταν σε θέση να ξεπε­ρά­σει την πεί­να με μια πολύ καλύ­τε­ρη συγκο­μι­δή το 1933.

Ο μεγά­λος κύκλος των λιμών έγι­ναν ένα συμ­βάν του παρελ­θό­ντος μετά την εκβιο­μη­χά­νι­ση και την κολλεκτιβοποίηση.

Sources

• Fraud, Famine and Fascism by Douglas Tottle

• Stalin, Soviet Agriculture and Collectivization by Mark Tauger

• Natural Disaster and Human Actions in the Soviet Famine of 1931–33 by Mark Tauger

• The 1932 Harvest and the Famine of 1933 by Mark Tauger

• Grain Crisis or Famine by Mark Tauger

• Famine in Russian History by Mark Tauger

• Soviet Peasants and Collectivization, 1930–39 by Mark Tauger

• Another View of Stalin by Ludo Martens

• Blood Lies by Grover Furr

• Who Organised the Famine in the USSR in 1932–1933? by Nikolay Starikov

• «Настоящий герой Украины»: как история жизни Сидора Ковпака помогает развеять мифы националистов by Aleksandr Kolpakidi [translation]

• The Tasks of Business Executives (Speech Delivered at the First All-Union Conference of Managers of Socialist Industry, February 4,1931) by Joseph Stalin

1. Review of Anne Applebaum’s “Red Famine: Stalin’s War on Ukraine” by Mark Tauger
   

   Πάνος Αλεπλιώτης

   Εργά­στη­κε σαν γεω­λό­γος, περι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χωρο­τά­κτης στην Ελλά­δα και στην Σου­η­δία. Δημο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυλαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυλαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.