Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Αποφάσισε ο Δήμος της Χεριεντάλεν να κλείσει 2 γηροκομεία που λειτουργούν σε 2 μικρά χωριά της ευθύνης του για λόγους οικονομίας.
Τα κτίρια ανήκουν στην Δημοτική Επιχείρηση Ακινήτων του Δήμου.
Μόλις έγινε γνωστή η απόφαση της Δημαρχιακής Επιτροπής αμέσως η Δημοτική Επιχείρηση έδωσε τα κτίρια σε μεσίτες ακινήτων με αναγγελία πώλησης. Μόνο που στο ένα από αυτά υπάρχουν 4 τρόφιμοι μεγάλης ηλικίας, πάνω από 90 χρονών που ούτε καν αναφέρονται στην αγγελία.
Η είδηση κάνει τον κύκλο της σε όλη την Σουηδία με πρώτη την Σουηδική τηλεόραση και όλες τις μεγάλες εφημερίδες που αναρωτιούνται τι θα γίνει με τους γερόντους.
Το ίδιο αναρωτιέται και το προσωπικό και οι συγγενείς των γερόντων. Αν ο νέος ιδιοκτήτης, αν βρεθεί κάποιος, συνεχίσει να λειτουργεί το γηροκομείο για τον ίδιο σκοπό τότε θα παραμείνουν οι τρόφιμοι δηλώνουν οι υπεύθυνοι και θα ενταχθούν στο πρόγραμμα “βοήθεια στο σπίτι”. Αλλιώς πρέπει να μετακινηθούν σε άλλα ακίνητα σε διπλανή πόλη 40 χιλιόμετρα από την έδρα τους.
Σε κάθε περίπτωση το γηροκομείο κλείνει και μετατρέπεται σε ένα οποιοδήποτε ακίνητο με 4 ενοικιαζόμενα διαμερίσματα μέχρι οι 4 σημερινοί ένοικοι να αποχαιρετήσουν τα εγκόσμια.
Αυτά εφευρίσκουν οι Δήμοι και οι Νομαρχίες της Σουηδίας στο πνεύμα κόστους-οφέλους. Ότι δεν αφήνει κέρδος και δεν “βγαίνει” οικονομικά κλείνει.
Είτε πρόκειται για Μαιευτικές κλινικές όπως στην πόλη Σολέφτεο που πρώτο το ΑΤΈΧΝΩΣ έχει αναδείξει είτε για γηροκομεία, σχολεία και εγκαταστάσεις κοινωνικής υποδομής.
Το περιβόητο κοινωνικό κράτος της Σουηδίας έπαψε από πολλά χρόνια να είναι πρότυπο και καταρρέει με ραγδαίους ρυθμούς όπως και σε όλες τις λεγόμενες προηγμένες καπιταλιστικές χώρες.
Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.
